Met de regelmaat van de klok vertellen mensen verhalen over het voeden van de stad door een lokale voedselstrategie. Op een off-TED-lezing doet Roger Doiron het ook weer. Een eigen tuintje is subversief, zegt hij.
Het leert mensen te begrijpen wat het maken van eten is en dat je de resten van je groenten aan de kippen kunt geven en dat je die niet allemaal kunt laten leven.
Je gaat het allemaal weer snappen. Dat het makkelijk groeit, maar moeite kost. Dat je ook rijp en optimaal kunt oogsten. Dat het soms mislukt en al die dingen meer. En dat het zo maar 10% van het inkomen van winkeliers weg kan roven. Dat is veel en kost ze de kop. Ze leven namelijk van de marge op vers. 10% van de omzet weghalen gaan ze voelen. En tegen 'home made' kan niks op. Daar hou je meer van dan van de aardigste super, ook al heeft die posters hangen met de allerleukste boeren en tuinders.
Afgelopen zomer kreeg ik tomaten en paprika's van mijn Zuid-Franse boeren buurman. Ze waren om te zoenen en we gooiden er graag de supermarktspullen voor aan de kant. Logisch, want dit kwam van een man die we waarderen. Zijn dochter was er opvallend blij mee. 'Eindelijk, hij deelt uit! Morgen sla van de super. Want dat kunnen we hier niet verbouwen.' Is daar het systeem mee kapot? Nee, daar begint het weer mee. Je snapt de grenzen en waardeert het overschrijden daarvan des te meer.
Pas als we weer gaan ruilen en niets meer uit de winkels halen wordt het subversief. Met ons grondoppervlakte komen we nooit zover, om de simpele redenen dat er nooit genoeg voor ons allemaal vanaf te halen valt. Met ons klimaat kan het ook niet, want we snakken naar variatie. Het kan wel, maar daar is toch echt heel wat high tech voor nodig.
Past dat ook in het beeld? Misschien moeten we er zelfs wel tuinders voor in de arm nemen. Wijzelf ja. En die tuinders moeten dan ook voor de kippen zorgen, de eieren rapen en de haantjes slachten. Wat we teveel hebben of wat gaat vervelen ruilen we met de buren een wijk verderop.
Pas als ook dat in het beeld past, wordt het serieus. De vraag is dan ook: hoe maf is dat?
Mij lijkt het wel wat. Een ruileconomie voor food, in combinatie met door onszelf ingezette high tech.
Dit artikel afdrukken
Je gaat het allemaal weer snappen. Dat het makkelijk groeit, maar moeite kost. Dat je ook rijp en optimaal kunt oogsten. Dat het soms mislukt en al die dingen meer. En dat het zo maar 10% van het inkomen van winkeliers weg kan roven. Dat is veel en kost ze de kop. Ze leven namelijk van de marge op vers. 10% van de omzet weghalen gaan ze voelen. En tegen 'home made' kan niks op. Daar hou je meer van dan van de aardigste super, ook al heeft die posters hangen met de allerleukste boeren en tuinders.
Afgelopen zomer kreeg ik tomaten en paprika's van mijn Zuid-Franse boeren buurman. Ze waren om te zoenen en we gooiden er graag de supermarktspullen voor aan de kant. Logisch, want dit kwam van een man die we waarderen. Zijn dochter was er opvallend blij mee. 'Eindelijk, hij deelt uit! Morgen sla van de super. Want dat kunnen we hier niet verbouwen.' Is daar het systeem mee kapot? Nee, daar begint het weer mee. Je snapt de grenzen en waardeert het overschrijden daarvan des te meer.
Pas als we weer gaan ruilen en niets meer uit de winkels halen wordt het subversief. Met ons grondoppervlakte komen we nooit zover, om de simpele redenen dat er nooit genoeg voor ons allemaal vanaf te halen valt. Met ons klimaat kan het ook niet, want we snakken naar variatie. Het kan wel, maar daar is toch echt heel wat high tech voor nodig.
Past dat ook in het beeld? Misschien moeten we er zelfs wel tuinders voor in de arm nemen. Wijzelf ja. En die tuinders moeten dan ook voor de kippen zorgen, de eieren rapen en de haantjes slachten. Wat we teveel hebben of wat gaat vervelen ruilen we met de buren een wijk verderop.
Pas als ook dat in het beeld past, wordt het serieus. De vraag is dan ook: hoe maf is dat?
Mij lijkt het wel wat. Een ruileconomie voor food, in combinatie met door onszelf ingezette high tech.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Alhoewel ik die ruilhandel niet kan plaatsen, wat moet ik nou vanuit mijn beroep ruilen, voel ik er wel iets voor. Maar wat, weet ik niet. Ik maak alleen maar tekeningetjes. Ik heb geen kippen, geen varkens, geen aardperen, om maar wat te noemen. Ik heb alleen een paar tekeningetjes. Welke boer ruilt iets voor mijn tekeningetjes? Wat zou jij nou met mij willen ruilen Veerman
Hoe maf het is, heeft Pol Pot bewezen. Direct van het land leven zonder tussenkomst van de secundaire, tertiaire en quartaire sector. Moeten we wel naar max 50 - 100 inwoners per km2 in NL. De overtollige bevolking afknallen of langzaam laten creperen ?
Man, weet je wel hoeveel je teveel betaalt voor een Apple omdat je van zo'n ding houdt? Hier kun je nog veel meer van houden, vooral als je het met de hele buurt doet en het een vorm van gezamenlijk ondernemen wordt. En dan ruilen. Trots om Trots.
Dick, er zijn al tekeningen in omloop van 'Plant Paradise' in de keuken thuis. Sla, kruiden en meer in een constante stroom onder LED als ware het een aquarium in de ruimte. Ik zie hem wel, zij het nog als prijzig gimmick in plaats van de Peruvaanse potkachel.