image

Gisteren reed ik een dag over Franse snelwegen. Dus door één groot boerenland. Vol beregeningsinstallaties - ze sproeiden niet, er valt regen zat - voor de uitgestrekte maïsvelden. Maïs wordt vnl. geteeld om het aan de beesten te geven. Dat mag niet meer van Marianne Thieme die Al Gore wist te verbeteren. We moeten minder beesten eten en dus minder mais telen, cq. het zelf opeten.

Zo'n lange rit zorgt voor rare associaties in je hoofd. M'n gedachten dwaalden af. Mais is een heel fout gewas. Het slurpt water, een steeds schaarser wordend goed dat veel belangrijker voor ons is dan olie. We geven het aan de beesten die er door de bank genomen 10 kilo van nodig hebben om een kilo vlees te leveren. Niet netto, maar bruto. We moeten het immers ook eens gaan hebben over al het afval dat weer overblijft na de slacht. Er vallen de nodige kilo's vet en andere resten weg die we niet als vlees - maar gelukig wel verwerkt, alleen kan dat ook anders - consumeren. Die kilo's vragen nou juist een belangrijk deel van het voer. Vlees bestaat nl. vnl. uit water. Vet en andere harde delen veel minder. Je zou je inderdaad gaan schamen om nog vlees te eten.

Zouden daarom met name - m'n gedachten dwaalden verder - maïsboeren die windmolens als compensatie voor die schaamte in hun land zetten? Monsters van 80 meter hoog. Al jaren zoek ik naar de verklaring waarom ik er diep in me heel erg tegen ben. Opeens zag ik het. Ze zijn volstrekt buiten proportie. De rest van het landschap wordt Madurodam. Erger nog. Het windmolentje van vroeger dat ook nog ergens verdwaald stond werd geen dwerg, maar een minidwergje. De boerderijen en huizen van vroeger lijken getekend door een leerling Madurodam-architect die nog geen gevoel heeft voor aardige verhoudingen. Als je door Madurodam loopt, wil je niet het gevoel hebben door een Märklin-treinlandschap te lopen. Dat zette je vroeger op een tafel en bekeek je niet van boven. Die lelijke molens kijken op ons neer. Je voelt dat er iets uit de hand is gelopen.

Toch bouwen we ze omdat er niet genoeg biologische benzine en stookolie gemaakt kan worden van de mais en andere gewassen die in de velden staan waar ook die krengen staan. Maar ja, wat moeten we? We hebben geen keus. Je kunt met goed fatsoen niet tegen zijn. We moeten eten en we willen bakken vol energie om van alles te maken. Straks razen we eraan voorbij, in elektrische auto's waar we weer eindeloos in mogen rijden. Tot aan de einder molens. Nooit meer rust aan je ogen. Altijd die reuzen met hun drie armen.

Ik was dan ook blij toen ik vanmorgen de NRC van gisteravond zag. Molens zijn slecht voor je nachtrust. Eindelijk een gezond argument om die krengen af te schieten en weer eens creatiever na te denken. Niks plemp die dingen overal maar neer.

Ik zou het zo graag willen weten: hoeveel foodloglezers ergeren zich ook aan die molens, maar durven het eigenlijk niet te zeggen?
Dit artikel afdrukken