65% van de respondenten zegt niet iedere dag te koken. Vooral na een dag werken zegt 83% geen zin meer in koken te hebben. In Zweden is de zin om zelf nog wat te maken het grootst: 48%. In Nederland heeft na het werk nog maar 16% zin om de handen uit de mouwen te steken in de keuken. Dat zijn de momenten dat we kiezen voor uit eten gaan of iets laten komen.
Restauranteten soms lekkerder
Een andere reden om niet zelf te koken maar voor een restaurantmaaltijd te kiezen, is dat mensen thuis vaak teruggrijpen op dezelfde gerechten en vermoedelijk de gevarieerde keuze aan restauranteten lekkerder vinden. Uit het foodora-onderzoek blijkt dat gemiddeld 63% vaak dezelfde gerechten maakt. Toch vindt 51% van de Nederlanders juist dat ze behoorlijk gevarieerd koken. In Australië zegt 28% van de respondenten gevarieerd te koken en vindt 62% restauranteten lekkerder. In Nederland zegt maar 38% van de respondenten restauranteten lekkerder te vinden dan de eigen kookkunsten.
'Generatiekloof'
Er blijkt bovendien sprake van een 'generatiekloof'. foodora constateert dat 58% van de 'jonge' millennials onder de respondenten (18-25-jarigen) restaurantgerechten prefereert; bij de oudere respondenten heeft 41% deze voorkeur.
21 miljoen bestellingen
Gisteren maakte Takeaway.com, het moederbedrijf van Thuisbezorgd.nl, bekend in 2016 meer dan 21 miljoen bestellingen bezorgd te hebben in Nederland. Dat is een stijging van 32% in vergelijking met 2015. Binnen Europa nam het aantal orders met 46% toe tot 49,3 miljoen orders, schrijft het FD. Volgens topman Jitse Groen zorgde vooral de beursgang, markleiderschap in een groeimarkt en een sterk vierde kwartaal voor de snelle groei. In Duitsland, waar Takeaway. com zijn marktleiderschap probeert veilig te stellen, groeide het aantal orders met 55% in het vierde kwartaal. De sterkste groei was overigens te zien in landen buiten Nederland en Duitsland: 6 Europese landen en Vietnam. Gecombineerd nam het aantal bestellingen met 80% toe, terwijl het bedrijf onder meer in Oostenrijk en Polen al marktleider is.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ria #9,
De kinderen, inmiddels alle 4 achter in de 50, hebben het zichzelf naderhand aangeleerd.
Zo moeilijk is eten koken natuurlijk ook weer niet.
Thuisbezorging hebben we hier niet. De dichtstbijzijnde supermarkt zit zo’n 5½ km verderop. In ons dorp zijn helemaal geen winkels en is alleen/meestal) op zaterdagmiddag (van 16.00-19.00 uur) de snackbar geopend voor afhalen.
Sytske #8 : "Bij ons thuis (gezin met 4 kinderen) kookte mijn moeder altijd. Geen van de kinderen had bij het op zichzelf gaan wonen ook maar enige ervaring met koken."
Hoe doen die kinderen het op dat vlak tegenwoordig?
Jij komt door jouw diverse reacties op mij over als terdege bezig op etensvlak in -ieder geval- in je eigen leven. Hoe doe jij dat?
Wat vind jij van bijv. Thuisbezorging?
>> In hoeverre speelt ook 'gezins'-samenstelling mee of vaardigheid in [koken] <<
Bij ons thuis (gezin met 4 kinderen) kookte mijn moeder altijd. Geen van de kinderen had bij het op zichzelf gaan wonen ook maar enige ervaring met koken.
Hans #6 :
"Als ik rondkijk, noteer ik veel vooruitgang, maar ook veel afbraak. "
Helemaal mee eens. Ik kan zelfs nog verder gaan: Het recht van de consument wordt tegenwoordig 'uitgehold'. Mensen kopen bijv. witgoed en worden een extra (betaald!) contract aangesmeerd, terwijl de re-eele levensduur van producten al lang in de wet geregeld is (ook na garantie). Alleen maken leveranciers het daar de consument vaak erg lastig. De service op dat gebied laat tegenwoordig heel vaak te wensen over.
Ook voeding is onderworpen aan sociale tendensen.
"Voedsel blijkt sinds kort schuldig ‘aan’, misdadig, oergezond, levensreddend, duurzaam, dynamisch biologisch, etc. Die warrige trend is ca. een halve eeuw oud, en ontstond toen de enige echte, korte Gouden Eeuw aanbrak, die niet beperkt bleef tot rijke kooplui. "
Voedsel-hypes zijn er tegenwoordig aan alle kanten; het enige wat ik kan doen is in mijn omgeving mijn nuchtere - maar voorzichtige (want ik ben geen wetenschapper noch arts, alhoewel die het soms ook niet echt weten, volgens mij)- mening geven.
"Directe betrokkenheid bij productie van voeding is voor meer dan 90% van de bevolking verloren gegaan op een onherstelbare wijze."
Dat een trieste gevolgtrekking, waar ik het mee eens ben (de grootte van het percentage weet ik niet. Het is groot naar mijn idee, maar waarop is jouw getal gebaseerd?)
Maar toch zie ik om mij heen mensen, die eigenlijk die informatie wel willen hebben of enigszins daarvoor openstaan. De 'brainwash' is echter heftig (geweest).
Blijft staan mijn #4 : "In hoeverre speelt ook 'gezins'-samenstelling mee of vaardigheid in [koken] in het artikel?"
Ik blijf van mening dat onderwijs ook product- en kookkennis mee moet geven aan leerlingen, zodat zij zichzelf enigszins kunnen redden voor de rest van hun leven. En van daaruit dan hun eigen keuzes kunnen maken.
Ria #4 en #5
Ria, leuk van die Proseco, en leuk dat wij op afgelegen platteland kunnen bolpuntkommen.
Maar ik kijk zeer kritisch naar de tendens om alle ‘moderne’ veranderingen in het gemiddelde gedragspatroon als ‘vooruitgang’ te zien.
Ook in de (sociale) geschiedenis zie je op- en neer-patronen. Van de aanvankelijk progressieve vorming van gilden, de losmaking van kerk en monarchie eind 18eeuw in Frankrijk, tot de voor mij nog altijd onbegrijpelijke steun in het land van Goethe en Schiller voor schreeuwers in de 30er jaren van de vorige eeuw en nu de massale steun tot bij rechts voor een nieuwe schreeuwer in Amerika tot in Frankrijk en Nederland.
Als ik rondkijk, noteer ik veel vooruitgang, maar ook veel afbraak.
Ook voeding is ook onderworpen aan sociale tendensen.
Voedsel blijkt sinds kort schuldig ‘aan’, misdadig, oergezond, levensreddend, duurzaam, dynamisch biologisch, etc. Die warrige trend is ca. een halve eeuw oud, en ontstond toen de enige echte, korte Gouden Eeuw aanbrak, die niet beperkt bleef tot rijke kooplui.
De Kleine Gouden Eeuw in de periode ‘60-85’ werd breed ervaren. Ik was er getuige van.
Opvallend vormt die periode basis voor meer interesse in natuurbeleving, terwijl op hetzelfde moment er een duidelijk patroon van juist verwijdering van de natuur plaats vindt.
Dat leidt voor mij tot een beangstigende conclusie:
- Directe betrokkenheid bij productie van voeding is voor meer dan 90% van de bevolking verloren gegaan op een onherstelbare wijze.
- Gelijktijdig is de behoefte om ‘sturing’ te geven toegenomen, terwijl door genoemde breuk er tal van misconcepties bestaan. (De actie- en daaruit vloeiende consumenten-pretentie over kippengeluk komt van mensen die nooit kip in handen hadden of een ei geraapt hebben)
- Ook gelijktijdig met verlies van die band met de natuur is er nog nooit zo grootschalig geknoeid met de uiteindelijke samenstelling van natuurlijke producten die op het bord komen, en…
- nog nooit zo grootschalig afstand genomen van de mogelijkheid zelf je eten te kunnen bereiden (topic).
Koken is slechts kijkbeleving geworden. Van masterchef tot heel Holland kookt. Tot kookboeken die je gezond maken en eieren als menstruatie betitelen, door idioten die de biologie van een hoender niet kennen.
Simpel gesteld:
De moderne mens is letterlijk (manueel) het contact met natuur en voedsel verloren.
Hij gebruikt nog uitsluitend zijn derde hand (z’n vork) om het naar zijn laadklep te brengen.
Verder geen contact.
Dit ‘moderne’ fenomeen staat niet op zichzelf:
- Je leest geen boek, maar consumeert (ondergaat) beelden (Game of Thrones etc)
- Je schrijft en discussieert niet samen, maar laat met twitter- en facebook-kreten internet vervuilen
- Je creëert zelfstandig geen avontuur, maar boekt ‘georganiseerde adventures’; een contradictie op zich
- Je beheert je eigen identiteit niet meer, maar geeft je over aan de meest manipulatieve terreur van internet, waar je ID ge- en misbruikt wordt. Verlies van individualisme.
Resultaat:
Ik zie rondom me mensen de greep op de werkelijkheid verliezen, en daardoor op hen zelf,
onder het vaandel van ‘Vooruitgang’.
Ben ik een cultuurpessimist ? Of zeer geïnteresseerd in contemporaine tendensen ?
Of wordt je dat eerste door het laatste ?