image

De Allerhande heeft een rubriek waar ik vreselijk om moet lachen. De invulling van de jongste editie is potsierlijk. De 36-jarige Marieke, AH klant, houdt van de 21-jarige Tim, een behulpzame AH verskruidenier. Ga naar de winkel en lees nr. 4 - 2008, p. 35.

Bestaan ze echt? Dat weet de lezer van de Allerhande niet. Die is gewend aan een niet uit elkaar te houden mix van nep, nep-echt, docusoaps en andere reclame door elkaar. Dat noemen we tegenwoordig virtual reality. Wie is de gezellige huisvaderachtige baas van de AH STER-winkel weleens tegengekomen? We zouden stomverbaasd zijn als hij echt bij AH zou werken.

Deze twee nep-echte of echte figuranten moeten het bont maken. AH wil kennelijk weer een echte kruidenier worden, met échte mensen die iets weten van hun spullen en die je helpen er het beste van te maken. "Wilt u stoven mevrouw, neem dan dit vlees. Veel goedkoper, maar met een beter resultaat. En neem er de tijd voor.
Deze pruimen zijn in de aanbieding mevrouw, maar neem ze juist nu. Ze zijn nl. overrrijp. Dom, maar we zouden ze juist duurder moeten maken. Hier, proef er maar 'ns eentje."

Dat hoeven de Tim's kennelijk niet te kunnen. Ze vindt hem zo leuk met z'n blauwe ogen, blonde haar en zelfverzekerdheid waarmee hij 'dingen uit het schap kan pakken' omdat hij 'zo lekker lang is' en zij er niet altijd bij kan (sinds wanneer is de versafdeling zo ingericht dat je iets niet kunt pakken?).

Maar ze 'doen' het niet hoor. Ze heeft niks met hem. Maar ze hebben wel contact met elkaar, ook buiten de AH. Vanuit de kerk nota bene.

Dit is de boodschappenversie van die leuke halfblote dame op de auto, maar dan onsmakelijk gekuist voor haar die de boodschappen doet, mevrouw de AH consument. Het voegt niets toe, maar moet doen dromen van iets wat er niets mee te maken heeft. Zelfs gekuist niet.

In Godsnaam, AH, laat die lieve naiëve schatten met rust en zet weer echte kruideniers in je winkel als dat is wat je zo graag wilt.
Dit artikel afdrukken