Amerikanen eten geen haring, ook al zwemt hij onder hun neus. NPR The Salt meldt het trieste lot van de Stille Oceaan-haring.
's Winters wordt de vis voor de kust van Californië gevangen. Omdat Amerikanen geen kleine vette visjes eten, en al helemaal niet als die vol graten zit, wordt meeste haring verwerkt tot diervoerders. Nadat de kuit eruit is gehaald, gaat de haring naar de kweekzalmindustrie. De kuit gaat naar Japan en wordt daar verwerkt tot kazunoko, een delicatesse.
Milieuorganisatie Oceana probeert met een aantal duurzame vissers en chefkoks verandering in de situatie te brengen. Tot nu toe met matig succes. "We hebben er nog lang niet genoeg aan gedaan om haring te promoten als een lokale, duurzame bron van eiwitten", zegt Geoff Shester. "We leven in een van de meest progressieve, op milieubescherming gerichte steden in het land, en bijna niemand gebruikt deze gezonde, duurzame voedselbron die van zo dichtbij komt."
Visser Kirk Lombard vindt de belangstelling voor haring van Amerikanen ronduit teleurstellend. "Mensen willen vis zonder smaak eten, en ze willen geen graten tegenkomen."
NPR - Herring Headache: The Big Obstacles To Eating Small Fish In California
's Winters wordt de vis voor de kust van Californië gevangen. Omdat Amerikanen geen kleine vette visjes eten, en al helemaal niet als die vol graten zit, wordt meeste haring verwerkt tot diervoerders. Nadat de kuit eruit is gehaald, gaat de haring naar de kweekzalmindustrie. De kuit gaat naar Japan en wordt daar verwerkt tot kazunoko, een delicatesse.
Milieuorganisatie Oceana probeert met een aantal duurzame vissers en chefkoks verandering in de situatie te brengen. Tot nu toe met matig succes. "We hebben er nog lang niet genoeg aan gedaan om haring te promoten als een lokale, duurzame bron van eiwitten", zegt Geoff Shester. "We leven in een van de meest progressieve, op milieubescherming gerichte steden in het land, en bijna niemand gebruikt deze gezonde, duurzame voedselbron die van zo dichtbij komt."
Visser Kirk Lombard vindt de belangstelling voor haring van Amerikanen ronduit teleurstellend. "Mensen willen vis zonder smaak eten, en ze willen geen graten tegenkomen."
Gister nog in Monterey's roemruchte Cannery Row wat gegeten, een straat die John Steinbeck beschreef als "a poem, a stink, a grating noise, a quality of light, a tone, a habit, a nostalgia, a dream."
En gelezen over de opkomst (die graatjes waren toen geen probleem) en plotselinge neergang van de sardientjes industrie in de vijftiger jaren. En nu weer is de sardine populatie in elkaar geklapt. Met enige ondernemerszin kan er met die sardientjesgeschiedenis voor de haring hier ook weer wat interessants gedaan worden, zoveel verschillen de sardientjes en haringen niet. Veel van de inblikgebouwen staan er nog en er is een koopkrachtig publiek...