Keukengeheimen (2) - wat is het verschil tussen donkere en lichte Tahin?

Hier http://tiny.cc/bz69h een goed verhaal (ff naar beneden scrollen).

Dank allen, vooral Geert (gebruik). En Dick natuurlijk ook bedankt.
Ik kon ivm kapotte netwerkkaart niet eerder reageren.
Ik gebruik tahin soms ook om, samen met ui, knof en lombok, even aan te bakken, vóór toevoeging van kruiden en vocht, voor saus. Maar of dat voor mezze ook gebeurt, geen idee. Mischien wel zelf uitgevonden, alhoewel "alles is al uitgevonden".
Dat baba ganoush, dat ken ik wel. Oost Europese keuken ook. Eggplant caviar of poor men's caviar. M F K Fisher schrijft er een paar keer over in "The Art of Eating" (volgens Auden het beste Engelse proza van de 20e eeuw).

Correctie: er blijken -ongepeld- ook witte en zwarte esam te bestaan, het zijn verschillende cultivar. Het zaad zelf is echter wit, de zaadhuid varieert van kleur. Sesam wordt al dan niet getoast, naargelang het gebruik. getoast neemt de smaakrijkdom dramatisch toe.

In 'De keuken van het Midden-Oosten' (Ghillie en Jonathan Başan; Baarn, 2001) staan de volgende wetenswaardigheden over sesamzaad en dus tahin:
"Het zaad wordt geweekt en daarna gekneusd om de zemelen los te maken, dan weer geweekt in gezouten water zodat de zemelen naar de bodem zakken en de zaadjes zelf gaan drijven. De zaadjes worden geroosterd en gemalen, met als resultaat tahini.
"Tahini is te koop in lichte of donkere soorten, glad of grof. De donkere, grovere soort wordt gemaakt van geroosterd sesamzaad en het kaf."
De lichte soort wordt kn mezze gebruikt (baba ghanoush, humus), de donkere soort voor tahin pek ez, dat op brood wordt gesmeerd.

Ik sta voor hetzelfde dilemma als ik de zaadjes ga kopen: witte of bruine? Witte zijn gepeld, dus rijker van smaak, maar kraken niet zo lekker in de mond. Ik vermoed dat voor sesampasta hetzelfde geldt?