Lozingsvergunningen lopen tientallen jaren achter op de industriële werkelijkheid. Daarvoor waarschuwen drinkwaterbedrijven opnieuw. Ook de EU tikte Nederland deze zomer op de vingers. Omdat vergunningen vaak tientallen jaren oud zijn, mogen bedrijven schadelijke stoffen in het water (en daarmee in onze drinkwaterbronnen) lozen. Niemand weet precies wat er gebeurt omdat het niet goed wordt geadministreerd.
In Nederland worden vergunningen om stoffen te lozen in het water voor onbepaalde tijd verstrekt. Het overgrote deel van de afgegeven vergunningen blijkt sterk verouderd, sommige blijken tot wel 40 jaar oud. Ze zijn nooit herzien. Het zou gaan om zo'n 1.400 vergunningen.
De vergunningen voor lozingen die plaatsvinden op de rijkswateren vallen onder Rijkswaterstaat (RWS). RWS werkt aan het actualiseren van deze vergunningen. Dat proces verloopt nogal traag, bericht BNR Nieuwsradio.
Van de 727 door RWS afgegeven vergunningen zijn er tot nog toe 200 opnieuw beoordeeld. Dan zijn er ook nog vergunningen die door andere instanties verstrekt zijn. Daar is helemaal geen zicht op, volgens Hans de Groene, directeur van drinkwaterkoepel Vewin. Dat maakt dat het overgrote deel van de lozingsvergunningen nooit zijn herzien of en al helemaal niet gedigitaliseerd.
Nieuwe stoffen
"Twintig jaar geleden hielden ze zich bezig met hele andere stoffen dan vandaag de dag", aldus RIWA-Maas directeur Maarten van der Ploeg. De industrie gebruikt steeds nieuwe processen waarbij nieuwe stoffen vrijkomen. Die stoffen zijn vermoedelijk niet, of onvoldoende, in vergunningen opgenomen en komen ongecontroleerd in het milieu terecht, en daarmee in drinkwaterbronnen.
Pyrazool, geen norm
Een voorbeeld hiervan is de pyrazool-affaire uit 2015. Een drinkwaterbedrijf in Limburg ontdekte een onbekende vervuiling in het Maaswater en stopte uit voorzorg met het oppompen van water. De vervuiling bleek later pyrazool te zijn, een bijproduct van een industrieel proces waarvoor op dat moment geen emissienorm bestond. Zoiets kan volgens Van der Ploeg ook vandaag de dag makkelijk weer gebeuren. Ook kan inzicht over giftigheid pas later komen, zoals met PFAS.
2033
Door de complexiteit en het beperkte aantal gekwalificeerde medewerkers is de verwachting dat Rijkswaterstaat nog tot 2033 bezig is om de vergunningen te actualiseren. Dat terwijl de Europese Kaderrichtlijn Water eist dat de waterkwaliteit al in 2027 aan strenge normen voldoet. De Europese Commissie tikte Nederland deze zomer al op de vingers vanwege de achterstand. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat onderhandelt met de Europese Unie om verdere maatregelen te voorkomen. Dat gebeurt, zoals gebruikelijk, achter gesloten deuren tussen Den Haag en Brussel.
De vergunningen voor lozingen die plaatsvinden op de rijkswateren vallen onder Rijkswaterstaat (RWS). RWS werkt aan het actualiseren van deze vergunningen. Dat proces verloopt nogal traag, bericht BNR Nieuwsradio.
Van de 727 door RWS afgegeven vergunningen zijn er tot nog toe 200 opnieuw beoordeeld. Dan zijn er ook nog vergunningen die door andere instanties verstrekt zijn. Daar is helemaal geen zicht op, volgens Hans de Groene, directeur van drinkwaterkoepel Vewin. Dat maakt dat het overgrote deel van de lozingsvergunningen nooit zijn herzien of en al helemaal niet gedigitaliseerd.
Nieuwe stoffen
"Twintig jaar geleden hielden ze zich bezig met hele andere stoffen dan vandaag de dag", aldus RIWA-Maas directeur Maarten van der Ploeg. De industrie gebruikt steeds nieuwe processen waarbij nieuwe stoffen vrijkomen. Die stoffen zijn vermoedelijk niet, of onvoldoende, in vergunningen opgenomen en komen ongecontroleerd in het milieu terecht, en daarmee in drinkwaterbronnen.
Pyrazool, geen norm
Een voorbeeld hiervan is de pyrazool-affaire uit 2015. Een drinkwaterbedrijf in Limburg ontdekte een onbekende vervuiling in het Maaswater en stopte uit voorzorg met het oppompen van water. De vervuiling bleek later pyrazool te zijn, een bijproduct van een industrieel proces waarvoor op dat moment geen emissienorm bestond. Zoiets kan volgens Van der Ploeg ook vandaag de dag makkelijk weer gebeuren. Ook kan inzicht over giftigheid pas later komen, zoals met PFAS.
2033
Door de complexiteit en het beperkte aantal gekwalificeerde medewerkers is de verwachting dat Rijkswaterstaat nog tot 2033 bezig is om de vergunningen te actualiseren. Dat terwijl de Europese Kaderrichtlijn Water eist dat de waterkwaliteit al in 2027 aan strenge normen voldoet. De Europese Commissie tikte Nederland deze zomer al op de vingers vanwege de achterstand. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat onderhandelt met de Europese Unie om verdere maatregelen te voorkomen. Dat gebeurt, zoals gebruikelijk, achter gesloten deuren tussen Den Haag en Brussel.