Er zijn te weinig openbare toiletten in Nederland, aldus de Maag Lever Darm Stichting. Dat is vervelend bij hoge nood, maar helemaal lastig voor mensen met een ziekte aan het spijsverteringskanaal. Tienduizenden mensen moeten altijd een wc in de buurt hebben. Nederland telt slechts één openbaar toilet per 2.500 mensen. Ook voor zwangere, ouderen en kleine kinderen is een openbare wc in de buurt fijn, zegt hoogleraar gezondheidszorg Ivan Wolffers. Samen met patiëntenorganisaties doet de stichting donderdag tijdens een speciale conferentie een oproep voor meer openbare toiletten. In december bood de stichting ook al een petitie aan politiek Den Haag aan.
RTLnieuws - Tekort aan openbare wc's: 'Als mijn stomazakje vol zit, moet ik binnen tien minuten bij een toilet zijn'
Lees ook
-
0
+JOGG hoopt op uitbreiding door jaarlijkse bijdrage af te schaffen 1 dec 2020
- 0 Moeten maar niet kunnen 12 jun 2020
- 0 Moderne piskijker 7 apr 2020
-
1
+Eén op de 12 gemeenten investeert in openbare toiletten 25 jun 2018
-
7
+‘Belgische darmpatiënten mogen vaak niet even poepen van winkelier en ober’ 29 mrt 2018
-
0
+Vrouwen eten meer vezels dan mannen maar nog te weinig 28 nov 2017
-
0
+Afval scheiden willen we, maar wegbrengen niet 26 jun 2017
- 0 In India kijken ambtenaren of mensen ‘het’ wel op de WC doen 4 jan 2015
- 0 Wereld Toilet Dag: voor de mensen zonder 19 nov 2014
- 20 Straks meer lege boerderijen dan winkels en kantoren: 32 mio m2 11 aug 2014
Het AD bericht vandaag dat zo'n 200 supermarkten hun kleinste kamertje openstellen voor wanneer iemand 'acuut moet'. "Het gaat om zelfstandige supermarkten die het belangrijk vinden om mensen te helpen'', aldus Werner Tolsma van de Maag Lever Darm Stichting. Via de site waarkaniknaardewc zijn deze supermarkten te vinden.
Daarnaast heb je ook nog de app HogeNood, hiermee kun je de dichtstbijzijnde wc vinden.
Zelf word ik altijd wel blij in het buitenland. Waar meestal, als je moet, wel een bordje in de buurt is met de dichtstbijzijnde wc. Of zo'n stadsplattegrond, inclusief openbare wc's.
Ik snap die één openbaar toilet per 2.500 mensen niet. De gemeentes in mijn buurt hebben 5.000 à 15.000 inwoners. Nergens een aanduiding openbaar toilet. Bij ons kan je wel tijdens kantooruren in het gemeentehuis terecht, maar dan moet je wel een smoes verzinnen.
Net over de grens (D) wordt vooraf op de snelweg aangekondigd over hoeveel km er een P met toilet is, en of die voor rolstoelers toegankelijk is. Ondanks de toename van het aantal automobilisten en langere files, worden er hier juist steeds meer P's afgesloten of opgeheven. Wat er dan nog over is op de Veluwe bijvoorbeeld, is van alle struiken en plasbosjes ontdaan, om op afstand vanuit de auto wildplassers te kunnen betrappen? Terwijl die schaambosjes in het verleden expres werden aangelegd. Wildplassen is overigens nog altijd hygiënisch.
In Frankrijk is in de wet vastgelegd dat openbare gelegenheden, dus bijvoorbeeld cafés, restaurants en hotels maar ook stations e.d., verplicht zijn mensen - al dan niet bij die gelegenheid te gast- toegang te verschaffen tot de toiletten. Openbare toiletten zijn meestal gratis, met name in de drukke badplaatsen zijn de zelfreinigende cabines gratis om wildplassen te voorkomen. Bij ons moet er meteen een verdienmodel aan gekoppeld worden.
In onze steden worden vooral camera's gebruikt om wildplassen te voorkomen. Maar die camera's doen niks hoor! Zie de ervaring van Maarten 't Hart hieronder.
Effe lachen: Wild plassen van Maarten 't Hart (NRC)
Volkomen correcte observaties van Wouter. Kneuterigheid van bv benzinepompen aan de snelweg. Ze laten je eerst 50-100 euro betalen voor een plons brandstof, en als je daarna nog even een plasje wilt doen daarvoor nog eens 0,50 entree vragen. Ik kan me wel voorstellen dat sommige horeca en winkels weinig interesse hebben in (massaal) publiek dat uitsluitend toilet wil gebruiken. Aan de andere kant kan het toch ook een makkelijke manier zijn om (potentiële) klanten binnen te lokken. Neem voorbeeld aan McDonalds, altijd open, direct toegankelijk, gratis, schoon.
Hehe, eindelijk aandacht voor iets waar een rijk en beschaafd land nog behoorlijk achterlijk in gebleven is.
In alle bescheidenheid hieronder over het onderwerp een stukje van mij, dat verscheen in ondermeer de Leeuwarder Courant. Veel reacties van lezers, allemaal vaak in nood geweest.
Trakteren op een toilet
Parkeerterrein bij een grote supermarkt. Kijk maar niet goed. Wat dan zie je wat je eigenlijk niet wou weten. Op een parkeerterrein bij een winkelcentrum kun je vrouwen op heur hurken zien gaan, tussen twee auto’s. Ze doen het liever niet, kijken eerst goed om zich een, maar dan toch, ze moeten wel. Plassen.
Mannen ook. Ze blijven staan en doen de deur van hun auto open als een schild tegen gluurders. Ze zorgen wel dat ze de deur niet nat pissen. Mannen kunnen richten.
Veel vrouwen willen niet dat een vreemde haar billen ziet. Ze voelen zich ongemakkelijk. Maar wat te doen als je moet? De bebouwde kom, de openbare weg, is onvriendelijk voor zwervers die moeten plassen en poepen. Onbegrijpelijk ongastvrij zijn winkeliers. Wat willen ze mensen graag binnen hebben. Maar elke vierkante meter waar geen handel kan staan, zien ze als kostenpost. En is er een toilet, dan houden ze het geheim. Vraagt iemand er naar dan wordt soms een sleutel gegund die toegang geeft tot de verlossing. Ik hoor het vrouwen aan elkaar vertellen: bij de Dekamarkt in Krommenie kun je bij de bloemenbalie om een sleutel vragen. Zo hoorde ik iemand een vriendin tippen die naar Deventer zou gaan: ‘Nee alleen bij de Hema, eerste verdieping rechts, een aardige vrolijke man. Niet duur.’
Duur?
Voordat Vroom & Dreesmann dicht ging, een baken in zee voor zeikerds, kostte toiletbezoek er 20 cent. Gierende inflatie. Tankstations vragen 50 cent die je weer terug krijgt als je voor twee euro koffie koopt. De Nederlandse Spoorwegen moeten er inmiddels 70 cent voor hebben.
In Haarlem op het station was het goed plassen, hoor ik van buurvrouw die graag naar Haarlem gaat. Even naar het Teylers Museum, waar onder veel meer, tekeningetjes te zien zijn van een wild plassende man en een plassende vrouw op haar hurken, meesterwerkjes van Rembrandt. Voordat buurvrouw de trein terug neemt gaat ze niet ver van het station biologische patat eten van superieure kwaliteit. Dan naar de wc. Het betoverend mooie station heeft langs het spoor aan het eind van een perron, een schitterend toiletgebouwtje. Vast punt voor buurvrouw dagje uit geweest. Plotseling is er iets van het gemoedelijke af. Je moet je naar nu binnen vechten, door een stalen poort die pas open gaat als je je pinpas tegen een kast hebt gehouden, of munten in een gleuf gooide. Zeventig cent. Niet onoverkomelijk voor veel mensen, maar onvriendelijk is dat bedrag wel degelijk. En dat begrijpen ze bij de Spoorwegen zelf ook. Nog maar kort geleden stond bij het toiletgebouwtje een uitgelaten man mensen te lokken. Naar de wc. Hij is er de toiletjuffrouw. Hij riep mensen op het perron toe, was er zelf dolgelukkig om: ‘Het is gratis, toiletgebruik is gratis!’ Er was enorme vertraging op het spoor. Zo erg, dat het NS-management op gratis plassen en poepen trakteerde. Men had zelfs de moeite genomen om dit gebaar groot op een geel karton te verwoorden: boft u even!
Nou is de prijs voor zulke ongastvrijheid het ergste niet. Zwervers in hoge nood zouden ook meer willen betalen. Als er maar een mogelijkheid was in het winkelcentrum. Maar zie ze bangelijk hurken tussen auto’s achter de supermarkt. Kun je nog vet voor bekeurd worden ook, buurvrouw.
Wouter Klootwijk