image

Anders heten dan wat je bent en toch jezelf zijn. Kan dat?

Vanwege de Marokkaanse sardine die een pelser of pilchard is en de Noorse die van sprot kan zijn, stuurde een oplettende visliefhebber me twee blikjes uit zijn voorraad geconserveerde curiosa. Ze zijn afkomstig uit Zweden. Het gaat om het roze.

Daarin zit, staat erop, 'ansjovis', maar de ingrediëntendeclaratie vermeldt dat deze ansjovissen gemaakt zijn van sprattus sprattus, oftewel sprot. Dezelfde die als Noorse 'sardines' tot op de dag van vandaag gewoon bij amazon.com te koop zijn.

Het blikje spoort met Alan Davidson die in zijn Noord-Atlantisch Viskookboek bij de sprot opmerkt: "In Zweden worden ze verkocht als 'Zweedse ansjovis' ".

Nep? Nee, het is sprot en dat staat er gewoon op. En dat weten - wisten? - de Zweden: zo hóórt 'ansjovis' gemaakt van dat kleine visje van bij ons. Het is geen ansjovis, maar sprot-'ansjovis'. Net zoals Nederlanders nog wisten wat ze kochten, aten en dronken in de tijd dat vruchtensap nog van vruchtensap was gemaakt en er nog geen plofkippen voor citroenen werden verkocht. En ver voor de tijd van yoghurts 'met echte bosvruchten' en ander uitgeknepen restfruit uit tuinderijen.

Dank dus aan deze lezer voor dit prachtvoorbeeld van ongerepte niet-nep, toen iets nog heette wat het was, ook al was het dat niet letterlijk.

Toen het grote neppen begon, hield die tijd op. Iedereen raakte het spoor bijster. Zelfs bij echt, want die oude producten leven nog voort. Als zichzelf, maar met steeds meer moeite.
Dit artikel afdrukken