1 min
Maar wat moeten we er nou mee? Het logo verklaart dat iets is wat het zegt, uitstraalt en suggereert. Niks meer en niks minder. Onmiddellijk werd er een instituut van gemaakt. Er moest een comité van onafhankelijke journalisten worden gevormd die het zouden controleren. In samenwerking met wetenschappers en praktijkmensen, want journalisten weten zelf niet genoeg. Dat laatste is zonder meer waar.
Maar is een logo nodig? En kan het wel? Nederland zal z’n journalisten verliezen omdat die oordelen moeten gaan vellen, waar ze vervolgens met goed fatsoen zelf niets meer over kunnen zeggen. Weg kritische geesten. Journalisten hebben een rol. Ze zijn het vrije parlement, als dat onvoldoende functioneert. Ze zijn geen onderzoeksrechters of politiemensen.
Als er bedrijven zijn die niet liegen en dat kenbaar willen maken, dan kunnen ze dat toch?
Als het niet waar is, zullen journalisten hen vanzelf aanpakken. Net zoals dat met leugenaars gebeurt.
Wel nuttig is een lijst van eerlijke bedrijven en eerlijke keuren. Ze mogen zelf zeggen of ze dat zijn. De regel is heel simpel: je mag niet liegen. Die lijst – en z’n lengte - zal z’n werk doen. Als je het echt aan de lijst over laat en ervoor zorgt dat daar over gesproken wordt, komt het vanzelf goed en is er geen controle
Trouwens, gelezen: Loethe Olthuis in de Volkskrant over paling en Wouter Klootwijk in het Parool over haring? Dan weet je meteen dat het met een logo als MSC alvast niet snor zo zit. Als lid van een kritische maatschappij ga je vast beter opletten en er vragen over stellen.
En zo hoort het ook. Net zo lang tot bedrijven het wel uit hun kop laten georganiseerd te liegen.
Kortom, wat nodig is, zijn krachtige media over voeding en voedsel. Zodat er minder gerotzooid wordt omdat de rommelaars en leugenaars onmiddellijk vragen krijgen van het publiek. Nieuwe keurmerken zullen zichzelf de das omdoen, zelfs als ze een No Logo Logo zijn.
Aan die media moeten ook wetenschappers en praktijkmensen deelnemen. Jazeker, dat wel.
Zo’n slim en deskundig parlement heeft geen enkele land. Zo’n democratisch controlesysteem ook niet.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Non longos logos
Dick preciseert,"Zo’n slim en deskundig parlement heeft geen enkele land. Zo’n democratisch controlesysteem ook niet".
Ik repeteer Onno,"Binnen het oud-Griekse stel ik me voor dat de Spartanen uitblonken in schraalheid. Maar dat is pure interpretatie".
Vandaag beschrijft hij in z'n volkskeuken de salie, behorende tot de labiaten (labiatae), tot een onverwacht bloemdiagram.
Het leenwoord uit de Griekse taal 'logo(s)' wordt tegenwoordig letterlijk als 'affiche' gebruikt. Daar zit 't in. Maar ik dwaal af, hieronder 'n vondst.
Diagramma door de kids van de KVW.
Speciaal voor wouter de Heij: http://player.omroep.nl/?aflID=7705777
Onno heeft in Italië gewoond, dus ik sluit helemaal niet uit dat hij ooit iets over Campari heeft geschreven. Waar het om gaat is scheiden van feiten en meningen, en dat is dankzij de sectie Zweef (feelings are facts) er niet eenvoudiger op geworden. In de culinaire geschiedenis struikel ik regelmatig over 'geschiedenissen' en dat is heel wat anders dan 'geschiedenis'. Het sappig willen maken van een verhaal ten koste van de feiten. Of - inderdaad - het niet nalopen van (secundaire, tertiaire) bronnen. En zo lees ik in een boekje Terra's Cook Companion)dat wij in de Middeleeuwen slechts vijf groentesoorten zouden hebben gekend. Wie heeft dat van wie overgekalkt? Pak er een middeleeuws kookboek bij en je weet beter.
@ Wouter, de link waar je naar verwijst (stukje Rene van Heusden), wat is dat nu voor een stuk? Gewoon een 'stukje tekst om te plezieren' of 'een journalistiek stukje'? Kortom is Rene een 'leuke stukjes schrijver' of een 'journalist'? 'gewone stukjes schrijvers' gaan voor het effect en nemen het niet nauw met de feiten (net zoals een romanschrijver); een journalist probeert toch op basis van feiten informatie en analyse met het publiek te delen? Of is dit een z/w romantisch beeld dat ik nu heb? (Bij welk onderwerp weet ik niet meer, maar over dit onderwerp is een maandje geleden ook gesproken).
Het ik-lieg-niet logo zou moeten komen voor de vele "stukjes schrijvers', marketeers, eetschrijvers en wijnrecensenten die 'leuk' en 'entertainment' als uitgangspunt nemen en die ‘gemoedelijk omgaan met feiten.’ (is dit trouwens een paarse polder uitspraak?). Grenzen vervagen overal al. Mijn zoon thuis kraait vaak onzin uit en argumenteert de waarheid van deze onzin met te zeggen "ik heb het zelf op internet gelezen" (dit is de moderne variant van "zelf in de telegraaf gelezen dat ....).
Een journalist checkt toch zijn bronnen? Een journalist publiceert toch controleerbare feiten; en op basis van deze feiten mag/kan er een rationele analyse gemaakt worden. Let wel ik ben geen journalist; misschien heb ik weer eens een te romantisch beeld van deze beroepsgroep.
PS welke aflevering van de KvW gaat over karmijnrood/fristi? Wie kan een linkje online zetten? Ben best wel nieuwsgierig.
"Santorini is een van de weinige plekken in Europa waar de druivenoogst nog steeds met de hand wordt binnengehaald. De wijngaarden zijn op zulke steile hellingen aangelegd dat alleen de ezel de oogst kan dragen."
Dat wist ik indertijd nog niet. Menno heeft mij dat geleerd en dat ontdekt door naar Santorini te gaan, waar NRCH hem waarschjinlijk niet voor heeft betaald. Misschien heeft hij om die reden de reis helemaal niet gemaakt, maar daar heb ik geen zicht op.
Evengoed heb ik heel weinig lol van wijnrubrieken.