Het extreem-rechtse Front National grijpt de 'kebab-isering' van Frankrijk aan als een verkapte manier van moslimdiscriminatie.
De Franse identiteit hangt grotendeels samen met Franse cuisine. Maar met de oprukkende kebab-tentjes - alleen al in het historische centrum van Blois zijn er inmiddels al meer dan 10 - spreekt het FN van een culturele islamisering. "Het historische centrum van Blois. dat juweel van de Franse geschiedenis, verwordt tot een Oosterse stad", kreunt het FN op Reuters. De partij maakt zich zorgen over de 5 miljoen moslims die Frankrijk bevolken (van de 66 miljoen Fransen).
Integratie
Kebab, onze döner of shoarma, is ook in Frankrijk inmiddels overal verkrijgbaar. "De kebab is een afspiegeling van alle problemen met immigratie en integratie in Frankrijk", zegt Thibaut Le Pellec van KebabFrites.com, een website die kebabshops beoordeelt. Of, in de woorden van Damien Schmitz, eigenaar van een kebab-shop in Parijs: kritiek op kebab is "kwaadspreken over moslims zonder kwaad te spreken over moslims". Je zult in Frankrijk niet snel een politicus in een broodje kebab zien happen, in tegenstelling tot Duitsland waar bondskanselier Angela Merkel al diverse keren met een döner is gesignaleerd. Daar wordt dat uitgelegd als een teken van de succesvolle integratie in dat land.
Opvallend is dat de kebab eigenlijk pas sinds 1990 in Parijs voet aan de grond heeft gekregen, maar een snel succes heeft gekend. Inmiddels zijn er in het land 10.200 kebab-shops, die jaarlijks 300 miljoen broodjes kebab verkopen ter waarde van 1,5 miljard euro.
'Kebabisatie'
Het Front National blijkt op de - onverdiende - reputatie van twijfelachtig eten dat in smoezelige tentjes door niet-geassimileerde moslim-immigranten geserveerd wordt in te spelen op de 'aantasting van de Franse culinaire tradities'. Ook wordt het oprukken van halal-eten ingezet als campagne-middel. De term 'kebabisation' is dan ook aan het FN te danken.
De meeste Fransen laten zich echter niet van de wijs brengen en melden zich steeds vaker bij de kebab-shops. Voor een gemiddelde prijs van 6 euro genieten ze van een perfecte mix van hun eigen cuisine en de populaire immigrantenkeuken: een knapperige baguette met warm vlees, salade en tomaat, een romige saus en pommes frites. De eerste culinaire toppers die zich aan deze vorm van 'fusion' wagen, zijn inmiddels ook al gesignaleerd: Michelin-sterrenkok Philippe Geneletti ontwikkelde de eerste vetarme, langzaam-gemarineerde ambachtelijke 'chic kebab'. Te proeven in het kebabrestaurant van Damien Schmitz in Parijs.
Fotocredits: PARISTANBUL, malias
Dit artikel afdrukken
De Franse identiteit hangt grotendeels samen met Franse cuisine. Maar met de oprukkende kebab-tentjes - alleen al in het historische centrum van Blois zijn er inmiddels al meer dan 10 - spreekt het FN van een culturele islamisering. "Het historische centrum van Blois. dat juweel van de Franse geschiedenis, verwordt tot een Oosterse stad", kreunt het FN op Reuters. De partij maakt zich zorgen over de 5 miljoen moslims die Frankrijk bevolken (van de 66 miljoen Fransen).
Integratie
Kebab, onze döner of shoarma, is ook in Frankrijk inmiddels overal verkrijgbaar. "De kebab is een afspiegeling van alle problemen met immigratie en integratie in Frankrijk", zegt Thibaut Le Pellec van KebabFrites.com, een website die kebabshops beoordeelt. Of, in de woorden van Damien Schmitz, eigenaar van een kebab-shop in Parijs: kritiek op kebab is "kwaadspreken over moslims zonder kwaad te spreken over moslims". Je zult in Frankrijk niet snel een politicus in een broodje kebab zien happen, in tegenstelling tot Duitsland waar bondskanselier Angela Merkel al diverse keren met een döner is gesignaleerd. Daar wordt dat uitgelegd als een teken van de succesvolle integratie in dat land.
Opvallend is dat de kebab eigenlijk pas sinds 1990 in Parijs voet aan de grond heeft gekregen, maar een snel succes heeft gekend. Inmiddels zijn er in het land 10.200 kebab-shops, die jaarlijks 300 miljoen broodjes kebab verkopen ter waarde van 1,5 miljard euro.
'Kebabisatie'
Het Front National blijkt op de - onverdiende - reputatie van twijfelachtig eten dat in smoezelige tentjes door niet-geassimileerde moslim-immigranten geserveerd wordt in te spelen op de 'aantasting van de Franse culinaire tradities'. Ook wordt het oprukken van halal-eten ingezet als campagne-middel. De term 'kebabisation' is dan ook aan het FN te danken.
De meeste Fransen laten zich echter niet van de wijs brengen en melden zich steeds vaker bij de kebab-shops. Voor een gemiddelde prijs van 6 euro genieten ze van een perfecte mix van hun eigen cuisine en de populaire immigrantenkeuken: een knapperige baguette met warm vlees, salade en tomaat, een romige saus en pommes frites. De eerste culinaire toppers die zich aan deze vorm van 'fusion' wagen, zijn inmiddels ook al gesignaleerd: Michelin-sterrenkok Philippe Geneletti ontwikkelde de eerste vetarme, langzaam-gemarineerde ambachtelijke 'chic kebab'. Te proeven in het kebabrestaurant van Damien Schmitz in Parijs.
Fotocredits: PARISTANBUL, malias
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Prima dat zij zo in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Alleen erg storend dat die tentjes er niet uitzien: ze passen in het straatbeeld van het land van oorsprong maar niet in de Franse of in onze eigen mooie oude binnensteden. Laten de vergunningverleners daar dan ook eisen aan stellen.
Voor de goede orde: ik ben absoluut geen sympathisant van het FN.
Een zelfde beweging zien we in Italië: zwaar protest tegen de pittazaken in het historische centrum van Sienna (of all places).
""Het Front National blijkt op de - onverdiende - reputatie van twijfelachtig eten dat in smoezelige tentjes door niet-geassimileerde moslim-immigranten geserveerd wordt in te spelen op de 'aantasting van de Franse culinaire tradities'.""
Dan moet je een soort warenwet eropaf sturen en niet gaan discrimineren, want wat doen die mensen nou toch weer fout? Ze willen gewoon een eerlijke boterham verdienen, zij werken tenminste.