1 min
Bericht in dagblad de Stem:
Brabantse supermarkten gaan vanaf januari 2008 hoogwaardige streekproducten uit de regio verkopen onder de naam StreekSelecties. De organisatie voor innovaties op het platteland Agro & Co Brabant is sinds 2005 bezig de markt naar streekproducten te onderzoeken. Rogier Arntz, oprichter en mede-eigenaar van Boost, een bedrijf dat voor grote A-merken nieuwe producten in de markt zet, is bereid gevonden de bouw en exploitatie van het merk StreekSelecties voor zijn rekening te nemen. Aandeelhouders in StreekSelecties B.V. zijn daarnaast Agro & CO en de Zuidelijke Land- en Tuinbouworganisatie (ZLTO).
Volgens Arntz zijn tal van Brabantse producten geschikt voor het predikaat StreekSelecties; "in de eerste fase zal de onderneming een assortiment van basisproducten voeren: brood/banket, kaas en zuivel en vlees en vleeswaren." Hoe de definitieve lijst producten eruit komt te zien wordt de komende maanden duidelijk.
Op de wat langere termijn heeft het project grotere ambities. StreekSelecties en Agro & Co willen de Brabantse etenswaren geleidelijk in het hele land introduceren, en later wellicht ook in sommige andere landen. Verder bestaat het plan om in de toekomst ook specialiteiten van andere provincies in het hele land via supermarkten aan de man te brengen.
Er is veel vraag naar luxe voedingswaren uit de eigen of een andere streek. Dat omzetpotentieel wordt nu nauwelijks benut. Onderzoek van Agro & Co wees uit dat in de buurlanden streekproducten een marktaandeel hebben van 4 tot 6 procent van de totale foodsector; in Nederland is het nog geen half procent.
De omzet in Nederland bedraagt daarmee een bescheiden 120 tot 180 miljoen euro per jaar, terwijl het volgens Agro & Co 1 tot 1,5 miljard euro zou kunnen zijn. Dat ons land op dit terrein achterblijft, komt doordat consumenten nu zelf naar de producenten moeten om een streekproduct te halen.
Misschien ook wel de Corona en Lambada aardbeien van Jan Robben uit Oirschot?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Ik vind deze discussie zeer interessant, maar in essentie irrelevant.
In Vlaanderen promoten de steden en gemeenten via hun Cultuurplan streekproducten. Ze geven geen ene moer om de boer. Des te meer om het schijnheilig verpakte verhaal.
De RVU maakte ooit een schitterende reportage over die andere niche in dezelfde markt: Biefstuk & Bertolli. Dus voor mij mag het, maar dan met een RVU-achtige waakhond achter de hand. Zodat die schijnheiligheid doorprikt wordt.
Lokale producten in je lokale winkelmand, daar gaat het over. Met een duidelijke boodschap over het waarom van de prijs en hoe die in elkaar steekt. Maatschappelijk verantwoorde marketing dus, alweer.
Ik geloof dat Slow Food al eens gepoogd heeft het predikaat terug te krijgen, maar Unox had het al in Europa gedeponeerd ;-(. Je hebt gelijk, natuurlijk worden er prima industriële producten gemaakt, maar hoe kun je dan de naamgeving 'streekgebonden' voorbehouden aan producten van hoge kwaliteit? Lijkt me moeilijk.
@Lizet,
Mijn categorie 2 kan evengoed nog een topproduct zijn. Het lijkt mij dat je geweldige hammen en worsten op industriele wijze kunt maken.
De worst van Unox zit heel erg op dan niet over het randje. Het is een gedegenereerde versie van een oorspronkelijk streekproduct. Unox wil zijn afzet maximaliseren en is zo tot een afgeleid product gekomen. De provincie Gelderland zou stappen moeten ondernemen. Het ergste is dat de worst niet eens meer gerookt wordt.
Gelderse Rookworst van Unox hoort in categorie 2 thuis, toch? Oud probleem, beetje neppen is het wel als er 'ambachtelijk' en 'volgens oud recept' op komt te staan. Gelderse Rookworst suggereert streekgerecht, maar is dat natuurlijk niet. Geen idee wat er nou precies Gelders aan deze fabrieksworsten is trouwens.
Gelderse Rookworst, zou dat niet de zelfgemaakte rookworst van Jan de slager hier om de hoek moeten zijn?
1. Stel dat een groep boeren rond Oirschot samen afspreken om hele lekkere varkens van hetzelfde, lekkere ras te gaan houden, een bepaald soort voer geven etc. Ze besluiten vervolgens dat i.s.m. een lokaal slachthuis en het slagersgilde als Land van Oirschot varkensvlees te gaan vermarkten.
2. Stel dat een rijke boer op een industrieterrein in Oirschot een enorme varkensflat vol standaardvarkens neerzet. Het vlees stuurt hij naar een industriële vleesfabriek waar hij er onder andere een Parma-type ham van laat maken, die hij laat verpakken als Land van Oirschot-prosciutto.
Geen van beide is al te zeer nepperij, want beide hebben duidelijke binding met het gebied waar ze hun product naar vernoemen. Toch zou de eerste eerder als streekproduct worden geaccepteerd, puur omdat daar zo veel mogelijk wordt afgezien van industriele schaal. Met andere woorden, er zit in het woord 'streekproduct' iets niet-moderns besloten. Buitenlandse streekproducten die op industriele schaal geproduceerd worden, zorgen door lettertype en verpakking altijd wel voor een kneuterig gevoel. De AOC leunt soms bijna geheel op juridische bescherming van de naam.
Het belang van de consument is dat een naar een streek genoemd product de belofte van onderscheiden kwaliteit en streekgebondenheid waarmaakt, zonder een niet te rechtvaardigen meerprijs te hoeven betalen. De belangrijkste voorwaarde zijn daarvoor dat er werkelijk onderscheiden producten geproduceerd gaan worden en dat er meer openheid over het productieproces komt. Dus niet 'ambachtelijk', maar zeggen wat er daadwerkelijk zo'n beetje gedaan wordt.