Een paradox die bij nader inzien misschien niet of anders controversieel is dan in eerste instantie lijkt: voor de reddingsactie van de leeuwen wordt westers geld in Soedan uitgegeven in ruil voor c.q. t.b.v. de export van diensten en goederen waarvan een klein deel voedsel voor de leeuwen betreft. Deze actie zorgt dus voor een kleine locale economische activiteit die - en dát is het wrange - gelijkenis vertoont met de toeristenindustrie van een arm land. Misschien toch beter dan niets?