1 min
Zo'n kleine waarneming.
Gisteravond vroeg ik een groep in voedsel geinteresseerde mensen, overwegend in de 50+ leeftijdsklasse, hoeveel ze dachten dat eten kost. Ongeveer 60 mensen.
Vraag 1: hoeveel procent van ons budget gaven we rond 1900 uit aan eten?
Vraag 2: hoeveel procent van ons budget geven we vandaag uit aan eten?
De antwoorden waren verrassend.
Een meerderheid dacht dat we vroeger een procent of 10 van ons inkomen aan eten uitgaven. Vandaag, dacht diezelfde meerderheid, was dat veel meer. Een procent of 20/25.
De werkelijkheid is omgekeerd. We gaven vroeger veel meer uit dan 25%. Afhankelijk van je welstand wel tot een procent of 40-50. Vandaag zullen we grofweg op een procent of 15 zitten.
Het nieuws is dus dat we eten duur vinden, terwijl het zoveel goedkoper is - we hoeven er veel minder voor te laten staan.
Zelfs mensen die wat dichter staan bij die oudere generaties denken dat.
Waar komt die scheefheid tussen wat het geval is en wat we denken toch vandaan?
Dit artikel afdrukken
Gisteravond vroeg ik een groep in voedsel geinteresseerde mensen, overwegend in de 50+ leeftijdsklasse, hoeveel ze dachten dat eten kost. Ongeveer 60 mensen.
Vraag 1: hoeveel procent van ons budget gaven we rond 1900 uit aan eten?
Vraag 2: hoeveel procent van ons budget geven we vandaag uit aan eten?
De antwoorden waren verrassend.
Een meerderheid dacht dat we vroeger een procent of 10 van ons inkomen aan eten uitgaven. Vandaag, dacht diezelfde meerderheid, was dat veel meer. Een procent of 20/25.
De werkelijkheid is omgekeerd. We gaven vroeger veel meer uit dan 25%. Afhankelijk van je welstand wel tot een procent of 40-50. Vandaag zullen we grofweg op een procent of 15 zitten.
Het nieuws is dus dat we eten duur vinden, terwijl het zoveel goedkoper is - we hoeven er veel minder voor te laten staan.
Zelfs mensen die wat dichter staan bij die oudere generaties denken dat.
Waar komt die scheefheid tussen wat het geval is en wat we denken toch vandaan?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Ow, jeetje. Bij ons ook al het Economist-plaatje dus. En ik weet het ook al niet eens ...
Gelukkig heb ik wel meer gevoel voor macro-cijfers ;-)
hoho meneer Veerman, vergeet je dan de grote pluk kosten aan 'communicatie en verkeer' niet? Telefoon, computer, kranten/tijdschriftenabonnementen maar ook auto, trein en vliegtuig? Ik denk dat je schrikt als je ziet welk deel dat van ons budget uitmaakt!
Ben toch bang dat je een heel ander leven leidt dan de 'gemiddelde consument' (oeps, nou gebruik ik het woord zelf), Chalias. Jullie uitgaven patroon lijkt overigens verdacht veel op het onze thuis ;-)
Dick, doordenkend op jouw hypothese dat we voedsel als duur ervaren in relatie tot de aditionele behoeftenbevrediging. Volgens mij is dat een ervaring van alle tijden. Maar tegenwoordig consumeren we steeds luxer en daarmee duurder voedsel om maar te zwijgen van het voedsel met toegevoegde waarden zoals kant en klaar produkten en maaltijden. Ook de wijnen en het uit eten gaan doen verhoudinggewijs de kosten voor voedsel sterk stijgen. De hele moderne cultus rond voedsel, maakt voedsel tot een dominant aspect in ons denk- en uitgavenpatroon.
Denk maar eens aan al die keukens en het keukengerij dat je beslist moet aanschaffen om er nog bij te horen. Als ik naar mezelf kijk, Waar geven we ons geld aan uit los van de kosten voor hypotheek en nutsbedrijven, dat is aan voedsel, drank (40 flessen wijn per maand) voedsel voor de dieren, waar we weer een deel van opeten, onderhoud van de moestuin en fruitboomgaard, waarvan we alles opeten of in cider en wijn verwerken. Verder loop ik er qua kleding als een zwerver bij en gaan we alleen op vakantie naar ons huisje in Frankrijk en daar is het ook weer een eet- en drankfestijn.
Kortom een groot deel van onze uitgaven gaan op aan voedsel en drank. Dat was in mijn straatarme jeugd wel anders.
Rinie, dat is een interessante visie. Als retailman stel jij nl. dat de supermarkten opnieuw in oorlog gaan. Dit keer niet om de laagste prijs, maar om de laagste prijsstijging.
Knijpen ze daarbij vlgs jou straks zichzelf óf hun leveranciers uit?
Dat is nl. uiterst interessant in het kader van McKinsey's marketingarmoe-theorie ('creating value' maar 'destroying profits' = de bedrijseconomische voortzetting van Baumol, als de aanbieder niet op productfunctionaliteit en kwaliteit weet te marketen maar alleen op prijs): doet mogelijk toch binnenkort een supermarkt als laatste het licht uit (daarna blijft er nog eentje over, met een keuze zoals in het Soviet-tijdperk)