Nee, ik doe het om te testen of het antwoord is "uit Nederland". Alles wat in Nederland verwerkt is - bijv. aan spiesjes geregen, tot worst gedraaid, in een kant-en-klaar maaltijd of in een stukjes gesneden en in een marinade gelegd - mag warenwettelijk namelijk "Nederlands" heten. Meestal komt die kip van ver. Thailand en Brazilië zijn populaire landen van herkomst vanwege de prijs van de kip, die lager ligt dan Nederlandse. Daarbij komt dat de Thai niet zo van borsten houden en dus de filets graag exporteren. Bij ons ligt dat omgekeerd, zodat we een interessante heen-en-weer handel in diepvries-borsten-voor-poten met veel nutteloze vervoerskosten kunnen opzetten.
Steevast blijkt m'n kipspies 'uit Nederland'. 'Dat staat echt op de verpakking'. Die waarheid valt dus te bezien.
Maakt het uit of je weet waar je eten vandaan komt? Dat is een vraag die je voor jezelf moet beantwoorden. Maar je moet wel weten, dat als Wakker Dier of de PvdD het voor elkaar krijgt dat Nederlandse dieren beter behandeld worden, je er niet vanuit kunt gaan dat alles dat verwerkt is ook daadwerkelijk Nederlands is. Ook al staat het erop.
Van de week werd in Engeland van de kant van de verwerkers gezegd dat de consument er maar van af moet zien om te willen weten waar z'n verwerkte vlees (en andere componenten) in een kant-en-klaar maaltijd vandaan komen.
Met groenten is het niet anders. Ze zijn elders goedkoper, zelfs vermeerderd met een forse dot diepgevroren vrachtwagenkosten en dus gaan ze in je Kant-en-Klaar. Bevatten ze meer gifresiduen dan Nederlandse? Maakt niet uit. Ben ik niet zo voor reizende groenten, dan mag ik toch niet kiezen. Zijn ze uit landen waar heftig ge-genmanipuleerd wordt om de boel maar zo goedkoop mogelijk te krijgen, dan mag ik het niet weten. Hier verwerkte producten komt altijd uit Nederland. Zelfs sinaasappelsap, al groeien hier echt geen sinaasappelstruiken voor commercieel gebruik.
Nee, het is geen buitenlanden-angst en geen nationalisme. Omdat we de nodige landbouw en dierhouderij uit onze contreien dreigen weg te duwen naar goedkopere landen met andere manieren van doen en denken, wil ik het wel weten. Verwerkte spullen Nederlands noemen is nep.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wouter, wat kippengeluk is kan Onno - het is zijn vak - je beter vertellen dan ik. We hebben het er hier wel eens over gehad. De definitie is operationeel: een dier moet soorteigen gedrag kunnen vertonen en geen onnatuurlijk gedrag ('stress' en zgn. 'compulsief' gedrag) gaan vertonen door onze houderijvormen. Uiterst operationele indicatoren zijn sterfte, ziekte en verwondingen.
Grote groepen:
- ploffers (vleeskippen dus) zijn prima in grote groepen te houden. Ze zijn uitgeselecteerd op groei en eten. En dat mogen ze naar hartelust
- kooikippen (legkippen dus) in vormen waarin enkele dieren samenwonen - zo blijkt uit onderzoek - doen het ook prima.
'Wij' - stadse consumenten met een intuitieve afkeer van alles wat grootschalig is en niet in bos gebeurt, al wonen we zelf in kleine hokjes in heel grote steden en komen we zelden in dat bos of op de hei - denken dat de kip schreeuwt om ruimte. Neem die Volwaard (een vlees- en geen legkip; maak het onderscheid toch eens!). De uitloop is er alleen maar aangehangen als 'marketing', om de consument te laten begrijpen dat het een kip met een beter leven was. Het werkelijke betere leven zat in het verbeteren van de gezondheid van het slachtkuiken en verbeteren van het leven van zijn of haar moeder.
Ik zei overigens niets over eenden. Daar weet ik te weinig van, al weet ik dat de wilde mannetjes seksueel 'beesten' kunnen zijn. Zo werd in ons land enkele jaren geleden zelfs necrofiel gedrag vastgesteld. Deze inborst zal wellicht ook in tamme eenden zitten. Maar nogmaals: van eenden weet ik heel weinig. Het is zelfs een voornemen om me daar komend jaar 'ns wat meer in te verdiepen, want ik eet ze graag.
Nou weer terug on topic: mogen weten waar wat je eet vandaan komt.
Arnold,
de productinformatie bladen bevatten doorgaans heel veel informatie waar niets mee gedaan wordt. Het is meer een specificatie waaraan een product moet voldoen zoals dat conform de in/verkoop afspraak overeengekomen is, marketing ontleent er alleen info aan als het hen uitkomt.
@DirkJan. De productspecificaties die jij ziet, ziet de professionele gebruiker die? Weet die uberhaupt van het bestaan af? Ik zou als consument best graag veel meer willen weten wat ik eet. Het gaat me te ver om naast mijn bord de productspecificaties te zien, maar goede product informatie zou al heel wat zijn. Als ik de keten volg en daarin de beschikbaarheid van productspecificaties dan vrees ik het ergste. Hoe dichter bij de eindgebruiker je komt, hoe meer productspecificaties veranderen in productinformatiebladen of informatie op de verpakking en hoe minder feitelijke info erop staat en nemen de marketing uitingen toe.
Uiteindelijk is het een kip of het ei verhaal. Zolang de chef niet beschikt over de feitelijke informatie en daar niet naar vraagt bij de fabrikant/leverancier, zal ik er ook niet naar vragen. En zolang ik er niet naar vraag wordt de chef ook niet geprikkeld om verder te vragen. Ik ga uit eten en steek bewust mijn kop in het zand. Wetende wat er in de keten mogelijk is wil ik niet alles meer weten. Ik richt me meer op het sociale aspect (gezelligheid, een goed gesprek) van het uit eten gaan en kies ervoor mijn kop in het zand te steken.
Stel, kippen en eenden zijn zoals Dick stelt rotbeesten die in grote groepen nu eenmaal dierenleed met zich meebrengen bij teelt.
Zou het dan niet een goed streven zijn om beesten te gaan kweken die beter in grote groepen met hoog welzijn te houden zijn?
Ja, dat zou dan zo zijn.
"Het lijkt erop dat kippen in zgn. volieres (van beperkte omang en met een beperkt aantal dieren daarin) het meest gelukkig zijn. "
Definieer eens kippengeluk.. (verklaar je nader/probeer eens exact te zijn)