Het Corona-effect Koud pilsje op het terras, lauwe rosé in het park

Woensdag gaan de terrassen weer open. Dé eerste stap op weg naar de post-coronasamenleving, volgens velen. Ondanks een premier 'met buikpijn' en ziekenhuizen die de noodklok luiden omdat de zorgdruk onveranderd hoog blijft (Het Financieele Dagblad, 3.13). Sommige horecaondernemers besluiten, in lijn met die zorgen, hun terrassen vooralsnog niet te openen (RTL Nieuws, 1.2).

Waarom is dat terras eigenlijk zo belangrijk? In de NRC schrijft Floor Rusman dat het terras en de parken 'communicerende vaten' zijn (NRC, 4.1). Zonder terrassen zal de lentekoorts de drukte in parken - nu al regelmatig gesloten als te veel mensen daar hun toevlucht zoeken - tot ontoelaatbare hoogten opdrijven. Terrassen zijn "een onmisbaar ventiel voor lente-energie die een uitweg zoekt."

Opvallend, want eigenlijk bestaan terrassen nog niet zo lang. Het terras kon er pas komen in de 19e eeuw, daarvoor waren steden te smerig. En tot in de jaren '70 van de 20e eeuw waren ze er nauwelijks, omdat de auto voorrang kreeg op alle stedenbouwkundige ontwikkelingen. Pas in de jaren '70 maakten parkeergarages en dempingen plaats voor winkelstraten, voetgangersgebieden én terrassen.

Er kwam tijd voor 'genieten', en mensen kijken. Zodra horeca-ondernemers bovendien in de gaten kregen dat een terras geld opleverde, was de opmars van het terras niet meer te stuiten. "In Utrecht werden het Domplein en de Neude in no time volgebouwd”, vertelt Jan Oosterman, die zijn promotieonderzoek uitvoerde in Utrecht. "Die privatisering en commercialisering van de publieke ruimte is vrij geruisloos gegaan.” Vooral dertig-plussers zoeken het comfort van een tafel, stoel en drankje op de juiste temperatuur.

Parken hebben een andere rol, met hun toegankelijkheid voor iedereen en weinig commerciële activiteiten. Parken zijn er vooral voor jongeren, volgens Rusman. "Zij voelen zich niet te goed voor lauwe rosé, klamme kleedjes en in de bosjes plassen. Voor jongeren is comfort een bijzaak en vrijheid de hoofdprijs: rondrennen door het gras, bingedrinken zonder tussenkomst van een fronsende ober."