Milieudefensie zegt in een persbericht dat de Dierenbescherming en Milieudefensie zich verzetten tegen de bouw in Noord Holland, van een enorme kippenhouderij waar meer dan anderhalf miljoen vleeskuikens tegelijk gehouden kunnen worden, die er zes weken over doen om op slachtgewicht te komen.
Milieudefensie draagt argumenten aan tegen zo’n plofkippenfabriek. En die argumenten begrijp ik niet.
1. Zo’n megastal leidt toe veel dierenleed en milieuvervuiling.
Geven kleinere plofkipperijen met honderdduizend kipjes minder vervuiling en wordt daar minder leed geleden?
2. Door de snelle groei krijgen de kippen veel welzijnsproblemen.
Maar heeft dat met de omvang van het bedrijf te maken?
3. Er komt meer stank en stof vrij in de omgeving en er zal meer mest geproduceerd worden.
Geeft een grote kippenhouderij meer stank en stof dan drie kleinere? En is veel mest op een plek erger dan minder mest op drie plekken?
Het verzet tegen grote kippenschuren haalt voor de kippen niks uit. Ze blijven in dezelfde aantallen geproduceerd worden en het worden er alleen maar meer.
Ik zou, was ik van de Dierenbescherming of van Milieudefensie, en was ik er van overtuigd dat een plofkip het klote heeft bij leven, dan zou ik actie voeren voor het eten, 1 keer in de maand op zondag met gebakken aardappelen en appelmoes, van een heel andere kip, een dure vanzelf, maar je proeft wat een geluk het beest heeft gehad. Het zit hem niet in de omvang van de stal maar in de plof zelf.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wat studeer je en waar?
Over anderhalve maand ben ik afgestudeerd, ik zal erover denken Dick (ik wil er zelf ook een boterham aan over houden).
Ik geloof dat Wouter Klootwijk, hier en elders, dat voorstel al 2 jaar geleden deed. Hoogste tijd dat het eens gebeurt in een samenleving die 'duurzaam' wil zijn. We gooien tussen de 2 en 3 miljard aan eten weg door die brutaalweg te verbranden.
Ik werk samen met bedrijfscateraars die wel duurzaam met hun afval zouden willen omgaan. Maar het mag niet. Van de wet. Raar, want diezelfde wetgever wil wel duurzaam zijn. Hij zou er over moeten nadenken denken over hoe het WEL kan. Dat het niet kan kan, weten we al. De besluiten die daarna ten grondslag lagen waren wat grof en gemakkelijk genomen. Weinig duurzaam.
Dick,daarom misschien dat het een tijdje geleden ter sprake is geweest om de schillenboer in ere te herstellen?
Wat ik zei:bij de schillenboer gingen niet alleen de schillen erop.Dat zal dan waarschijnlijk het oude menu geweest zijn?
Allejezus, wat een geklets hier. Met permissie. Even terug naar de basis. Varkens zijn commensalen, dat betekent dat ze eten wat mensen eten. Daarmee waren ze de vijand van herdersvolken (ze zijn een concurrent) en de vriend van stedelingen die nog verstand van eten maken en duurzame cycli hadden. Voor stedelingen waren ze een opeetbaar vuilnisvat.
Ik ken iemand bij de Animal Sciences Group van de WUR die zijn carriere begon tijdens de varkenspest in de jaren negentig. Die persoon is - en ik doe graag met hem mee - een van de grootste voorstanders om het oude varkensmenu weer in ere te herstellen. Dat kan als je er de juiste controles voor creeert.
Als we alleen al eens begonnen met brood, dan waren we al een heel eind. Wouter's choco-voorbeeld is prachtig. Als je swill - ons eetafval dus - zorgvuldig behandelt en waar nodig opwaardeert heb je uitstekend varkensvoer en genieten de beesten van iets anders dan Z-Amerikaanse gekapt bos voor soya. Milieudefensie zou er luidkeels voor moeten militeren.