Wonen in een goed ingerichte buurt kan er voor zorgen dat bewoners tot 90 minuten per week meer bewegen. Dat blijkt uit een onderzoek, gepubliceerd in The Lancet.
De resultaten zijn het resultaat van een studie naar de woonomgeving van bijna 7.000 deelnemers in 14 steden uit het International Physical activity and Environment Network (IPEN, waaronder Gent, Bogota, Hong Kong, Wellington en Seattle. Ze brachten onder meer bewonersdichtheid, stratenplan, openbaar vervoernetwerk, bebouwing en groenvoorzieningen in kaart. De deelnemers droegen 4 dagen lang bewegingsmeters om hun activiteiten te registreren.
Gemiddeld bleken de deelnemers 37 minuten per week matig tot stevig te bewegen. Het verschil in hoeveelheid activiteit tussen de bewoners van de minst en de meest bewegingsvriendelijke buurten bedroeg 68 tot 89 minuten per week. Vier kenmerken bleken overal ter wereld positief van invloed te zijn op de hoeveelheid bewegingsactiviteit: een hoge bewonersdichtheid, veel kruispunten, veel OV-haltes en parken op loopafstand.
"Buurten met een hoge bewonersdichtheid hebben meestal straten die met elkaar in verbinding staan, winkels en voorzieningen waardoor mensen gemakkelijker even naar hun lokale winkel lopen", zegt hoofdauteur James Sallis, van de University of California, San Diego. "Opvallend genoeg bleek de afstand tot de dichtstbijzijnde OV-halte niet tot meer beweging te leiden, maar het aantal haltes wel. Dat zou kunnen betekenen dat als er meer opties zijn, mensen gemakkelijker iets verder lopen om de beste verbinding te pakken. Ook de hoeveelheid parkjes in de buurt bleek belangrijk; parken zijn niet alleen een plek om te sporten, maar ook een prettige wandelomgeving."
Sallis besluit: "Inactief leven wordt in verband gebracht met diabetes, hartaandoeningen en sommige soorten kanker. [..] Gezondheidsautoriteiten zouden samen moeten werken met stadsplanners, OV-partijen en parkbeheerders om steden bewegingsvriendelijker te maken dan ze nu zijn, om deze toenemende gezondheidsproblemen een halt toe te roepen."
De resultaten zijn het resultaat van een studie naar de woonomgeving van bijna 7.000 deelnemers in 14 steden uit het International Physical activity and Environment Network (IPEN, waaronder Gent, Bogota, Hong Kong, Wellington en Seattle. Ze brachten onder meer bewonersdichtheid, stratenplan, openbaar vervoernetwerk, bebouwing en groenvoorzieningen in kaart. De deelnemers droegen 4 dagen lang bewegingsmeters om hun activiteiten te registreren.
Gemiddeld bleken de deelnemers 37 minuten per week matig tot stevig te bewegen. Het verschil in hoeveelheid activiteit tussen de bewoners van de minst en de meest bewegingsvriendelijke buurten bedroeg 68 tot 89 minuten per week. Vier kenmerken bleken overal ter wereld positief van invloed te zijn op de hoeveelheid bewegingsactiviteit: een hoge bewonersdichtheid, veel kruispunten, veel OV-haltes en parken op loopafstand.
"Buurten met een hoge bewonersdichtheid hebben meestal straten die met elkaar in verbinding staan, winkels en voorzieningen waardoor mensen gemakkelijker even naar hun lokale winkel lopen", zegt hoofdauteur James Sallis, van de University of California, San Diego. "Opvallend genoeg bleek de afstand tot de dichtstbijzijnde OV-halte niet tot meer beweging te leiden, maar het aantal haltes wel. Dat zou kunnen betekenen dat als er meer opties zijn, mensen gemakkelijker iets verder lopen om de beste verbinding te pakken. Ook de hoeveelheid parkjes in de buurt bleek belangrijk; parken zijn niet alleen een plek om te sporten, maar ook een prettige wandelomgeving."
Sallis besluit: "Inactief leven wordt in verband gebracht met diabetes, hartaandoeningen en sommige soorten kanker. [..] Gezondheidsautoriteiten zouden samen moeten werken met stadsplanners, OV-partijen en parkbeheerders om steden bewegingsvriendelijker te maken dan ze nu zijn, om deze toenemende gezondheidsproblemen een halt toe te roepen."