Het is niet pluis meer op aarde. Daarom moeten we snel terug naar het begin van de schepping. Althans, dat moeten we geloven van de boodschappers van eenvoudige en heldere boodschappen over de invloed van onze grote aantallen en ons gedrag op de aarde. Een tijdje geleden liet VARA's Vroege Vogels alle ruimte aan de weinig genuanceerde boodschap van Dos Winkel, de maker van Sea the Truth, die een remake was van Marianne Thieme's Meat the Truth, die weer meelifte op de golven van Al Gore's Inconvenient Truth.

De boodschappen van de films op een rijtje:
Winkel: we mogen geen vis meer eten, want daar gaan zij en wij dood van
Thieme: als we nog langer vlees eten gaan we dood van de honger
Gore: als we doorgaan zoals we doen, gaan we eraan

Wouter Klootwijk protesteerde in Distrifood, een vakblad voor kruideniers. Of het toeval was moet de VARA maar vertellen, maar gisterochtend was in Vroege Vogels een eveneens kritisch geluid te horen van biologe Chantal van Dam. Ze beveelt met veel plezier en heel genuanceerd een haring aan. Het kan wel degelijk anders, als je maar ruimte laat voor die nuance. Dat is volgens de activist niet nodig. De PvdD denkt er precies zo over. Nadenken en oplossingen zoeken hoeft niet. Botte boodschappen zouden veel beter zijn.

Zou het tij een beetje beginnen te keren en mag de nuance weer?

In Distrifood schreef Wouter:

Journalist laat consument in de steek

Er is een vis waar veel van is. Zoveel zijn er dat als elke aardbewoner er drie van eet er voor elke aardbewoner nog driehonderd over zijn. Die driehonderd de man (dus 6.7 miljard x 300 vissen) laten we zwemmen want dan komen er jonkies die dik worden en die we later op kunnen eten, weer drie de man. Mijn cijfers zijn misschien niet helemaal correct, het is maar een illustratie. Het wordt alleen niet op prijs gesteld dat ik dit bekend maak.
Wie stelt dat niet op prijs? Organisaties en particuliere schreeuwlelijken die van journalisten verlangen dat ze uitsluitend zeggen en schrijven dat het mis is met de vis. Zopas nog zei in een radioprogramma een lid van de Eerste Kamer die daar zit namens de Partij voor Dieren, dat de boodschap die je uitdraagt niet genuanceerd moet zijn, en ook niet waar hoeft te wezen, als het maar onheilspellend klinkt. Dan komt het over.Hij zei het bij de première van een filmpje van ene Dos Winkel, fysiotherapeut, onderwaterfotograaf en hystericus, die van de daken schreeuwt dat je ten eerste geen vis meer uit de zee moet eten omdat er geen vis meer is, en ten tweede dat je geen vis meer uit de zee moet eten omdat hij vol zit met gif.

Journalisten moeten geen mening hebben, ben ik van mening. Maar ze moeten zich ook niet laten gebruiken als voertuig van mededelingen van mensen die de publieke opinie willen kapen voor hun heilig doel. En dat doen journalisten vaak. In het toch journalistiek te noemen zondagochtend radioprogramma Vroege Vogels werd onheilsprofeet Winkel, die zichzelf de ambassadeur van de zee noemt, geen strootje in de weg gelegd; geen lastige vragen. Wat moeten we er mee, argeloze burgers, als journalisten ons in deze in de steek laten?
Neem de andere kant. Je zou toch zeggen, argeloze burger, dat het nog nooit zo goed ging met de vis. Sinds Unilever samen met het Wereld Natuur Fonds het keurmerk MSC in leven riep is het al bijna onmogelijk om nog ergens een vis te vinden waar het keurmerk niet op staat. Delhaize in België heeft MSC de liefde verklaard. En hier heeft Albert Heijn zich er mee verloofd. Volgens een persbericht van het viskeurkantoor heeft AH nu 23 producten waar het keur op staat. Dat moeten dus 23 soorten vis zijn die het goed gaat onder water? Hoe rijmt dat met de boodschap die de Dierpartij samen Dos Winkel uitdraagt? Ook hier mist de argeloze burger de ijverige journalist die probeert uit te vinden of het keurmerk betrouwbaar is en of het de gestempelde vissen werkelijk allemaal zo goed gaat.
De visstick van Alaska pollak droeg als eerste het keur. De vis, althans wat er nog van over is, zal hem ook als eerste weer kwijt raken. Althans, er zijn publicaties van onderzoek naar de stand van deze koolvis waaruit blijkt dat er teveel worden gevangen.
Het is de brave winkelende burger om wanhopig van te worden. Beduveld door diervrienden, in de steek gelaten door zijn krant. En het gekst van al. De vis waar veel van is kun je in Nederland niet kopen. Nooit van gehoord hierzo. Het zijn reusachtige haringen die huishouden tussen Noorwegen en IJsland. Meer dan genoeg zijn er.

Bron: Distrifood
Dit artikel afdrukken