1 min
In de kersverse Consumentengids stelt Henry Uitslag van de Bond dat consumenten in 1 oogopslag moeten kunnen zien of een product 'gezond' is.
Bij wet en Europese richtlijnen is nadrukkelijk vastgelegd dat een logo of staatje zoals dat hiernaast slechts een voedingsclaim is.
Het zegt iets over de hoedanigheid van het product, niets over het gezondheidseffect.
De Consumentenbond blijkt het helemaal eens te zijn met het advies van de Gezondheidsraad om Ik Kies Bewust en het Gezonde Keuze Klavertje van Albert Heijn op te laten gaan in 1 logo.
Dat bestaat niet meer uit een oninzichtelijk vinkje of een klavertje maar geeft met vier stippen precies aan of er veel of weinig vet, verzadigd vet, suiker en zout in zit. Vezels doen er kennelijk niet meer toe.
Nou ben ik benieuwd: is veel vet altijd rood? Dan mag ik dus nooit meer boter of kaas. Is het 'veel' of 'weinig' gerelateerd aan de productcategorie? Dan mag ik me dus van de Bond helemaal vol eten aan wat minder vet en net wat minder suikerig ijs. De labeltjes kleuren dan immers groen. Frans Kok, de hoogste adviseur van de Gezondheidsraad, vond dat ooit niks. Nu wel?
Hoe dan ook, het zijn mooie stippen en bovendien zijn ze ook nog eens, zo blijkt, illegaal gezond. De Gezondheidsraad kan meteen aan het werk met onjuiste gezondheidsclaims. Hoewel, daar is de VWA voor.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Uitzoeken wát "de" consument nu eigenlijk wil c.q. nodig heeft, is al vaker gedaan (o.a. door FSA, EUFIC, IGD) en nog tamelijk uitvoerig ook, waardoor het onzin is dat de Consumentenbond dit (op haar gebruikelijke houtje-touwtje-manier) gaat herhalen.
Conclusie is dat hier, bij "de" consument, ook de kern van het probleem ligt, want "de" consument bestaat namelijk niet.
Grof gezien zijn er (onder de consumenten die behoefte hebben aan meer informatie) twee typen consument met totaal uiteenlopende behoeften:
Groep 1 wil in één oogopslag zien of iets goed of slecht, gezond of ongezond is. Deze groep wil hier zelf niet over nadenken en is geholpen met een "eindoordeel" in de vorm van een binair systeem als IKB, het huidige AH klavertje, een enkelvoudig 'stoplicht' systeem of een categorisatie (voorkeur, middenweg, uitzondering) zoals eerder voorgesteld door het Voedingscentrum.
Groep 2 wil begrijpen wat de voedingskundige eigenschappen van levensmiddelen zijn. Deze groep heeft behoefte aan nuance en objectieve informatie, en geen oordeel. Deze groep is geholpen met uitgebreide(re) voedingskundige informatie, eventueel gekoppelde aan aanbevolen dagelijkse hoeveelheden, zoals bij GDA labeling.
Het meest recente voorstel van de Engelse FSA is het hybride label zoals nu blijkbaar ook door de Consumentenbond wordt ondersteund. Dit is een combinatie van nuance (maar dan alleen mbt de "slechte" nutrienten) en een oordeel in de vorm van een kleurencode per nutrient.
Dat de Consumentenbond zich hierover uitspreekt, lijkt me een goede zaak. Aangezien zij een heuse "beleidsmedewerker" hebben, ga ik er van uit dat zij hun aanbeveling mede op beschikbare onderzoeken hebben gebaseerd.
Al vind ik persoonlijk hun standpunt/advies iets te betuttelend.
Dat eerder dan ongepast.
@ Dick, ik ben het eens met je laatste gedachten. Een democratisch wiki-achtige open-source stelsel van normen kan inderdaad de oplossing zijn. Bijvoorkeur ook met verwijzingen naar de achtergrond (dus met een link openbare rapportages en wetenschappelijke papers). Als consument kan je dan (maar hoeft niet) zelf in de materie duiken. Dit stelsel kan ervoor zorgen dat 'gesloten deuren afspraken" minder gemaakt worden.
Zouden LNV/EZ & consumentenbond & wetenschappers & .... niet kunnen gaan samenwerken om dit stelsel op te zetten?
Wat is nodig :
1) Vertrouwen in de uitkomst
2) een beetje overheidsgeld (hier wel subsidie voor uitgeven lijkt me),
3) een regisseur of projectleider (Dick V ?)
Over Wouter's vraag naar synthese: daar ging hier laatst een klein luikje over open, toen juist jij vroeg of ik met een 'label' bezig was. Nee dus, maar met een democratisch 'open-over-normen manier van werken' door kennisdragers in een volstrekt open omgeving. Het moet ook praktisch zijn, en dus normerend. Maar niet meer achter gesloten deuren en ook niet alsof inzichten niet veranderen.
Het is nog te vroeg om daar nu hier veel over te vertellen. Maar het zal zeker gebeuren. Als die democratie tenminste van de grond te trekken is. Anders sterft het een schone dood - vwb mijn betrokkenheid althans.
De Consumentenbond moet vér van het verstrekken van labels blijven, maar de opduikende labels kritisch beoordelen op hun nut voor de consument/leden. En inderdaad zouden ze eens moeten onderzoeken: wat wil de consument eigenlijk weten, behalve de prijs. Zit de consument te wachten op het oordeel dat een komkommer gezond is? En een light variant minder calorieën kan bevatten dan de volle versie? Waarom willen al die instanties toch dieetistje spelen?
@ Dick je hebt natuurlijk gelijk. Ik bedoelde meer dat een nieuwe indicator/label het (gezondheids) belang van consumenten en onze maatschappij primair voorop zou moeten zetten. Welke organisaties zijn dan waardevrij genoeg (en hebben voldoende 'energie') om samen op te trekken? Een samenwerking met meerdere 'kleine' partijen die een gelijk belang hebben kan leiden toch resulteren in een "virtuele grote organisatie"? Deze virtuele grote organisatie kan toch 'iets' voor elkaar krijgen?
Samengevat : je analyseert goed, hoe zit het met de synthese ("de oplossing(en)")?