Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, zonder storende advertenties, én je steunt Foodlog
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
‘The Bitterness of Poor Quality Remains Long After the Sweetness of Low Price is Forgotten’
Toen er nog viel te kiezen was dit zo.
Nu is slechte kwaliteit de standaard. Gezien in dit geval de hamprijs meent de gemakzuchtige consument toch kwaliteit te krijgen want altijd eenheidsworst eten ontwricht de smaakpapillen.
De zeldzame keer dat ik aangekocht vlees klaarmaak valt me altijd de hoeveelheid water op die er even later uitkomt en het weinige vlees dat overblijft.
Het vlees van mijn eigen runderen of zelf geschoten en geslachte wilde zwijnen die mijn weilanden komen vernielen (maakt u zich niet druk er zitten er honderden in ZO-brabant) heeft die eigenschap niet.
Vraag: dat eerlijke product ver onder de kostprijs daar wordt de zaak toch niet mee besodemieterd?
Doet me denken aan een slager diep in Frankrijk waar ik altijd kom als ik er in de buurt ben. De man maakt goeie spullen, geen breed assortiment, maar wat ie maakt, maakt ie goed. Rillettes of gaargekookt buikspek met been, allemaal even lekker. Zijn gekookte ham wordt droog gepekeld met hier en daar een paar injecties pekel met de hand. (het is een misverstand dat er geen water aan te pas komt, dat is nodig voor het pekelen, maar het gaat erom hoeveel). Het is ham die je in Nederland niet meer kunt kopen, althans voor zover ik weet. De ham is mooi droog, maar niet te droog, heeft een geweldige vleessmaak en als je de plak breekt zie je prachtig de vleesstructuur, van een tumbler heeft ie nog nooit gehoord. Je weet niet wat je proeft. Zo'n ham verliest bij het koken gemakkelijk 30% of meer van zijn vleesgewicht. Hij snijdt de plakken vers en vier van die grote plakken kosten een euro of 7, 15 oude guldentjes. Het gemiddelde inkomen van de mensen daar in het midden van Frankrijk ligt veel lager dan bij ons, maar toch kopen die mensen gewoon altijd gekookte ham bij "mijn" slager, gewoon omdat het de beste ham in de buurt is en dat weten ze. Daar rijden ze een straatje voor om in hun oude kleine Peugeootjes. Ik probeer ze wel eens mee te nemen naar Nederland, die grote plakken. Om nog een weekje na te kunnen genieten. Maar dat gaat niet. Niet houdbaar, niet perfect doorgezouten. Vers halen en vers opeten is het devies. De Franse slager lacht om lang houdbare supermarktverpakkingen en dwingt mij met sardonische wreedheid tot het maken van een lange reis om van zijn goddelijke producten te mogen proeven en ik ben zo gek dat ik het nog doe ook.
Toewijding en vakmanschap bestaan nog, ook in Nederland zoals Wouter terecht opmerkt, maar dan moet je ook wel klanten hebben die een straatje om willen rijden om 7 euro neer te tellen voor vier plakken ham. Die hebben we te weinig in dit land. Te druk met de Mediamarkt op zondagmiddag. Niet zeuren dus.
En nu de "gerookte" zalm.
Jammer dat die hamcursus van Teun niet meer te vinden is, Wouter!
Nog wél ham met (kunst)been: de NPO is ook al aan het verwateren...