‘Na 300 m: noten’. Zo’n onhandig bordje. Het bleek te zorgen voor een heuse opstopping.
Nieuwe Noten! Van die lekkere nog net vochtige. Onbehandeld en ongezwaveld. Ik kocht ze gistermiddag bij een walnotenbomenbaas en –bazin die ze verkochten op de Nationale tussen Hérépian en Béziers, in het Franse departement Hérault.
En, sodeju, wat een noten! Niks AOC, maar vers.
Op zo’n burgertruttige Rambol waren ze altijd gek nat. Van die uitgedroogde die weer nat zijn geworden van de kaas en condens.
2008 was een raar jaar. Natte zomer. Droog najaar. Een ware ‘été indien’ zelfs. Vorige week haalde een aantal dagen 26 graden. Absurd. De noten droogden dit jaar een beetje aan de bomen. Normaal moet je ze na het oogsten een dag of drie/vier laten rusten. Net geraapt/-plukt zijn ze te nat en te bitter. Maar na die paar dagen …

… zijn ze goddelijk. Knapperig vers, met nog dat verse van een vochtige (verboden?) vrucht.
Nieuwe Noten. Tis normaal in landen met notenbomen. Wie kent de verkoopadressen in Nederland en Vlaanderen?Want – wist je het? - wij hebben OOK notenbomen in onze lage landen aan de zee!!! En als er dan niet genoeg zijn, waarom importeren Albert H., de C 1000 en de Aldi ze niet?
Ik betaalde € 3,50 voor 2,5 kilo. In Nederland wordt dat maar zo € 4,50/kilo. Ik heb het er graag voor over. Een ticket kost tegenwoordig al weer stukken meer dan dat prijsverschilletje.

M'n zak is al half leeg.

Dit artikel afdrukken