Notenkrakers

Drie notenkrakers. Een mooi afgeronde riviersteen. Een hamer. En een zogenaamde 'echte' notenkraker.

Mijn favorieten in aflopende volgorde:
- de hamer
- de steen
- de notenkraker

De hamer is favoriet omdat je er heel precies kracht mee kunt verdelen en eerst even kunt voelen hoeveel weerstand de noot geeft. Eerst geef je een lichte tik. Geen brute waarmee je de inhoud vermorzelt, maar zo'n testende. Je slaat nog niet, maar voelt hoeveel kracht de noot kan hebben. Je voelt dan intuitief hoeveel kracht je moet zetten om het nootje heel uit zijn schaal te krijgen. Zelden heb je een kapotte noot als je eenmaal weet hoe je de krachten van de hamer als notenkraker kunt toepassen. Een waar genot, wat mij betreft.

Met de steen kun je ongeveer hetzelfde, maar het blijft een wat lomper ding. De steel van de hamer geeft je de veerkracht en spanning die je door die grote steen niet helemaal voelt. Maar toch. Er gaan maar weinig noten kapot en het ding ligt altijd in huis. De hamer niet, want die hoort in de gereedschapskast. Dat is de enige reden om vaak de steen de hanteren.
Wordt het serieus werk - veel noten - dan komt de hamer in huis.

Walnoten test je op de naad. Na een paar tikje om de noot te 'voelen', geef je net dat tikje om de naad open te dwingen. Daarna draai je hem een kwart slag en geef je hem nog een tikje. Je wrikt de noot rustig uit elkaar en haalt er met gemak een hele noot uit. Dan volgt nog maar één uitdaging. Het vliesje tussen de twee delen uithalen. Rustig trekken. Het breekt vanzelf en dan heb je dat wondertje te pakken: een hele noot, in plaats van twee halfjes of een handje pulpgruis.

Amandelen doe je net zo. Eerst de naad, dan op de bolle kant, daarna open wrikken. Bij hazelnoten maakt het niet uit, als je maar op de bolle kant slaat. Eerst even 'voelen'. En dan één tikje. Het nootje rolt er dan vanzelf uit.
Belangrijk: nooit doorslaan! Gebruik een terugverende slagtechniek.

De notenkraker dan. Da's een kreng. Onduidelijk waarom die ooit zo bedacht is. Je hebt geen gevoel bij de noot. Je begint te kraken, maar voor je het weet, ben je te ver en is de kostbare inhoud aan diggelen. Niks zo vervelend als die bij stukjes en beetjes uit de notenschaal te moeten vissen. Ik ontdekte het al jaren geleden en hebt daarom nooit meer aan notenkrakeronderzoek gedaan.

Weet iemand hier om of toch net zulke gevoelige notenkrakers als een hamer te vinden zijn? Als ze goed zijn, werk je er al jaren mee en heb je niet meer dan een procent of 5 breuk.

Ik wil het graag weten, want de methode met de hamer heeft 1 nadeel. Je moet op een stenen ondergrond werken. In bovenstaand geval brengt de haard uitkomst. De schillen gaan er meteen in.
Bestaan er geen betere notenkrakers of zijn ze belachelijk duur? Geen nood. Neem gewoon een baksteen als aambeeld.