1 min
Wordt het LEI zoiets als, hoe zal ik het zeggen, 'links'?
Voeding is voor de moderne, welvarende mens extreem dichtbij en ongelofelijk ver weg. Maar juist nu we zo uitbundig door voeding zijn omringd, zijn we vervreemd geraakt van ons eten. Deze paradoxale constatering doet het LEI, onderdeel van Wageningen UR in het essay 'Consumptie verplicht: een kleine sociologie van consumeren tussen vreten en geweten'.
De voedingsmiddelen die wij aanschaffen zijn dusdanig bewerkt dat wij niet meer weten wat wij eten en hoe het product tot stand komt. De veelbesproken Amerikaanse auteur Michael Pollan waarschuwt dan ook in zijn boek In defense of food (vertaald als Een pleidooi voor echt eten): "eet niets dat door je overgrootmoeder niet als voedsel zou worden herkend".
Consumptie 'verplicht' tot verantwoordelijkheid
Het LEI betoogt dat het verkleinen van de kloof tussen producent en consument niet alleen in het persoonlijke belang is van de eter – ze eten met meer smaak en genot- maar ook kansen biedt om een bijdrage te leveren aan een aantal publieke zaken. Als consumenten meer inzicht hebben in de productiewijze en zich bewust zijn van hun rol in het gehele productieproces, zal dat leiden tot meer belangstelling, solidariteit en verantwoordelijkheid voor de wijze waarop wordt omgegaan met landschap, natuur, mens en dier. Consumptie ‘verplicht’ tot verantwoordelijkheid.
Je bent wat je consumeert
Een tweede lezing van de titel verwijst naar de status van consumptie in de sociologie. Lange tijd was dat een verwaarloosd terrein, nu is de studie van consumptie verplichte kost, omdat het in de huidige maatschappij van overweldigend belang is. Zo verwijst de titel tevens naar de druk die op ons uitgeoefend wordt om te consumeren: iemands persoonlijkheid, zijn sociale status en levensgeluk worden in toenemende mate gedefinieerd aan de hand van de consumptieve keuzes die hij maakt.
Dit essay geeft een panoramisch overzicht van de wereld van fastfood tot en met slowfood. De variëteit van het tegenwoordige voedingsland wordt gekoppeld aan de dynamiek van het sociologisch denken over consumptie als een van de meest typerende verschijnselen van de huidige maatschappij.
bron: LEI - Wageningen UR met dank aan foodholland
Dit artikel afdrukken
Voeding is voor de moderne, welvarende mens extreem dichtbij en ongelofelijk ver weg. Maar juist nu we zo uitbundig door voeding zijn omringd, zijn we vervreemd geraakt van ons eten. Deze paradoxale constatering doet het LEI, onderdeel van Wageningen UR in het essay 'Consumptie verplicht: een kleine sociologie van consumeren tussen vreten en geweten'.
De voedingsmiddelen die wij aanschaffen zijn dusdanig bewerkt dat wij niet meer weten wat wij eten en hoe het product tot stand komt. De veelbesproken Amerikaanse auteur Michael Pollan waarschuwt dan ook in zijn boek In defense of food (vertaald als Een pleidooi voor echt eten): "eet niets dat door je overgrootmoeder niet als voedsel zou worden herkend".
Consumptie 'verplicht' tot verantwoordelijkheid
Het LEI betoogt dat het verkleinen van de kloof tussen producent en consument niet alleen in het persoonlijke belang is van de eter – ze eten met meer smaak en genot- maar ook kansen biedt om een bijdrage te leveren aan een aantal publieke zaken. Als consumenten meer inzicht hebben in de productiewijze en zich bewust zijn van hun rol in het gehele productieproces, zal dat leiden tot meer belangstelling, solidariteit en verantwoordelijkheid voor de wijze waarop wordt omgegaan met landschap, natuur, mens en dier. Consumptie ‘verplicht’ tot verantwoordelijkheid.
Je bent wat je consumeert
Een tweede lezing van de titel verwijst naar de status van consumptie in de sociologie. Lange tijd was dat een verwaarloosd terrein, nu is de studie van consumptie verplichte kost, omdat het in de huidige maatschappij van overweldigend belang is. Zo verwijst de titel tevens naar de druk die op ons uitgeoefend wordt om te consumeren: iemands persoonlijkheid, zijn sociale status en levensgeluk worden in toenemende mate gedefinieerd aan de hand van de consumptieve keuzes die hij maakt.
Dit essay geeft een panoramisch overzicht van de wereld van fastfood tot en met slowfood. De variëteit van het tegenwoordige voedingsland wordt gekoppeld aan de dynamiek van het sociologisch denken over consumptie als een van de meest typerende verschijnselen van de huidige maatschappij.
bron: LEI - Wageningen UR met dank aan foodholland
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_Zuidereiland__landschap_480_289_84_s_c1.jpg)
Ik ben bang dat ik het volledig kan onderschrijven. En toch ben ik niet vreselijk links.
Maar heel wat anders: het Landbouw Economisch Instituut doet dus nu sociologisch onderzoek. Ik neem aan dat het rapport (zie de doorklik) dus ook vertelt welke kansen in commercieel-economische zin verbonden kunnen worden aan de gesignaleerde trends. (Ik heb het rapport nog niet gelezen). Die had ik voorop verwacht, met de sociologische onderbouwing eronder.
Consumenten
worden geconfronteerd met een voorgeselecteerd aanbod en getrakteerd
op misleidende
reclameboodschappen, die ze lijdzaam bepalend laten zijn voor hun koopzieke consumeren.
In plaats van de consument voor te stellen als soeverein wordt nu het portret
geschilderd van de passieve consument als gekneveld slachtoffer die even onmachtig
als onwillig is weerstand te bieden aan de opgelegde geneugten van het consumptieve
leven en het najagen van ‘valse behoeften’. Koning Klant is feitelijk een marionet. Om
de pejoratieve standpuntbepaling ten aanzien van consumeren en consumenten extra
kracht bij te zetten, kan worden verwezen naar de negatieve gevolgen van ons aller
onverzadigbare hedonisme voor de moderne mens, maatschappij en het mondiale milieu.
Een lofzang op consumptie als symbool van vreugde en voorspoed maakt dan plaats
voor het uitmeten van de schaduwzijden van het contemporaine consumentisme.
Dit wordt hier ook weleens beweerd.