Zuivel in Noordwest-Europa is momenteel flink duurder dan in andere delen van de wereld, en dat verschil valt op. Bij ons wordt voor een ton boter €7.900 en €8.000 betaald. Dat komt doordat de verwerkende fabrieken meer vechten om een krimpend melkaanbod. Diezelfde ton boter kost in Nieuw-Zeeland ongeveer €6.000. Dat is een verschil van bijna €2.000 per ton. Toch zorgt dit grote prijsverschil niet voor een directe import van goedkopere boter naar Europa. Waarom niet? Logistiek en extra kosten staan in de weg. Nieuw-Zeelandse boter moet immers ver reizen om hier te komen en stevige invoerheffingen drukken de marge die tussen de prijs down under en hier.
Uiteindelijk blijft van die €2.000 per ton misschien maar een marge van €600 over voor importeurs.
Dat is te weinig, want op de achtergrond verstopt zich nog een risico. Tegen de tijd dat de goedkopere producten uit Nieuw-Zeeland of de VS hier eindelijk arriveren, kan de marktsituatie - en dus het prijsverschil - alweer zijn veranderd. En daarom begint de handel er niet aan om via transport de prijzen meer op elkaar af te stemmen.
De boterprijzen zijn niet het enige probleem. Ook volle melkpoeder uit Nieuw-Zeeland is flink goedkoper, tot wel €1.600 per ton. Maar net als bij boter verhinderen transportkosten en certificering snelle leveringen naar Europa. Met de in de hele wereld populaire cheddar-kaas zien we hetzelfde patroon. In de EU kost cheddar nu ongeveer €800 tot €900 meer per ton dan in de VS of Nieuw-Zeeland. Ondanks de voordelen van import blijft de EU door praktische belemmeringen in de wereldhandel een duur continent voor zuivelproducten.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.