Gezonde techniek of gezond verstand?

Afgelopen maand vond in Londen de FiE plaats. Food Ingredients Europe is een beurs waar voedingsfabrikanten en hun toeleveranciers elkaar treffen.

Boeiend zijn de trends die je daar allemaal door elkaar ziet lopen. Op de site van Nutraingredients zie je een serie video-interviews. Een Fransman die vertelt dat de trend naar natuurlijke producten doorzet en dat hij daar de perfecte spullen voor heeft. Een Nederlander die vertelt dat hij voor zijn Engelse baas de vieze health en wellness producten eindelijk van lekkere smaakjes voorziet. En ga zo maar door.

Interessant is het product InsuVital van DSM. Dat zul je nooit bij je AH kunnen kopen, maar het zou wel eens in een heleboel producten terecht kunnen komen.

Met InsuVital gaat DSM niet voor natuurlijk, maar voor technologie. De bedoeling is dat InsuVital straks in frisdrank, repen en, natuurlijk, ons met echte suiker versnoepte eten gaat. InsuVital vangt dan de glucose weg die zorgt voor Diabetes II, het gevolg van vetbuik. Volgens DSM zou het door de eisen komen die de steeds strengere wetgever stelt aan gezondheidsclaims.

Paul Rosenmöller - niet gehinderd door kennis - probeert vetbuik te bestrijden door verboden en dit soort innovaties. De verboden gaan in ieder geval niet werken - en wellicht de innovaties ook niet. De Amsterdamse eetprofessor Martijn Katan maakt duidelijk dat we veel te weinig weten van eten en de oorzaken van vetbuik en dus eerst eens goed onderzoek moeten doen. Dan kunnen we dus nog lang wachten. Tegelijk betekent Katan's stelling dat er nog heel wat onzin en teleurstelling over het publiek zal worden uitgestort. Onderwijl moet de industrie door en moet die wat mogen doen, zegt de Wageningse eetprofessor Frans Kok. Desnoods met de maatschappij als live laboratorium. We moeten nu eenmaal, dus dat risico nemen we maar. Ach, inderdaad, soldaten worden om minder goede redenen naar Irak gestuurd. Het past dus bij de heersende ethiek.

Eén ding is duidelijk. De industrie gaat door met innoveren ook al zijn de wijdere implicaties van de producten die het oplevert onbekend. Grote industriële makers van etenswaar weten dat er een publiek is van tientallen miljoenen dat gretig gezonde eetbeloftes koopt en moet wel. Als je concurrent de markt pakt, moet jij tienduizenden mensen ontslaan.

En als je nou even van een afstand kijkt naar de hoe de dieren doen in de dierentuin die maatschappij heet?

Wat zou je de dieren aanraden? Gaan voor gezond verstand: promoot 'ga toch zelf koken man en haal je spullen op de fiets!' Of: niks van aantrekken, maak gewoon een nieuwe speeltuin en ontwikkel technologie waarmee ze-kunnen-blijven-eten-wat-we-ze-eigenlijk-nooit-hadden-moeten-verkopen.
De licht obese DSM-man, Erik Lommerde, noemt dat in zijn vloeiende steenkolen Engels overigens heel treffend 'you can eat normal'.

Persoonlijk had ik mijn keuze allang gemaakt voor het eerste alternatief. Maar voor de massa, die niet zo elitair is als ik? En als je rekening houdt met volkomen los van de motor operende vetbuikbestrijders als de Rosenmöllers aan het wetgevende stuur?

Als ik moet gokken, zal de industrie winnen en gaat de massa onvermijdelijk aan de techniek. Alleen de elite heeft een keuze en gaat terug naar hoe we vroeger aten omdat ze aanvoelt dat eten het terrein van tovenaarsleerlingen is geworden, terwijl de Katans niet effectief zijn in het formuleren van alternatieven en de Rosenmöllers zelfs niet weten waar het spoor begint.

Mijn pessimisme in één zin samengevat: de krachten zijn te groot. Immers,
- de beleidsmakers lopen lichtjaren achter in technische kennis
- de "ho, ho-rustig aan" wetenschappers zijn politiek en communicatief te onhandig
- de industrie moet door, want er heerst heftige concurrentie

O jee, en het is nog wel zo'n zonnige dag vandaag ;-)