“Obesitas komt door natuurgebrek”

Waarom is er een strijd tegen obesitas? Het meest nuchtere antwoord is: je moet toch ergens tegen strijden? En obesitas is een onomstreden tegenstander. Er is niemand VOOR obesitas. Het is een moderne draak die gewillig zijn flank beschikbaar stelt aan moderne jorissen. Het is ook een tegenstander waar iedereen populistisch zijn wrevel tegen de moderne tijd op kan botvieren. Rechts wil de padvinderij verplicht stellen, links wil de "verderfelijke commercie" aanpakken en "gratis" gezonde maaltijden op scholen invoeren.

Het vrijheidsgezinde kamp analyseert kinderdikbuik en allerlei andere problemen als een gebrek aan... vrijheid. Kinderen krijgen van hun ouders nog maar de beschikking over een negende van de vrije speelruimte die ze vroeger hadden, beweert David Willetts, de Britse schaduwminister voor onderwijs in de Daily Telegraph. Daardoor ontwikkelen ze een natuurgebrekstoornis, las hij in het boek Last Child in the Woods. Natuurgebrek leidt tot een minder goed ruimtelijk inzicht en tot concentratieproblemen. Natuurgebrek leidt ook tot dikbuik. Een paar uurtjes meer georganiseerd sporten zet geen zoden aan de dijk in vergelijking met elk vrij moment vrij doorbrengen. Vrijheid vreet energie en dan blijf je mooi slank. Het enige probleem: je kunt vrijheid niet opleggen. Daardoor is het een politiek lastige oplossing.

Zo kan iedereen zijn eigen politiek wenselijke theorie bedenken. Bovenstaand plaatje laat de enige echte oplossing voor de epidemie zien, voor slechts 35 cent.