Elkaar in een live debat in de haren vliegen. Foodwatch en foodlog.nl deden het al een keertje voor een besloten groep mensen uit bedrijfsleven, NGO's en overheid. Ditmaal zou het zijn voor de jongeren van de Youth Food Movement op de Lindenhof te Baambrugge, dé boerderij waar de Amsterdamse bewuste hipchique zijn inkopen doet als ze stront willen ruiken en even wat anders willen dan de Noordermarkt. Aan de dames en heren was het niet af te lezen. Als dit de toekomst van onze samenleving is, dan komt het helemaal goed. Wat een betrokkenheid en fris denkvermogen, en wat een schitterende mix van mensen: van boer tot bijna dokter en van kok tot politicoloog en bewuste winkelier.

Het debat - ter gelegenheid van de laatste 'Academy'-sessie van YFM van dit jaar - ging over de vraag of een sterke overheid nodig is om bedrijven openheid van zaken te laten geven over hoe zij hun etenswaar maken, waar die vandaan komt en wat er onderweg mee gebeurt. Volgens Foodwatch is die sterke overheid nodig. Wetgeving moet openheid afdwingen. Met cases als Danone's Actimel en Bertolli Pesto jent Foodwatch bedrijven om uiteindelijk tot dwingende wetgeving rond transparantie te komen. Volgens foodlog.nl werkt de eis van openheid voor het oog van het publiek veel beter, omdat de gevolgen van verstoppertje spelen veel ernstiger zijn. Met wetgeving kun je omgaan. Recht wordt soms kromgebogen, omdat de wetgever nu eenmaal onmogelijk alle uitvluchten en details kan voorzien. Het publiek is wat frisser van de lever en straft harder en sneller dan de rechter ooit zal kunnen. Daarom leidt het tot een manier van met elkaar omgaan die niet de randjes van de wet opzoekt, maar zoekt naar kansen om het beter te doen dan de luiwammesen. Het leidt tot een heel andere manier van met elkaar omgaan. Foodwatch is voor een sterke klassieke overheid. Foodlog is voor een overheid die we allemaal zijn, omdat het weet dat die klassieke op zoek is naar zijn eigen staart en altijd achter de feiten aanloopt.

De YFM'ers moesten zich verdelen in twee groepen. Een voor de Foodwatch-benadering en een voor de Foodlog-benadering. Nadat ze gekozen hadden kregen ze van de debatleidster precies de omgekeerde opdracht: de Foodwatchers moesten de Foodlog-case verdedigen en omgekeerd moesten de Foodloggers dat met die van Foodwatch.YFM voorzitter Samuel Levie sluit de Academy 2010 af in tuin van de Lindenhof

Er gebeurde iets dat me verraste. Foodwatchers die foodloggers moesten spelen gingen helemaal op in hun spel en kwamen spontaan met uitstekende argumenten: de overheid kan niet alles weten, wij zijn zelf de overheid, wetgeving is altijd te laat en de zelfreinigende werking die ontstaat door de regels 'we mogen alles weten' en 'niet liegen' is sterker dan welke wet ook. Uiteindelijk koos de totale groep definitief positie voor een van beide stellingen. Een groot deel van de groep die met passie de Foodlogcase had bepleit koos toch voor een sterke klassieke overheid. Die keuze maakte sowieso de meerderheid van de YFM'ers.

Bart van Opzeeland van Foodwatch was niet verbaasd over de keuze voor Foodwatch, maar viel wel de passie op waarmee de Foodlog-case werd beargumenteerd. Ik stond er toch een beetje met verbazing naar te kijken. De bewuste jonge volwassenheid gaat overwegend voor een sterke klassieke overheid en lijkt nog niet toe aan een nieuwe waarin we zelf een veel belangrijkere directe rol spelen, terwijl ze die heel goed snappen. Ik hoop dat ze het hier nog eens willen komen uitleggen. Hun keuze en houding intrigeren me.

Dit artikel afdrukken