Wat doe je als culinair journalist die opeens over duurzaam eten moet schrijven omdat zulks in de mode is? 'Culinair' was traditioneel bladvulling, maar het is tegenwoordig populaire wetenschap. Dat krijg je van al dat gedoe over duurzaamheid. Het is wel even wennen. Voor iedereen.

Na de recente redactionele uitglijder over dierhouderij van de NRC, afgelopen weekend een culinair voorbeeld van misinformatie in de Volkskrant. Volgens Loethe Olthuis moet je buitenkip hebben. Die heeft geen antibiotica nodig. Prachtig, maar je zit meteen in een ander probleem. Buitenbeesten verspreiden ziekte. Weet die lieve Loethe veel. Zij denkt dat kippen antibiotica hebben en geiten Q-koorts.

Vergeet het. Los je het ene probleem op, dan haal je het andere binnen. Alle beesten naar buiten, en dan krijg je, naast ziektes waarvan we de namen nog niet kennen, nog meer Q-koorts. Naast het schaap, de koe, het paard, het oerrund en zelfs het vrolijke biologische buitenkalf, hebben inmiddels ook uw hond en kat het.

Er is maar één oplossing: hier en daar een hobbydier in een weitje, maar wel ver uit elkaar. Voor zelf-slacht waarschijnlijk, want commerciële veehouderij wordt door het aantal mensen dat er ziek van kan worden echt onmogelijk.

Loethe heeft een vrolijke oplossing: "Nóg beter voor het milieu: gewoon wat minder kip (of andere vlees) eten." Zij denkt ze haar lezers met 'gewoon een hapje minder' lekker naar bed kan sturen en snurkt er zelf ook heerlijk op. Alles kan gewoon doorgaan zoals het was, alleen een beetje minder en dat mocht toch al wel. 'Less is more', die had ze ook al eens ergens gehoord.Nee dus, de consequentie is géén vlees. Als Loethe vlees wil blijven eten maar alleen nèt dat beetje minder en beter, had ze moeten concluderen dat je andere binnensystemen moet hebben. Waar beesten net zo prettig in leven als wij in de stad en zonder berenvel. Waarin ze niet ziek van elkaar worden. Waarin we onze ziektebestrijdingsmogelijkheden (antibiotica) niet in gevaar brengen en waarin we de voer-stront-mest-plant-cyclus maximaal in kunnen borgen. Ze beginnen in Nederland gerealiseerd te worden. In legeierenland is er inmiddels het Rondeel. Dat laatste stukje, van stront tot mond, zijn ze daar nog in vergeten. Maar vooruit, daar wordt inmiddels aan de tekentafels alweer hard aan gewerkt.

De directeur van de Wageningse beestenwetenschappers, Dr. Martin Scholten, schreef pas een mooi stukje: "Een zorgvuldige intensieve veehouderij is geen utopie." Zou zo'n tekstje nou echt te moeilijk zijn voor culinaire 'journalisten'?

Al doet het vast even pijn, wij van foodlog.nl hopen in ieder geval dat ze nu weer wakker zijn. Geen flauwekul meer graag. Gewoon eerst even lezen en rondbellen voor je iets moet schrijven over een onderwerp waar je de ballen verstand van hebt. Zo doen je collega's van andere afdelingen dat ook.

Voor deze azijnpissende redactie het vergeet: complimenten voor Trouw! Dat publiceerde het stuk van Van Krimpen.
Dit artikel afdrukken