Britse wetenschappers van het Imperial College (Londen) hebben in een rattenstudie mogelijk het mechanisme ontdekt dat ons verlangen naar glucose-rijk eten aanstuurt. Daarmee zou een 'pil' tegen obesitas op termijn in zicht kunnen komen.
Enzym
Het onderzoek spitste zich toe op het enzym glucokinase. Dat 'voelt' de hoeveelheid glucose in de lever en alvleesklier, maar blijkt ook een rol te spelen bij het verlangen naar suiker in de hypothalamus, het deel van onze hersenen dat onze voedselinname reguleert.
Al eerder was geconstateerd dat ratten die 24 uur geen eten krijgen een piek laten zien in de glucokinase-activiteit in hun hersenen. In dit experiment kregen ratten hun gewone eten voorgezet en een glucose-oplossing. Als vervolgens hun glucokinase-niveau verhoogd werd (dat kon met behulp van een virus), gingen de ratten beduidend meer glucose eten. Daar hielden ze weer mee op als het glucokinaseniveau werd verlaagd.
Focus op nutriënt, niet calorieën
Het is voor het eerst dat er een mechanisme in de hersenen ontdekt wordt dat specifiek reageert op één nutriënt, in plaats van op energie-inname in het algemeen. "Het lijkt er op te wijzen dat je bij een dieet in verschillende nutriënten moet denken, en niet alleen maar calorieën moet tellen", zegt onderzoeksleider James Gardiner in The Independent.
Een pil tegen obesitas?
Volgens Gardiner suggereren de bevindingen dat het in mensen mogelijk zou kunnen zijn het verlangen naar zoet en zetmeelrijk voedsel terug te dringen door de voeding aan te passen. "Onze hersenen hebben grote behoefte aan glucose voor hun energievoorziening. Oorspronkelijk was glucoserijk voedsel echter schaars. Dus we hebben een diep ingebakken voorkeur voor glucoserijk voedsel en gaan daar naar op zoek", zegt Gardiner op Reuters. Als we echter het glucokinaseniveau weten te sturen - door ons voedsel of door een pil - kan mogelijk helpen obesitas te voorkomen.
"Mensen hebben verschillende niveaus van het enzym, dus er zijn verschillende werkzame aanpakken voor verschillende mensen", voegt Gardiner toe. "Voor sommige mensen kan dat zijn dat zij aan het begin van hun maaltijd meer zetmeelrijk voedsel eten, zodat ze het enzym 'aanzetten' en zich sneller 'vol' voelen, waardoor ze in totaal minder eten". Voor anderen is de oplossing wellicht een pil die de zin in glucoserijk voedsel onderdrukt.
Het onderzoek is verschenen in The Journal of Clinical Investigation.
Fotocredits: 'yearns for chocolate', Gerry Thomasen
Dit artikel afdrukken
Enzym
Het onderzoek spitste zich toe op het enzym glucokinase. Dat 'voelt' de hoeveelheid glucose in de lever en alvleesklier, maar blijkt ook een rol te spelen bij het verlangen naar suiker in de hypothalamus, het deel van onze hersenen dat onze voedselinname reguleert.
Al eerder was geconstateerd dat ratten die 24 uur geen eten krijgen een piek laten zien in de glucokinase-activiteit in hun hersenen. In dit experiment kregen ratten hun gewone eten voorgezet en een glucose-oplossing. Als vervolgens hun glucokinase-niveau verhoogd werd (dat kon met behulp van een virus), gingen de ratten beduidend meer glucose eten. Daar hielden ze weer mee op als het glucokinaseniveau werd verlaagd.
Focus op nutriënt, niet calorieën
Het is voor het eerst dat er een mechanisme in de hersenen ontdekt wordt dat specifiek reageert op één nutriënt, in plaats van op energie-inname in het algemeen. "Het lijkt er op te wijzen dat je bij een dieet in verschillende nutriënten moet denken, en niet alleen maar calorieën moet tellen", zegt onderzoeksleider James Gardiner in The Independent.
Een pil tegen obesitas?
Volgens Gardiner suggereren de bevindingen dat het in mensen mogelijk zou kunnen zijn het verlangen naar zoet en zetmeelrijk voedsel terug te dringen door de voeding aan te passen. "Onze hersenen hebben grote behoefte aan glucose voor hun energievoorziening. Oorspronkelijk was glucoserijk voedsel echter schaars. Dus we hebben een diep ingebakken voorkeur voor glucoserijk voedsel en gaan daar naar op zoek", zegt Gardiner op Reuters. Als we echter het glucokinaseniveau weten te sturen - door ons voedsel of door een pil - kan mogelijk helpen obesitas te voorkomen.
"Mensen hebben verschillende niveaus van het enzym, dus er zijn verschillende werkzame aanpakken voor verschillende mensen", voegt Gardiner toe. "Voor sommige mensen kan dat zijn dat zij aan het begin van hun maaltijd meer zetmeelrijk voedsel eten, zodat ze het enzym 'aanzetten' en zich sneller 'vol' voelen, waardoor ze in totaal minder eten". Voor anderen is de oplossing wellicht een pil die de zin in glucoserijk voedsel onderdrukt.
Het onderzoek is verschenen in The Journal of Clinical Investigation.
Fotocredits: 'yearns for chocolate', Gerry Thomasen
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Laat ik het anders zeggen zoals mijn gedachtegang werkt Martijn:
Als je de wilskracht bezit om elk dag 1 of meerdere van dit soort pillen tegen trek in suiker bezit, dan heb je OOK de wilskracht om elke dag 'nee' tegen een koekje te zeggen, of je nou een pil op zijn Rotterdams gezegd in je melis duwt of je zegt gewoon nee en stopt geen chemische zooi in je smoel. Ik zeg het echt ff op zijn plat Rotterdam omdat ik zo ook zo spreken, maar zo denk ik dus gewoon.
Nee zeggen tegen zoetigheid IS moeilijk, maar als je afhankelijk moet zijn van pillen om daarmee om te gaan vind ik gewoon te ver gaan. Hoe verslavend zouden die pillen niet kunnen worden? Wat voor bijwerkingen gaan ze op de lange termijn geven? Jezelf oefenen om gewoon nee te zeggen geeft geen bijwerkingen, behalve ontgiftings/ontwennings verschijnselen en dat is niet gevaarlijk. Ook met dit soort pillen zal je op den duur toch moeten stoppen en toch zelf de wilskracht hebben oom er niet meer dagelijks aan toe te geven, probeer dat dan gewoon gelijk, lukt niet iedereen ineens, ik snoep nu zelfs nog, duw net een stuk speculaas achter in mijn keel, maar het blijft bij een klein stukje en niet meer 2 of 3 stukken zoals vroeger omdat het zo lekker is, ik heb mezelf daarin geoefend om het bij 1 te kunnen laten, heeft 3 jaar geduurd.
@Astrid; juist dat beroep op wilskracht blijkt vaak contraproductief, als het gaat om dit soort problemen.
Zo is het juist belangrijk, om die wilskracht niet 'uit te dagen'; rokers stoppen niet zozeer door 'veel' wilskracht, maar door ze in een omgeving te brengen waar niet wordt gerookt, zodat er geen voorbeeld of verleiding is.
Wilskracht is wel een allereerste drempel die je moet overwinnen Martijn, hoe moeilijk het ook is, als je iets echt wilt of niet meer wilt, ligt eran hoe je het bekijkt, zal je toch echt als eerste bij jezelf moeten beginnen. De suikerunie kan best vertellen dat suiker in een dagelijks patroon past, maar je hoeft dat niet te geloven, je mag ook zelf je mening daarover bepalen, dat is de start van je wilskracht opbouwen.
Dat suiker aantrekkelijk is ontken ik ook niet, maar 'nee' zeggen moet ook kunnen. Zowel tegen jezelf als tegen anderen. Die anderen zijn dan vaak weer een probleem want die zeggen dan 'he doe niet zo ongezellig'. Dan komt je wilskracht weer om de hoek kijken, laat je je verleiden of niet?
Geloof me, toen ik met GOK begon was het voor mij ook ontzettend moeilijk om een heleboel te laten staan, ik kon dat niet ineens, heb moeten afbouwen, maar juist door het veranderde eetpatroon ben ik een heleboel afgewend, gewoon omdat mijn hersens eraan gewend raakten 'anders te moeten eten'. Verslavingen waren en zijn nu geen verslavingen meer, maar een stukje genieten op zijn tijd zonder terugval. Dus ook ik laat mijn wilskracht soms even varen en geniet gewoon, maar mijn hersens zeggen niet meer 'ik moet!!' ze zeggen 'ik wil' en dan is het daarna klaar.
Je kan mensen om je heen hebben die je helpen en zeggen 'nee, dat mag je niet', maar wil je daarnaar luisteren? 9 van de 10 keer luistert mijn moeder, soms is ze eigenwijs en luistert ze niet. Anderen luisteren nooit en gaan juist averechts, omdat ze geen wilskracht bezitten om ook zelf te zeggen 'nee, dat mag ik niet'.
Als alles met een pil op te lossen zou zijn, zou ik gaan kijken of ik er 1 kon vinden die afgunst, jaloezie, oorlog, ziektes, ongelijkheid in welvaart enz zou afschaffen. Pillen hoeven niet de oplossing te zijn.
@Astrid, je makat het wel heel makkelijk: Gewoon meer wilskracht, net zoals stoppen met roken?
Dat miskent het probleem, namelijk dat suiker een zogenaamde superstimulus is, en dus letterlijk extreem aantrekkelijk.
Wat voor effect heeft die pil op zoete groente en fruit? Daar zit nl ook suiker in in de vorm van fructose. Als mensen hun eetpatroon omzetten van koekjes, cake enz tussendoor naar fruit tussendoor veranderd je trek naar snoep vanzelf, heb je echt geen pil nodig. In het begin, zelfs na 2 jaar, val je nog weleens terug, maar hoe langer je het volhoudt om gewoon verder te gaan met waar je was, hoe makkelijker het is m nee tegen koek enz te zeggen.
Leuke foto trouwens, zo sta ik volgend jaar als ik onder de 80 kilo ben, dan mag ik lekkere bonbons gaan kopen........