image
Mariann Fischer-Boel

Gisteren presenteerde de EU bij monde van Eurocommissaris Fischer-Boel haar lang verwachtte plan om de wijncrisis te bezweren. Gemiddeld genomen drinken we in Europa steeds minder wijn én wordt er in de rest van de wereld steeds meer wijn van betere kwaliteit gemaakt. Inderdaad: wij drinken steeds meer, maar de Italianen, Fransen en Spanjaarden drinken steeds minder. Zoveel minder, dat wij daar niet tegen aan kunnen drinken. Het plan blijkt minder een plan voor uniforme cépage-wijnen en meer een plan van sanering door middel van productiebeperking, inhoudelijke kwaliteitsverbetering en verbetering van de kwaliteitsperceptie.

Het beste overzicht-met-achtergronden van de voorstellen van Fischer Boel dat ik kon vinden komt van het Ierse finfacts.com.

Helaas bleek de berichtgeving in de NRC een nogal foute perceptie op te roepen van de landen die de kern van het probleem uitmaken. Onder de grootste producenten van Europa zouden zich landen als Oostenrijk en Slovenië bevinden, terwijl Spanje niet wordt genoemd. De Spaanse wijnsector heeft een productie die bijna 20x zo groot is als de Oostenrijkse en ruim 40x die van Slovenië.

Voor alle duidelijkheid dus: de drie grootste wijnprobleemlanden van Europa zijn Frankrijk, Italië en Spanje. Zij maken vanuit een uitstervende traditie van wijn als dagelijks voedingsmiddel (zoals onze melk bij de lunch) een enorme plas wijn die zijn weg niet meer vindt naar de binnenlandse markt én die door zijn geringe kwaliteit niet geëxporteerd kan worden. Met name voor de Fransen is de opkomst van Nieuwe Wereldwijnen ten koste van het marktaandeel in de export bijna een bijkomstig - hoewel enorm - probleem: de export bedraagt slechts een kwart van de totale productie.

Als de internationale marketingaspecten van de wijnmarkt je interesseren is de volgende studie van de Universiteit van Adelaide (al uit 2001!) - en vanuit een Australisch perspectief dus - nog steeds de moeite waard: http://www.adelaide.edu.au/cies/papers/0125.pdf
Dit artikel afdrukken