1 min
Maar dat blijkt helemaal niet te kunnen. Het spul is er niet, ook al promoten biologici het als een gek en helpen de ministeries ze maar een handje door het goede voorbeeld te geven.
Een groothandelaar die ervoor moet zorgen, legde me uit waarom niet. "Biologisch niet kan rekenen", vertelde hij me en gaf een voorbeeld. En rekenen kan'ie, want hij heet Kruidenier.
Neem een hip Italiaans broodje met meegebakken tomaat en wat kruiden. Echt alles is biologisch. Van water (haha) tot meel, zout (hihi), gist, tomaten en de basilicum en droge kruiden. Alleen de tomatensnippers zijn er soms ff niet. De bakker kan zelf geen tomaten snipperen. Hij moet ze gesneden inkopen - zo bepaalt de wet dat nou eenmaal - en soms zijn ze even niet te krijgen. Op. Niemand kan ze dan meer leveren.
Die snippers maken ongeveer 4% van het gewicht van het broodje uit. Twee keer per jaar zijn ze niet te krijgen. Alles bij elkaar schieten er zo'n 5 dagen aan productie bij in. Nou even rekenen. 4% van het gewicht van die broodjes is 5 van de 260 werkdagen niet te krijgen. 5 gedeeld door 260 is net geen 2%. Daar weer 4% van is bijna niks, 0,08% om precies te zijn.
En nou het biologische rekenwonder. Omdat de bakker niet kan garanderen dat z'n broodje alle 260 werkdagen 100% biologisch is, telt het niet als biologisch. Alle moeite voor niks dus, want je dendert ineens van de trap en staat meteen weer op 0.
Denk even door. Dit probleem geldt voor ieder product dat bestaat uit meerdere ingrediënten. Van
En daar zit nou die goeie rekenaar. Hij ergert zich kapot, want hij kan 99% biologisch leveren, maar met deze regelfratsen komt hij nog niet op 25.
De regelmakers van certificeerder SKAL en de inkopers van de overheid willen niets horen van deze duidelijke rekenkunde. Zij beweren rustig dat 99% domweg niks is.
Wat mij betreft is de hele inkoopeis een zinloze zaak. Conventionele teelt verduurzamen slaat een deuk in een pak boter, heeft een gunstiger ecologische footprint en laat de natuur en biodiversiteit met rust. Voor mij is het dus een raadsel waarom we die 2% die we biologisch telen zo nodig willen opkrikken.
Maar vooruit, als je desondanks besluit de natuur toch te willen helpen op z'n SKAL's, leer dan op z'n minst rekenen. Omdat het hier tegenwoordig stikt van de biologici, zo was ook mijn groothandelaar opgevallen, moest het maar eens aan de orde komen hier. Gelijk heeft hij, want 99 ligt dichter bij 100 dan bij 0. Da's logisch, al schijnt het niet bio-logisch te wezen.
Of SKAL en Biologica hier eens gewoon aan het volk willen komen uitleggen wat ze nou eigenlijk willen. Dan snappen de ministers het misschien straks ook en kunnen ze het hun inkopers leren.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
@Dick:
Stelling Biodiversiteit 1 is uiteraard een argument VOOR biologisch en TEGEN gangbaar, niet andersom. Voor de uitspraak Biodiversiteit 2 zou ik graag bewijzen, harde cijfers zien. Zie Als je de vage kreet "beter voor het milieu" een beetje behoorlijk operationaliseert, komt biologisch er lang niet slecht af. Anecdotes over ene Krouwel zijn geen bewijs. Mest, prima, kunnen we ook elektriciteit van maken. Volledig autonoom, wie kan daar tegen zijn.
OK, het is mijn eigen schuld! Nu komen we in heel wat rekendiscussies die het verdienen op zichzelf te worden behandeld. Daarom van mij uit nu een kort antwoord en de mededeling dat ik probeer wat gegevens die het publiek minder bereiken naar boven probeer te halen.
Biodiversiteit 1: jazeker, biologisch biedt daar winst voor de omliggende natuur. Maar ook niet. De biologische boer met teveel 'gewone' om zich heen zorgt ervoor dat die wat meer moeten spuiten.
Biodiversiteit 2: verduurzaamde conventionele tuinbouw in gesloten omgevingen is vele malen schoner dan open volle grondsteelt (open en gesloten) zonder enige impact op biodiversiteit, laat staan negatieve.
Lagere milieukosten per kilo rendement: dat is een lange discussie die ik hier niet even snel wil overdoen. Ooit zou Krouwel, de ex-Rabo duurzaamheids- en MVO-man, tegen me dat hij die discussie niet meer aan wilde. "We gingen voor biologisch dus we gaan maar voor biologisch, anders wordt het heel ingewikkeld." Ik weet van ecofootprintlabels die de Engelse supers ontwikkelden voor hun groenten. Toen ze klaar waren werden ze niet geplakt. Het publiek zou nl. niet begrijpen waarom organic er vrijwel consistent slechter af kwam.
Daar zit een boel discussie achter en er zijn een boel variabelen in het spel, maar zomaar zeggen dat biologisch beter is, nee, dat is de kop in het zand steken.
Kunstmest: het is ongelofelijk dat we in Nederland boeren laten betalen voor het afleveren van een hoogwaardig product als stront. Een paar tientallen kms naar het Oosten krijgen ze er geld voor. Daar mest van maken is toe te juichen en gebeurt (mede gefinancierd door boerenorganisatie ZLTO). Misschien zouden we het ook met onze eigen mest moeten doen, ook al is die niet biologisch en moeten we er nog wat vervelende bacterieen uit weg weten te halen.
Ik heb begrepen dat menselijke samenlevingsvormen van 30.000 mensen en enige tientallen m2 volledig autonoom kan zijn door een cyclus te maken van zijn voedsel en afvalstromen. Voedselveilig en al. Dat noem ik duurzaam.
@Florine. In het zuiden vinden de meeste kleine boeren ook dat biologisch te dogmatisch is.
Debjeet Sarangi is coördinator van de ngo Living Farms in Orissa, Oost-India en zegt in een interview op mo.be: =24558&cHash=f0b96132e2]Landbouw is prioritair.
Met ‘organic’ bedoel je biologisch?
Wij zijn tegen labeling door de IOF (India Organic Food)! We promoten integendeel een PGS: Participatory Garanteed Scheme. Dat is een intern controlesysteem van een groep boeren waarbij enkele criteria tot deelname buiten kijf staan: geen pesticiden gebruiken, matig gebruik van water en energie, geen hybride zaden noch mono-cultuur … Als ze daaraan voldoen spreken we ons vertrouwen uit. De regering erkent deze methode niet, maar ze werkt.
Wat is de positie van de bio-sector in India dan?
Die lijkt er te zijn voor een nieuwe elite. Onze kleine boeren moeten er niet aan denken om een bio-label te halen, het is gewoon te duur voor een kleinschalige teler.
Het consumentenpubliek daarvoor is een deel van de rijkere stadsbevolking. Al bestaat er een diversiteit onder de bio-koepels, de meesten focussen gewoon op handel ongeacht de belangen van de gemeenschap.
Dit is ook de kritiek op de winkels van Vandana Shiva. Ik weet dat ze hier een goede naam heeft en haar publicaties zijn interessant. Maar ze bezit ook bio-winkels in de steden die alleen voor de elite zijn bestemd, omdat ze te duur zijn voor anderen.
@dick: Je vergeet het punt duurzaamheid te noemen. Uitputten van eindige fosforreserves voor de productie van kunstmest is bijvoorbeeld niet duurzaam.
@ Dick:
Beter voor biodiversiteit: dat wordt consistent keer op keer aangetoond voor natuurlijke biodiversiteit, in een groot aantal wetenschappelijke onderzoeken. Agarische biodiversiteit is inderdaad een onduidelijker verhaal. Dat komt mede omdat de biologische landbouw vaak moet werken met rassen die ontwikkeld zijn voor de gangbare landbouw. Het is echter duidelijk dat monocultuur leidt tot minder soortenrijkdom dan niet-monocultuur.
Beter voor behoud cultuurlandschap: is wetenschappelijk aangetoond, Wagenings onderzoek.
Beter voor milieu: dat is domweg wel waar. Biologische landbouw bespaart de staat nu al jaarlijks 10 miljoen, o.a. aan waterzuiveringskosten, zo is onlangs becijferd. Zie ook deze brochure: http://www.biologica.nl/docs/200710291736157799.pdf