Kleine lettertjes zijn nog tot daaraantoe. Ze moeten. Wat niet moet maar wel gebeurt: in tien talen. Dan is er niet genoeg ruimte op de verpakking en is de tekst zonder apparatuur onleesbaar.
Leuker om bij stil te staan is de klacht dat verpakkingen weinig informatief zijn, soms. Dat je zelfs niet weet wat er in zit. Of dat je ten onrechte denkt er een oorlog mee te winnen.
Belandde in mijn huishouden: een zak met daarop de tekst: Croky Explosions. Hoera, oorlog. Vol verwachting zak open gemaakt. Eerste teleurstelling: geribbelde chips. Tweede teleurstelling: er gebeurde niks dat ook maar in de verte op een ontploffing leek. En ze waren vies. Dat had er op moeten staan!
Foodlog zou nog lolliger worden met een serietje over teksten op verpakkingen.
Ik heb alvast twee voorbeelden.
De ingrediënten in Milka hazelnootpasta. Verbazend, daar zit zelfs een beetje hazelnootpasta in: ‘Ingrediënten. Suiker, koolzaadolie (25%), weipoeder (van melk), hazelnootpasta (5%)…’
In een dure zure slasaus (Cardini’s Caesar Dressing) zit een heel klein beetje ansjovispasta. Waar is die van gemaakt? Van zout, olijfolie en ansjovis. Maar wat is ansjovis? In de ingredientendeclaratie wordt dat met hoofdletters en tussen haakjes extra uitgelegd. Wat is ansjovis dan? VIS!