1 min
Vegetarische braadworst, kipstuckjes of plantaardige kebab zijn klassieke voorbeelden uit de wereld van vleesvervangers. Het plantaardige schap groeit niet zo onstuimig meer omdat de producten toch net niet echt op het originele dierlijke product lijken. Ze vallen tegen. Fabrikanten veranderen daarom van strategie.
Tot en met 2020 toonden studies aan dat vleesvervangers die qua uiterlijk, smaak en textuur op vlees lijken, de acceptatie en consumptie vergemakkelijken onder consumenten die meer plantaardig willen eten. Dat kun je bijvoorbeeld in de volgende onderzoeken lezen: Elzerman et al., 2011; Apostolidis & McLeay, 2016; He et al., 2020.
Een recent onderzoek van Griffith Foods beweert echter het tegenovergestelde. Het white paper The State of Plant-based Nutrition benadrukt de toenemende vraag naar 'plant-forward producten': plantaardige voedingsmiddelen die juist niet op vlees lijken.
Beyond Meat was een van de eerste bedrijven die inspelen op deze trend. De vleesvervangerproducent introduceerde worstjes die niet op vlees hoefden te lijken en gemaakt zijn van linzen, spinazie en paprika, die qua smaak juist helemaal niet op vlees lijken. “We omarmen de unieke smaken van de ingrediënten zelf” zegt Beyond Meat.
Volgens Wageningen University & Research (WUR) kan het even duren voordat consumenten deze nieuwe smaken waarderen. Monique Vingerhoeds, expert op het gebied van Food Consumer Behaviour bij de WUR, legt uit: "Om nieuwe smaken te ontwikkelen, moet je een voedingsmiddel gemiddeld zeven keer hebben geconsumeerd. Zo leren we kinderen groenten en fruit eten. Het is moeilijk om een volwassene te overtuigen een product, dat initieel als niet lekker wordt ervaren, opnieuw te kopen. Daarom liet de voedingsindustrie vleesvervangers tot nu toe op vlees lijken.”
Volgens Foodbusiness zet de voedingsindustrie inmiddels in op producten met een lagere bewerkingsgraad die minder ultra processed en clean label zijn. De sector wil nieuwe doelgroepen aanspreken. Lang werd gedacht dat flexitariërs de belangrijkste doelgroep waren voor vleesvervangers. Recent Wagenings onderzoek toont echter aan dat vooral vegetariërs, veganisten en strenge flexitariërs (die maximaal twee dagen per week vlees eten) op zoek zijn naar alternatieven die bij hun leefstijl passen. Flexitariërs die nog regelmatig vlees eten, laten deze productgroep links liggen. Ze hebben er helemaal geen behoefte aan.
Plantaardige eiwitbronnen zullen de komende jaren waarschijnlijk uitgroeien tot een nieuw type product. De uitdaging om hun dierlijke voorgangers na te bootsen, lijkt voorbij. Het is tijd voor kant-en-klare plantaardige producten met een lekkere bite. Hoe die er precies uit gaan zien en waar ze uit zullen bestaan, is nog even afwachten.
Dit artikel afdrukken
Een recent onderzoek van Griffith Foods beweert echter het tegenovergestelde. Het white paper The State of Plant-based Nutrition benadrukt de toenemende vraag naar 'plant-forward producten': plantaardige voedingsmiddelen die juist niet op vlees lijken.
Beyond Meat was een van de eerste bedrijven die inspelen op deze trend. De vleesvervangerproducent introduceerde worstjes die niet op vlees hoefden te lijken en gemaakt zijn van linzen, spinazie en paprika, die qua smaak juist helemaal niet op vlees lijken. “We omarmen de unieke smaken van de ingrediënten zelf” zegt Beyond Meat.
Volgens Wageningen University & Research (WUR) kan het even duren voordat consumenten deze nieuwe smaken waarderen. Monique Vingerhoeds, expert op het gebied van Food Consumer Behaviour bij de WUR, legt uit: "Om nieuwe smaken te ontwikkelen, moet je een voedingsmiddel gemiddeld zeven keer hebben geconsumeerd. Zo leren we kinderen groenten en fruit eten. Het is moeilijk om een volwassene te overtuigen een product, dat initieel als niet lekker wordt ervaren, opnieuw te kopen. Daarom liet de voedingsindustrie vleesvervangers tot nu toe op vlees lijken.”
Volgens Foodbusiness zet de voedingsindustrie inmiddels in op producten met een lagere bewerkingsgraad die minder ultra processed en clean label zijn. De sector wil nieuwe doelgroepen aanspreken. Lang werd gedacht dat flexitariërs de belangrijkste doelgroep waren voor vleesvervangers. Recent Wagenings onderzoek toont echter aan dat vooral vegetariërs, veganisten en strenge flexitariërs (die maximaal twee dagen per week vlees eten) op zoek zijn naar alternatieven die bij hun leefstijl passen. Flexitariërs die nog regelmatig vlees eten, laten deze productgroep links liggen. Ze hebben er helemaal geen behoefte aan.
Plantaardige eiwitbronnen zullen de komende jaren waarschijnlijk uitgroeien tot een nieuw type product. De uitdaging om hun dierlijke voorgangers na te bootsen, lijkt voorbij. Het is tijd voor kant-en-klare plantaardige producten met een lekkere bite. Hoe die er precies uit gaan zien en waar ze uit zullen bestaan, is nog even afwachten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Nee, flexitariërs niet, want die eten gewoon vlees als ze zin hebben in vlees.
Ex-vleeseters hebben soms gewoon behoefte aan iets dat niét op linzen of bonen lijkt. En wel op iets dat je als vleeseter ook at. Een stoofpot met stukjes kip in plaats van bonen.
De grootste vraag naar vleesvervangers is bij die groep, niet bij flexitariërs die de keuze hebben om voor het echte product te gaan.
Wouter en Astrid, ik zou denken dat als je het over een vleesvervanger hebt je (naast wellicht bite, structuur, gevoel) technisch gezien vooral een andere proteinebron zoekt. Komkommer, paprika en maiskolven zijn dan toch van een andere orde....
Ik ben zelf iemand die af en toe vlees eet, maar heb een hekel aan het woord flexitariër. Ik wil lekker en gezond eten. Ik let er op dat ik voldoende proteine, vitamine, vezels en wat al niet meer binnenkrijg. Het arsenaal proteinerijke recepten is groot genoeg, maar het probleem zit zoals Dick zegt bij het gemak van het kant en klare product, dat met een beetje pech te zout, te processed en te grootkapitaal is. Lang leve de koks en receptenboeken die eenvoudige, verse, lekkere maaltijden aanleren met voldoende eiwitten, bite, structuur, variatie.
Astrid, er werken veel meer mensen in de levensmiddelenindustrie dan dat er groenteboeren zijn. Die mensen bezighouden levert veel geld op, veel meer dan versproducten zoals droogbonen en erwten.
Op de Franse TV zender van de 'Public Senat' is de serie 'Manger c'est voter' (letterlijk: eten is stemmen): " Wat er op ons bord ligt, hangt af van de mensen die betrokken zijn bij ons landbouw- en voedingserfgoed. Elke maand gaat voedseljournalist Vincent Ferniot op pad om hen te ontmoeten, vergezeld door een senator uit zijn of haar gebied. Samen laten ze de lokale producten en expertise van het departement zien, zodat je het gebied, de gastronomie en de mensen die werken om de rijke en gevarieerde productie in stand te houden, kunt ontdekken."
Wat er gepresenteerd wordt is promotie voor lokaal, veel vers, uit eigen land, kleine ondernemers, als het ware een tegenhanger van de kant-en-klaar producten van de levensmiddelenindustrie.
""worstjes die niet op vlees hoefden te lijken en gemaakt zijn van linzen, spinazie en paprika, die qua smaak juist helemaal niet op vlees lijken.""
Ik praat met Wouter mee. Waarom deze groente in een worstje stoppen als je er ook zo een mooie roerbakschotel van kan maken? Wat rijst, bulgur, aardappelen oid erbij en je hebt een prima maaltijd. En idd, bak de paprika niet helemaal door, dan is ie een beetje knapperig, heb je meteen een bite erin.
Maar ja, zoals Dick zegt, 'de consument' wil gemak, liever een 'worstje' dat je even bakt met een zak kant en klare bonenschotel uit de magnetron dan ietsje langer in de keuken staan.....
Wouter, jij bent van een andere doelgroep. 'We' willen gemak en iets dat lekker kauwt. Dan maakt de industrie dat natuurlijk.