1 min
Antioxidanten zijn antiroestmiddelen. Je cellen gaan er niet van aan de wildgroei, maar blijven jong en in vorm. Antioxidanten vertragen het verouderingsproces.
Op de prachtige site Nutraingredients.com is deze week een serie te vinden over antioxidanten. Antioxidanten blijken een krachtig merk te zijn geworden in de vorm van een claim die doet verkopen. 55 tot 60% van het koopleger zou er helemaal voor gaan en andere producten laten staan, alleen vanwege dat woordje.
Er valt dus nog heel wat van te verwachten. De doodnormale zuurteregelaar ascorbinezuur (E 300) is een wijdverspreid conserveringsmiddel in heel veel verpakt eten. Ja logisch, want het moet er voor zorgen dat ons eten niet verroest. Krijg nou wat, denkt dus straks de marketeer. Het zat er altijd al in, maar nou ga ik zeggen dat het een antioxidant is.
Ik voorspel dat deze nieuwe vormen van gezondheidsmarketing een enorme vlucht zullen nemen. Op datzelfde Nutraingredients is DSM's onderzoeksman Wim Saris te horen. Hij vertelt dat je voor echte gezondheidsclaims al minimaal € 5 miljoen kwijt bent en dan nog niet zeker bent of je ze kunt gebruiken. De nieuwe tactiek gaat dus wezen de woorden en begrippen te vinden waar consumenten voor gaan. Die plak je op je pakje en klaar is Kees. Geen gezondheids- maar een doodeenvoudige voedingsclaim. Da's veel goedkoper en verkoopt prima.
Deze voorspelling en tip zijn gratis ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Vind je 'm goedkoop? DSM telt 5 mio neer voor officiele.
Wauw... wat een voorspelling!!!
Ik voorspel dat de winter van 2008/09 de strengste winter van het afgelopen decennium was.
Mijn moeder vanavond: 'heb je al gehoord van die paarse chips? Die zijn gezond, want er zitten anti-oxidanten in'.
Nee, ze had het niet van hier, want ze wil geen internet. Ze had het uit de krant. Ik 'r verteld dat een tomaatje ook helpt. Of een glas rooie wijn. Een portie rode kool en natuurlijk een aardbei. Chips zijn niet nodig. 'Ja, maar het was een dokter die het zei', zei ze. Jaja, dat was er eentje die het een wel en het ander niet verteld omdat er weer een ander chipje moet worden verkocht. 'Jij weet het ook altijd beter', zei ze en weg gingen over tot het volgende onderwerp.
Marketeers zien voedsel graag als de som van zijn delen. Op die manier kun je sommige bestanddelen als Grote Boze Wolf wegzetten en andere als Goede Genius. Vervolgens ga je kunstmatig voedsel bouwen dat weinig GBW en veel GG bevat, en daar plak je dan voor veel geld een stickertje op. Het Voedingscentrum komt klaar van enthousiasme en je kostje is gekocht.
Dat al die stofjes gewoon van nature al in een traditioneel gevarieerd voedingspatroon zitten (alsmede vermoedelijk nog andere waar je nog nooit van gehoord hebt maar die je moeiteloos naar het voedselvuilnisvat verbant), daarover houd je natuurlijk je mond. Als je het tenminste sowieso nog weet.
"Ik voorspel dat deze nieuwe vormen van gezondheidsmarketing een enorme vlucht zullen nemen."
Het woordje anti-oxidant heeft denk ik al zijn top bereikt. De specifieke stofjes gaan nu benoemd worden. Of ze uitspreekbaar zijn maakt niet uit, want dan komen ze helemaal over als medicijn.
Daarom snap ik het probleem van Rob Baan niet zo. Met je linkerpink maak je een VWA-proof verhaal waar de gezondheidssuggestie vanaf spat. "Boordevol bacteriën voor een enthousiaste stoelgang." ;-)