Jaap Seidell, hoogleraar in de eetgezondheid, twitte vanmorgen een teleurgestelde boodschap: "Vandaag Food revolution day. Veel politiek gekissebis maar de grote thema's blijven liggen."

Jamie's Food Revolution gaat over wat een Fransman lang geleden al noemde 'la mal bouffe', slecht eten. Zielloos en dikmakend fabriekseten. Die Fransman heet José Bové. Of Jamie het weet, is maar de vraag. Of Bové zich herkent in wat Oliver doet ook. Bové verbond het goede eten met een mensheid die de waarde van eten weer zou snappen en die zijn boeren niet langer zou vermoorden door hen steeds meer te laten maken tegen steeds lagere prijzen en .... hen daardoor zou dwingen te stoppen. In Nederland is dat laatste bijna zover. In Frankrijk is het niet anders.

Seidell gaat het om de dikke buiken die de 'mal bouffe' oplevert en die we inmiddels naar arme landen exporteren. Vandaag werd er flink zelf gekookt door food revolutionairen, tot zoete toeten aan toe. Trotse foto's getuigen ervan.

In de Ode die vandaag met de NRC meekwam viel een tekst van Carolyn Steel op: "aan de hand van voedsel kunnen we onze waarden ijken, omdat voedsel de beste metafoor voor het leven is". Dat is andere koek. Zij was vandaag nodig om duidelijk te maken dat voedsel waarde heeft, ongeacht zijn prijs. De Koh-i-Noor diamant met zijn waanzinnige waarde in geld zou je ruilen voor een slok water of aardappelen als je vreselijke dorst of geen eten had. Hetzelfde zou moeten gelden voor teveel, of voor vrede, geluk en gezondheid als je die niet hebt. Dat zijn andere dan monetaire waarden. Misschien zijn het wel 21e eeuwse. Volgens oer-Hollandse, ouderwets degelijke denkers als Rob de Wijk en Cees Veerman is dat niet zo'n gekke gok.

Hoe lang zou het duren eer Food Revolution Day daar allemaal over gaat?

Op 22 juni organiseren Urgenda, Foodlog en Carolyn Steel in Amersfoort het eerste Food Revolution Café dat daarover gaat.
Dit artikel afdrukken