Op de pretzels, zoute krakelingen en dus ook de zoute stengels mag van Europa straks geen zout meer. In het deeg zit nl. meer zout dan de door iemand verzonnen norm toestaat. Of mag het nou weer wel als je het zout aan de buitenkant eraf laat? Probleem is alleen dat ze dan zichzelf niet meer zijn.

Van Europa mag de traditionele croissant niet meer. Nu zijn ook de echte Beierse en Elzasser pretzel aan de beurt. Rauwmelkse kazen waren al gesneuveld. We moeten allemaal aan de voedselveilige IKB die Europa in voorbereiding heeft. Zouden ze ook normen ontwikkelen voor het aantal halve liters Sourcy met Suiker dat je per dag mag gebruiken? Nog benieuwder ben ik naar de norm voor de hoeveelheid zout die ik in mijn soep mag doen zonder opgepakt te worden.

Salz auf unserer Brezn
Weich oder knusprig, mit viel Salz oder wenig - über die richtige Beschaffenheit der Brezn gehen die Meinungen seit jeher auseinander. Jetzt beschäftigt sich auch die EU mit dem Gebäck.

Matthias Wiemers, Geschäftsführer des Zentralverbands des Deutschen Bäckerhandwerks: "Die Europäische Union will Nährwertprofile für verschiedene Lebensmittelgruppen erstellen.

Dazu gehört, dass der Salzgehalt im Gebäck auf zehn Gramm pro Kilo Brot beschränkt werden soll. Wenn mehr drin oder drauf ist, würde das Produkt nicht mehr als gesund eingestuft. Das deutsche Brot und die Brezn wären davon auf jeden Fall betroffen: Sie enthalten im Schnitt etwa 15 Gramm Salz pro Kilo.
Für die Bäcker würde das einen erheblichen Imageverlust bedeuten. Bestimmt würden einige über eine Änderung ihrer traditionellen Rezepturen nachdenken. Weniger Salz bedeutet aber einen erheblichen Geschmacksverlust, den man nur mit Zusatzstoffen wie Geschmacksverstärkern ausgleichen könnte - und das wäre bestimmt nicht im Interesse der Konsumenten."
Laat het einde van het stukje even goed tot je doordringen. Het is niet onbelangrijk, misschien zelfs wel cruciaal voor de toekomst van ons eten.

Via mail kreeg ik van de week wat reacties van verwerkers die zich verwonderd afvragen waarom er niemand reageerde op m'n stelling dat IKB in Nederland een handige zet is van de grote voedingsbedrijven om de resterende kleinere in te lijven. De laatste moeten hun recepturen aanpassen aan industriële en ambtelijke normen, terwijl ze eten maken uit tijden dat mensen aanmerkelijk minder last hadden van vetbuik.

De Europese normen zullen wat minder krankzinnig zijn dan het m.n. meer suiker- en vetporties promotende Nederlandse Ik Kies Bewust maar de trend is gezet. Let maar eens op. Zo werkt de wereld van Kafka, toegepast in voeding deels door mensen die er te weinig vanaf weten, deels door een handjevol mensen dat het juist heel goed weet en de eerste prima weet te sturen.

De burger kijkt eerst verbaasd om zich heen, vervolgens went het net als de gezonde suiker in Sourcy die je van deze mensen moet preferen boven Sourcy als gewoon water. Dat is de wereld van Kafka. Wen er maar vast aan.



Dit artikel afdrukken