De eerste stap op weg naar leefstijldifferentiatie in de zorg is gezet. Staatssecretaris Martin van Rijn van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) nam gistermiddag in Nieuwspoort adviezen daaromtrent in ontvangst.
Van Rijn nam gistermiddag zowel het advies 'Het belang van wederkerigheid' van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ) als het zogenaamde signalement 'Leefstijldifferentiatie in de zorgverzekering: een overzicht van ethische argumenten' van het Centrum voor Ethiek en Gezondheid (CEG) in ontvangst. De beide instanties willen daarmee een bijdrage leveren aan het instant houden van ons geavanceerde zorgstelsel. Dat staat onder druk door de oplopende kosten in de zorg en de steeds minder vanzelfsprekende solidariteit van de premiebetalers.
De RVZ richt zich met een appel tot 'patiënten en cliënten, behandelaars en zorgaanbieders, verzekeraars en gemeenten en andere belanghebbenden, zoals werkgevers' om verantwoordelijkheid te nemen in het streven de zorg betaalbaar te houden. Een van de manieren om die verantwoordelijkheid te nemen is het belonen van 'gezond gedrag'. Maar wat is gezond gedrag? Sporten is gezond, maar ieder weekend stromen de eerste hulpposten vol met voetbalblessures. Hoe kun je leefstijldifferentiatie aanbrengen in het zorgpremiestelsel? Ga je bij ongezond gedrag meer premie, eigen risico of eigen betalingen afdragen? Of krijg je korting als je niet rookt?
Het CEG heeft de argumenten voor en tegen op een rijtje gezet, zodat deze ethische discussies zorgvuldig gevoerd kunnen worden.
In het persbericht bij de presentatie vanmiddag, licht het CEG de discussies als volgt toe:
Vier discussiepunten over leefstijldifferentiatie komen aan de orde. Als eerste de discussie of leefstijldifferentiatie uitvoerbaar is. Is het controleren van ongezond gedrag praktisch mogelijk en mag het volgens Europese wetgeving? En is een ethisch acceptabele uitvoering mogelijk of stuit deze op bezwaren van stigmatisering en privacy (“een gezondheidspolitie”)? Als tweede de discussie of preventie een overtuigende reden is voor leefstijldifferentiatie. Zorgt een hogere premie ervoor dat mensen zich gezonder gaan gedragen? En zijn prikkels voor een gezonde leefstijl betuttelend of juist wenselijk? Als derde de discussie of leefstijldifferentiatie een rechtvaardiger verdeling van de kosten oplevert. Is ongezond leven duurder dan gezond leven? En is het rechtvaardig om mensen die ongezond leven extra te laten betalen? Of is dat juist onrechtvaardig omdat leefstijl ook een gevolg is van externe factoren, zoals sociaal-economische status en een ongezonde omgeving? Als laatste de discussie of leefstijldifferentiatie de solidariteit in de zorg bevordert. Wat bedoelt men eigenlijk met solidariteit? En versterkt of ondermijnt leefstijldifferentiatie de bereidheid van burgers om mee te betalen aan een solidair systeem?
De eerste stap naar eigen verantwoordelijkheid is daarmee gezet. Public health experts stellen dat de context - zoals bijv. het alomtegenwoordige aanbod van frisdrank, het gebruikelijke 'wijntje' met een hapje, reclame die aanzet tot een ongezond voedingspatroon, sociale druk die mede zorgt voor obesogene stress of de aanwezigheid van roltrappen en liften - leidt tot ongezond gedrag. De gestelde vragen lijken sterk uit te gaan van de gedachte dat gedrag door een individu in een hoge mate van autonomie bepaald kan worden. Als dat niet het geval is, zijn ingrepen in de context nodig om de eigen verantwoordelijkheid binnen redelijke grenzen bij het individu te leggen.
Fotocredits: 'Déjà vu', uitsnede, franciskas garten
Dit artikel afdrukken
De RVZ richt zich met een appel tot 'patiënten en cliënten, behandelaars en zorgaanbieders, verzekeraars en gemeenten en andere belanghebbenden, zoals werkgevers' om verantwoordelijkheid te nemen in het streven de zorg betaalbaar te houden. Een van de manieren om die verantwoordelijkheid te nemen is het belonen van 'gezond gedrag'. Maar wat is gezond gedrag? Sporten is gezond, maar ieder weekend stromen de eerste hulpposten vol met voetbalblessures. Hoe kun je leefstijldifferentiatie aanbrengen in het zorgpremiestelsel? Ga je bij ongezond gedrag meer premie, eigen risico of eigen betalingen afdragen? Of krijg je korting als je niet rookt?
Het CEG heeft de argumenten voor en tegen op een rijtje gezet, zodat deze ethische discussies zorgvuldig gevoerd kunnen worden.
In het persbericht bij de presentatie vanmiddag, licht het CEG de discussies als volgt toe:
Vier discussiepunten over leefstijldifferentiatie komen aan de orde. Als eerste de discussie of leefstijldifferentiatie uitvoerbaar is. Is het controleren van ongezond gedrag praktisch mogelijk en mag het volgens Europese wetgeving? En is een ethisch acceptabele uitvoering mogelijk of stuit deze op bezwaren van stigmatisering en privacy (“een gezondheidspolitie”)? Als tweede de discussie of preventie een overtuigende reden is voor leefstijldifferentiatie. Zorgt een hogere premie ervoor dat mensen zich gezonder gaan gedragen? En zijn prikkels voor een gezonde leefstijl betuttelend of juist wenselijk? Als derde de discussie of leefstijldifferentiatie een rechtvaardiger verdeling van de kosten oplevert. Is ongezond leven duurder dan gezond leven? En is het rechtvaardig om mensen die ongezond leven extra te laten betalen? Of is dat juist onrechtvaardig omdat leefstijl ook een gevolg is van externe factoren, zoals sociaal-economische status en een ongezonde omgeving? Als laatste de discussie of leefstijldifferentiatie de solidariteit in de zorg bevordert. Wat bedoelt men eigenlijk met solidariteit? En versterkt of ondermijnt leefstijldifferentiatie de bereidheid van burgers om mee te betalen aan een solidair systeem?
De eerste stap naar eigen verantwoordelijkheid is daarmee gezet. Public health experts stellen dat de context - zoals bijv. het alomtegenwoordige aanbod van frisdrank, het gebruikelijke 'wijntje' met een hapje, reclame die aanzet tot een ongezond voedingspatroon, sociale druk die mede zorgt voor obesogene stress of de aanwezigheid van roltrappen en liften - leidt tot ongezond gedrag. De gestelde vragen lijken sterk uit te gaan van de gedachte dat gedrag door een individu in een hoge mate van autonomie bepaald kan worden. Als dat niet het geval is, zijn ingrepen in de context nodig om de eigen verantwoordelijkheid binnen redelijke grenzen bij het individu te leggen.
Fotocredits: 'Déjà vu', uitsnede, franciskas garten
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Henric waarom die vraag gesteld? Mijn programma AltijdWat maakte een thema-uitzending over solidariteit, en ik daarin een stuk over leefstijl en zorgpremie. De feiten over de zorgkosten van rokers en obesen zijn inderdaad niet nieuw (al is de discussie niet afgesloten), maar in een achtergrondrubriek kan je die natuurlijk weer onder de aandacht brengen. Het is nog steeds bij veel mensen onbekend, zoals ook deze dagen weer blijkt.
http://altijdwat.ncrv.nl/nieuwsblogs/feit-of-fictie-is-ongezond-leven-duurder-voor-samenleving
Recentelijk heb ik nog naar een voordracht van de voorzitter van het RVZ geluisterd: Drs. M.H. (Rien) Meijerink.
Arend van Wijngaarden besprak zijn boek "Zeven vette jaren in de zorg". Zelfverrijking, miljoenenfraude en medische missers, over zeven gevallen uit Noord-Nederland van falend beleid in de gezondheidszorg. Hij publiceerde eerder het boek Genezen verklaard. Medische experts over twaalf gezondheidsthema’s (2008).
Diverse akkefietjes kwamen aan de orde. Maar wat bleek tot mijn grote ergernis was dat de heer Meijerink de oorsmeer affaire, een paar Euro bij de huisarts declareren en meer dan 1000 Euro bij een specialist, of een uurtje ambulante hulp in het Winschoter ziekenhuis wegschrijven als een ligdag, hij dit als een Robin Hood kwestie opvatte. De man is niet geschikt voor zijn functie lijkt mij, te weinig kritisch. Hoewel hij melde dat Wijngaardens boek het enige onderzoek naar dit soort fraude in dit land was, bleef hij er van overtuigd dat er eigenlijk niks aan de hand was. Mijn voorstel om de nota's van de zorgverleners direct naar de klant (patient) te sturen wees hij op voorhand van de hand. Inzicht in de kosten zouden die kosten niet doen afnemen. (hoe weet hij dat?) Terwijl toch het controleren van de nota door de klant één van de meest elementaire onderdelen van de marktwerking is. Blijkbaar is marktwerking iets tussen verzekeraar en zorgverlener. (met al die ex politici parasieten er tussen, bingo) Nu worden alle declaraties haast anoniem naar een grote server op een geheim adres in Utrecht gestuurd en betaald. Geen enkele controle door de klant.
Ook speelt hier nog iets. Verzekeraars zijn bezig hun eigen business om zeep te helpen. In Assen bijvoorbeeld is naast het pand van UNIVE het pand van SUR verschenen, een club van hen die er voor moet zorgen dat de klant niet meer ten allen tijde uitbetaald gaat krijgen. (amper 15 jaar geleden een klaslokaal, nu een heel gebouw) Deze insteek is de bijl aan de wortel van het verzekeren. Klant als potentiële crimineel!
Een foute lifestyle is blijkbaar ook min of meer crimineel aan het worden.
Ga zo door politieke kliek, samen met de club ex-politieke parasieten, die ook nog het lef hebben zich werkgever te noemen, om het het systeem van gezondheidszorg over de kop te jagen. Philips heeft het al lang door waar de centen heen gaan. Zij hebben al gekozen.
Nudging is op een sociaal-psychologioshce manier een keuze-architectuur opzetten. http://nudges.org/ Wat je doet is door kleine duwtjes mensen de juiste richting induwen. Dat kan klassiek door informatie: de sticker bij de koelafdeling: maak eerst uw keuze voordat u de koeldeur open doet. Maar ook door fysiek aanpassingen aan de omgeving te maken: http://www.youtube.com/watch?v=IeAJJDRn_H0 . Mensen maken keuzes op basis van intuïtie en emotie, en niet op basis van rationaliteit: je kunt niet constant alle informatie tot je nemen en die dan waarderen om tot een keuze te komen. Veel gaat op de automatische piloot: omdat je het anderen ziet doen, het 'voelt' goed etc. Het bijsturen van die automatische piloot is dan nudging.
O ja een andere gedachte. Met de DNA kaart en de recent (iets te optimistisch) gepresenteerde biochemische kaart van de mens kan er na geboorte gelijk een ziektekostenprijskaartje aangehangen worden.
Precies, een jaarlijks terugkomende discussie. Ik zie geen nieuwe inzichten. Blijft dus njet, njet!
Veel beter idee: maak van voeding/eten een vak vanaf de lagere school. Dan kunnen alle kinderen, ook uit minder bevoorrechte gezinnen, leren gezonde keuzes te maken. Dan verdwijnen veel rommelproducten op termijn misschien uit de supermarkten. Daar winnen we veel meer mee.
Eten is cultuurgoed, net als muziek, kunst, religie. Dingen die ook worden onderwezen.