Dat ene label voor gezonde eetproducten zet vast wel door. In de Kamer stelt niemand vragen. In de kranten zegt niemand dat het idioot is omdat, zoals we het hier zeggen:
1. we bar weinig weten van gezond eten en vetbuik en er genoeg aanwijzingen zijn dat wat we er van denken te weten op dit moment nogal in beweging is
2. producten niet ongezond zijn - behalve als ze bijv. arseen bevatten - maar eetpatronen

Op het eerste terrein kwam afgelopen week belangrijk nieuws. Een groot Engels onderzoek ((3000 proefpersonen) laat zien dat een vetbuikgen mogelijk beter verklaard waarom kinderen dik worden dan schoolmenu's die lijken op het aanbod van een snackbar. Dat gen waarschuwt ons niet als we wel genoeg hebben gehad. De ongelukkige bezitters ervan zich daarom letterlijk het ongans. Dat 'greedy gene' zou dus wel eens gewoon 'in' je kunnen zitten.

Is dat dan de verklaring voor vetbuik? Kan de koolhydratentheorie ook weer aan de kant? Die begint immers net de krakende vettheorie + 2e wet van de eetthermodynamica (als je maar beweegt, kom je niet aan) te vervangen omdat we inmiddels beginnen in te zien dat ons lichaam zich onder invloed van koolhydraten lijkt te ontpoppenals een hamster. Niet het vet, maar de hamster zorgt voor vetbuik, zegt de koolhydratentheorie.

Natuurlijk kan dat niet. Gezondheid en vetbuik zijn afhankelijk van allemaal puzzelstukjes die we beginnen te ontdekken. Aan het maken van de puzzel, het grote patroon hoe al die stukjes bij elkaar passen, zijn we nog lang niet begonnen. Aan de wetgeving wel. Ver voor de muziek uit, met mogelijk zinloze en zelfs kwalijke effecten.

Vraag: hoe komt het dat politiek en journalistiek zich daar helemaal niet druk om maken?
Dit artikel afdrukken