Dit jaar gaat ongeveer de helft van de volwassen wereldbewoners naar de stembus. In een tijdperk gekenmerkt door verrechtsing en klimaatscepticisme, signaleert Financial Times-columnist Pilita Clark een opmerkelijke trend: klimaatpolitici winnen aan invloed. In verschillende delen van de wereld hebben recente verkiezingen klimaatbewuste leiders aan de macht gebracht. In de mondiale politiek is een verschuiving gaande.
Halla Tómasdóttir, één van de deelnemers aan de klimaatconferentie van 2022 in de Egyptische badplaats Sharm el-Sheikh, zette de problemen tijdens die conferentie - gesprongen rioolbuizen, gebrek aan drinkwater en torenhoge prijzen voor het eten - simpel in perspectief. De toenmalige IJslandse zakenvrouw had het over de 'adaptatie-COP'. Volgens haar was het chaotische evenement een perfecte illustratie van hoe de wereld zich zou moeten aanpassen aan tekorten aan water, voedsel en fatsoenlijke infrastructuur als de opwarming onverminderd door zou zetten.

IJsland, Mexico, Taiwan
Diezelfde Halla Tómasdóttir werd onlangs beëdigd als de nieuwe president van IJsland. Ze is een van de vele klimaatbewuste politici die dit jaar in functie zijn gekomen, schrijft Pilita Clark in de Financial Times. Tómasdóttir’s achtergrond en inzet voor klimaatactie zullen naar verwachting een belangrijke rol spelen in de toekomstige klimaatstrategie van IJsland.

Ook Mexico heeft inmiddels een klimaatbewuste leider, nadat Claudia Sheinbaum de presidentsverkiezingen won. Sheinbaum, een wetenschapper met een PhD in energie-engineering, kan bogen op een uitgebreide kennis van energiegebruik en transport en werkte mee aan verschillende IPCCC-rapporten. Ze heeft beloofd miljarden te investeren in schone energie en heeft een minister van Energie benoemd die zich inzet voor de energietransitie.

In Taiwan is Peng Chi-ming benoemd als de nieuwe minister van Milieu. Peng, een wetenschapper en oprichter van een bedrijf voor weersrisicobeheer, heeft uitgebreide ervaring met VN-klimaatbijeenkomsten en stelt zich ten doel Taiwans transitie naar zero emissies te versnellen. Hoewel de focus op klimaat van president Lai Ching-te mogelijk gedreven wordt door politieke motieven (lees: banden met andere landen aanhalen tegen de achtergrond van oplopende spanningen rondom grootmacht China), staat ook in Taiwan klimaat op de kaart.

Klimaatpolitici
Clark verheugt zich nu al op de aankomende klimaat-COP in Azerbeidzjan nieuwe leiders als Sheinbaum en Tómasdóttir in actie te zien. "Zij hebben een voorsprong op andere leiders die vaak weinig begrip of interesse tonen voor wereldwijde klimaatactie," schrijft ze.

Dat verandert dus ook. Zo heeft de nieuwe Britse premier, Sir Keir Starmer, die zelf waarschijnlijk weinig kaas gegeten heeft van CO2-opslag, de energietransitie tot prioriteit gemaakt en de ervaren klimaatpoliticus Ed Miliband aangesteld als minister van Energiezekerheid en Netto Nul.

Het verkiezingsjaar is nog niet voorbij, schrijft Clark, en er kunnen nog meer klimaatpolitici oppoppen. Dat is geen garantie dat de broeikasgasuitstoot meteen zal gaan afnemen. "Maar ze zijn een teken van een verschuiving in de klimaatpolitiek waarvan het moeilijk voor te stellen is dat die ooit zal omkeren."