Zo'n grappig berichtje vanmorgen in het AGD:
Britse artsen slaan alarm over de te grote hoeveelheid groente en fruit die kinderen in crèches krijgen.
De peuters zouden meer vetten en suikers moeten krijgen. Deze oproep is opmerkelijk in tijden dat er veel wordt gehamerd op gezonde eetgewoontes. Veel kinderen, zeker in Groot-Brittannië, krijgen juist te veel vetten en suikers binnen. Maar sommige opvoeders slaan door.
Vetten en suikers zijn onontbeerlijk bij de groei, zeggen artsen. Zeker bij jonge kinderen. "Wat gezond is voor volwassenen, is lang niet altijd zo goed voor kleine kinderen", stelt een onderzoeker.
Jamie kan op zoek naar een nieuwe uitdaging ;-)
Dit artikel afdrukken
Britse artsen slaan alarm over de te grote hoeveelheid groente en fruit die kinderen in crèches krijgen.
De peuters zouden meer vetten en suikers moeten krijgen. Deze oproep is opmerkelijk in tijden dat er veel wordt gehamerd op gezonde eetgewoontes. Veel kinderen, zeker in Groot-Brittannië, krijgen juist te veel vetten en suikers binnen. Maar sommige opvoeders slaan door.
Vetten en suikers zijn onontbeerlijk bij de groei, zeggen artsen. Zeker bij jonge kinderen. "Wat gezond is voor volwassenen, is lang niet altijd zo goed voor kleine kinderen", stelt een onderzoeker.
Jamie kan op zoek naar een nieuwe uitdaging ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ah Robin, mijn excuses. Je bedoelde het anders dan zo snel gelezen. Dat is wel een beetje het risico van een 'one liner' natuurlijk. ;)
Zo, langer uitgeschreven, begrijp ik je punt.
En ik ben het eens met "gewoon doen als vroeger is een sprookje", dat zal niet en nooit kunnen natuurlijk.
Dingen geleerd hebben uit vroeger en soms bedenken, die andere (oude) manier was beter, daar blijf ik achter staan.
@ Lethe. Ironisch was het niet bedoeld. Met vroeger is dood bedoel ik dat:
1. We veel meer weten. Zin en onzin. Dus onze onbevangenheid qua eten zijn we kwijt en die komt nooit meer terug.
2. Er is zo ontzettend veel meer keus. Vroeger waren al die verleidingen er niet. Mijn eerste pizza of hamburger at ik ruim na mijn 20ste. Cola was een luxe, alleen voor in het weekend. Als je moeder het niet in huis haalde bestond het niet voor je. Geen kind nam tussendoortjes mee naar school. Trakteren deed je met doosjes rozijntjes die je met tegenzin opat. Als er al getrakteerd werd. Bij een dagje uit of stadten kwamen je niet op elke hoek van de straat geuren tegemoet die je moest weerstaan. We waren er gewoon niet zo mee bezig.
Het is een beetje als met al die andere verleidingen. Ook al laat je je kind maar beperkt voor de tv, achter de computer en met de Nintendo, de rust en verveling zoals wij die kenden (en waardoor je misschien nog eens een boek oppakte) komt niet meer terug. Wij hoefden vrij weinig te laten om gezond te eten of stressvrij te leven.
"Gewoon lekker doen als vroeger" is een sprookje. Dat komt niet meer terug. Wat Amish en andere idioten daargelaten. In ieder geval is het voor de overgrote meerderheid op de wereld geen reeele optie. En het irriteert mij dus een beetje als het wel zo wordt gebracht.
Dat' ie in essentie niet zo ver van Pollan ligt (alleen om andere redenen): eet gewoon en met mate ;-)
En verder: dat gezondheid marketing is en dat Katan VOLSTREKT gelijk heeft om daar eens flink doorheen te prikken.
Eea rond minuut 15 en verder.
Dank voor de link Dick! Met interesse geluisterd.
Mooi verhaal van Johan N. over veiligheid versus tijdverschijnsel. Grappig, dat vertegenwoordigt exact mijn ouders: moeder kan zo in het verhaal, vvader als chemicus joeg ons de stuipen op het lijf met alle bacterieverhalen (bv als je een pak melk een paar minuten te lang buiten de koelkast liet staan).
Ehm, ik hoorde Katan hier en daar voorbij komen, maar wat je precies zei? Het Parmaverhaal en hout zijn meer blijven hangen.
Ach Yvon, dat is een kwestie van hoe je de accenten legt.
Ik heb zelf een tijdje geleden in een radio-interview gezegd dat Pollan en Katan in de grond van de zaak niet ver van elkaar af staan.
M'n bezwaar tegen Katan is mede ingegeven door een methodologische invalshoek. Als je - zoals hij - wilt bewijzen wat goed is, dan kun je lang wachten met de huidige stand van kennis en de methoden die voedingswetenschappers hanteren. Ze zouden over moeten naar modelbouw en werken vanuit krachtige hypothesen die mede gebaseerd zijn op opkomende nieuwe biocemische inzichten; in de scientific community is daar ruzie over - modelbouw is uit den boze; de man die het wel doet, wordt beschimpt.
Onderwijl moet de voedingswetenschapper aangeven hoe je pragmatisch kunt zijn. Dat is in wezen de boodschap die ik - vooruit: met Katan als kop van Jut - naar voren probeer te brengen.
In m'n milde momenten komt eruit wat ik ergens aan het einde van dat radio-praatje zei.