1 min
In de NRC van afgelopen zaterdag komt de Engelse hoogleraar David Hunter met de stelling dat we reactieve gezondheidszorg moeten verruilen voor een pro-actief en integraal gezondheidsbeleid. Zeg maar het ziekenhuis uit en meer aandacht voor eten en lijfstijl.
Vandaar de lof aan Jamie en zijn 'eetpolitiek'.
De stelling is zo evident, de oplossingen zo mager en zelfs wereldvreemd, dat ik schrok. Vindt 'mijn' krant dit nieuws?
Ik heb gisteravond maar een reactie bij de discussie op de NRC-site geplaatst.
Volstrekt academisch, luidt mijn oordeel. De lezer die mij hier volgt, snapt waarom.
Maar zijn jullie het eens?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
P, volstrekt eens: het gaat om een andere, verse eetcultuur met rustmomenten, die je vooral moet verkopen op lekker en leuk (wat hij ook is en zo komt hij uit alle grote tradities).
De gezondheidskundige kant is inhoudelijk (waar we zo weinig van weten) de facto weinig interessant omdat we weten dat we nog niet zo heel lang geleden met een traditioneler eetpatroon de problemen niet hadden die we nu wel hebben.
Dat wil niet zeggen dat we geen onderzoek moeten doen naar de eet- en leefoorzaken van dikke buiken en andere kwalen. Wel dat er andere dan op vooralsnog ontbrekende inhoudelijke kennis gebaseerde tegenstrategieen zijn.
Wat een onzin! Meeroken veroorzaakt gezondheidsschade. Dus roken mensen maar elder. Als je dat dictatoriaal noemt heb je geen idee wat een werkelijke dictatuur inhoudt.
Wouter, bovenstaande citaat is pure demagogie.
Ad [1]
Ik heb een tijd lang gedacht dat er helemaal niets aan de hand is. Ik zie namelijk het straatbeeld helemaal niet veranderen. Als ik op en neer trein zie ik, denk ik, een redelijk gemiddelde van de mens om mij heen en ik zie geen obesitas epidemie.
Toch zijn er wel dingen in mijn omgeving die opvallen. Ik zie een gezin waar kinderen al rotte tanden of kiezen hebben op de leeftijd van vier. En ik zie kinderen enorm snoepen. Veel te veel.
Daar zitten twee aannames die ik wantrouw:
1) Dat we allemaal steeds ongezonder worden en desalniettemin steeds ouder kan niet tegelijkertijd waar zijn. Gaat het echt zoveel slechter? [1]
2) Welke leefstijlkeuzes enorm van invloed zijn op je gezondheid is maar zeer vaag bekend. Ik laat nog maar eens dit linkje zie: Verlaging van vetten in je menu leidt niet tot gezondheidswinst.
Midas Dekker heeft al eens gezegd dat gezondheid een moeilijk te omschrijven begrip is.
Nee, wat Jamie Oliver en de zijnen moet doen is een eet- en smaakcultuur promoten. En dat kan mogelijk weer een aandeel in je gezondheid worden. Of niet, dan eet je in ieder geval tenminste lekker met wat voorhanden is. En, als e.e.a ook duurzaam is, voorlopig zal blijven.
Ik zou weleens willen weten wat er precies beweerd wordt:
Het neoliberalisme, met zijn nadruk op individualisme en de eigen keuze, heeft het terrein van de volksgezondheid versmald. Het is welbeschouwd gekant tegen de meeste dingen waar de publieke gezondheid voor staat. Daarom moet de publieke gezondheidszorg een sterker mandaat krijgen, waarbij ‘positieve’ gezondheid op zijn waarde wordt geschat en individuen en gemeenschappen samenwerken om hun bijdrage aan ‘sociale epidemieën’ te stimuleren. En leiders in de publieke gezondheidszorg moeten nieuwe vaardigheden aanleren en zich teweer stellen tegen de opmars van de markt in het openbare leven, tenminste waar gezondheidsbevordering aan de orde is.
Hij is anti-vrijheid, dat is duidelijk. De overheid of andere gesubsidieerde instellingen moeten de burger tot gezonder gedrag dwingen. Nee, zo noemen hij en Paul Rosenmulller het nog niet, maar zie hoe de vrijheid van het roken is afgegleden naar een dictatoriaal verbod. Dat geeft Hunter NB als lichtend voorbeeld. Schoolmaaltijden is ook een onheilspellend voorbeeld, want die hebben we niet. In het VK hadden ze ze wel al en hebben ze de maaltijden alleen maar gezonder gemaakt.
Waar het om gaat is de kaarten op tafel leggen. De praatgroepjes moeten vertellen tot welke "zware maatrgelen" ze willen gaan en dan moet daar democratisch over gesproken worden. Iedereen die ik erover spreek voelt aan dat de eerste generatie oplossingen niet voldoende zullen zijn om bijvoorbeeld overgewicht significant terug te dringen. Het gaat dus, als ons water gelijk heeft, om de nog niet uitgesproken tweede generatie en eventueel de derde generatie en dan de verschikkelijke vierde.
Laat die mensen nou eens toegeven dat de eerste maatregelen helemaal niet BEDOELD zijn om te werken. En waarom zou het uitgesloten zijn dat de markt met een oplossing komt?