wetenschapper. Hier vind je een perfect scherpe PDF met een overzicht van de voedingswaarde van verse producten die in de periode 1985-2002 enorm zou zijn teruggelopen. Een tijdje geleden kwam de Telegraaf met nieuws dat het treurig gesteld was met de voedingswaarde van verse producten als gevolg van intensieve teeltmethoden. Wij - rationelen - hoonden het weg, ook hier. Er is nl. een meetprobleem. De gegevens zijn niet zeker. Maar is het daarmee onzin? Willem Koert schreef er een mooi achtergrond artikel over in Resource, het blad van Wageningen.
De gegevens beginnen op te duiken in de bewijsvoering van mensen die enig inschattingsvermogen hebben over de betekenis ervan. Ze willen er graag het verse product nieuw leven mee inblazen. Niet alleen om er geld mee te verdienen, maar ook omdat ze het menen.
In het artikel van Koert valt o.m. deze paragraaf te lezen:
Theoretisch heeft Hoogenboom dus weinig moeite met het idee dat we via onze voeding minder vitamines en gezonde plantenstoffen binnenkrijgen dan pakweg twee generaties geleden. Maar in de conclusies die De Telegraaf in zijn geruchtmakende artikel trekt kan hij zich niet vinden. ‘Mensen vergeten vaak hoe bewerkelijk analyses zijn’, zegt Hoogenboom. ‘Als je tien goed uitgeruste laboratoria hetzelfde monster stuurt om te analyseren, dan kunnen de gemeten concentraties twee- tot driehonderd procent uit elkaar liggen. Elke kleine verandering in de manier waarop je meet leidt tot andere resultaten. Je kunt niet zomaar twee analyses met elkaar vergelijken, zoals De Telegraaf heeft gedaan.’
‘De voedingsindustrie is de laatste tientallen jaren zorgvuldiger met groente en fruit omgegaan’, zegt hij. ‘De kant-en-klare maaltijden die ik in de jaren zeventig at waren nog wel eens gesteriliseerd om te garanderen dat er geen ziektekiemen meer in zaten. Maar dat had als consequentie dat ze nog maar weinig vitamines bevatten. Sindsdien heeft de industrie zijn processen geperfectioneerd. Dat is ten goede gekomen aan de hoeveelheid vitamines die we via bereide producten binnenkrijgen.’
Eigenlijk gelooft Van Boekel dat het wetenschappelijk onmogelijk is om iets te zeggen over de veranderingen van de voedingswaarde die onze levensmiddelen hebben ondergaan. ‘Je zou producten van vijftig, zestig jaar geleden moeten analyseren op exact dezelfde manier als waarop je hedendaagse producten onderzoekt. Dat is jammer genoeg onmogelijk. Zolang kun je levensmiddelen niet bewaren. We zullen het nooit weten.’
Wat doe je? Besluiten dat deze cijfers zelfs niet indicatief zijn en je er echt niet druk om maken? Of besluiten dat we bij twijfel maar beter niet kunnen inhalen en wat meer moeten letten op de natuurlijke micronutrientenwaarde van wat we eten?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Er is alleen een verschil tussen 1985 en 1996 en tussen 1985 en 2002. Niet raar want de analyse van 1985 is in een ander lab uitgevoerd. Tussen 1996 en 2002 zit een marginaal verschil en dat zijn resultaten uit hetzelfde lab.
Echt onzin dus om hier conclusies uit te trekken over vitaminegehaltes over de jaren. Van wie is die tabel?
Merkwaardig is ook dat op grond van deze drie rijtjes cijfers de oorzaken worden genoemd (door een wetenschapper??). Welke mechanismes liggen daar aan dan ten grondslag en zijn die onderzocht? Ofwel: hoe kunnen calcium en magnesium afnemen ten gevolge van meer transport?
Verder, naast wat Jurgen al zegt, zie mijn vorige commentaar
Hij zegt "Je zou producten van vijftig, zestig jaar geleden moeten analyseren op exact dezelfde manier als waarop je hedendaagse producten onderzoekt. Dat is jammer genoeg onmogelijk."
Maar euh, andersom kan toch wel? Als je perse wilt?
Je bedoelt: onderzoeken zoals vijftig, zestig jaar geleden?
Zoals Jurgen al zegt: tussen verschillende labs zit (veel) ruis. Iemand die regelmatig z'n bloed moet laten controleren, doet dat bij voorkeur in 1 lab vanwege de verschillen tussen de labs. Methoden kun je standaardiseren, maar de labs en hun instrumenten niet helemaal.
Goh, en ik altijd maar denken dat wetenschappelijk onderzoek per definitie herhaalbaar is.