Objectieve propaganda

Marieke, ben het van harte met je eens dat Foodlog over eten moet gaan en niet meer dan dat. In dit geval wilde ik toch even reageren omdat volgens mij de objectiviteit te kort wordt gedaan. Ik kan met niet aan de indruk ontrekken dat je aannames verdedigt zoals "zeer dicht genaderd", dus is er nog niets en blijft het daarom ook maar een geloof! (ik hoop nu op een hoofdgerecht;-) )

dirk jan polak,
het wordt bijna tijd dat dick een filosofielog.nl start..
religie leent zich tot een wetenschappelijke exercitie.
religie moet uitgesloten worden als controlecriterium voor fysische wetenschappen. soit
ik kan het onderzoek niet meer bovenhalen, maar men is reeds zeer dicht genaderd bij het creëren van het fysisch-chemisch milieu, waarbij alle elementen om tot een eiwitmolecuul te komen, aanwezig zijn. ik heb er alle vertrouwen in, dat dat op een goede dag ‘spontaan’ lukt.
interessant zijn ook de onderzoekingen naar de zeer hete zwavelhoudende diepzee bronnen, waar eencelligen in zijn getroffen.
de 'goddelijke' ingreep is voor mij een misplaatst 'deus ex machina', geboren uit de frustratie NOG geen antwoord op bepaalde vragen te vinden.

maar dit is een foodlog, miljaar ! en geen filosofieloog !
als compensatie voor mijn duistere gedachten voor u een donker voorgerecht, waarvan de eenvoud der ingrediënten omgekeerd evenredig is met de uitstraling.
oeuf poché noir

@ Marieke,
Wetenschap is per definitie dynamisch, a-religieus....
Beste Marieke, je wil religie toch niet uitsluiten binnen gezonde wetenschap? nota bene er is nog een sluitende theorie over het ontstaan van de aarde en al wat er op leeft! In zijn boek Evolution a Theory in Crisis, schreef Denton (evolutionist!) het volgende: Als de moleculaire bewijzen een eeuw geleden bekend waren geweest dan zou het idee van de evolutie theorie nooit zijn geaccepteerd. Darwin dacht dat bacteriën en eiwitten (daar heb je ze) eenvoudige kleine massa’s waren. Eiwitten bestaan uit onvoorstelbare complexe biochemische reacties die in o.a. lichamen van dieren plaats vinden.

Om het nog wat scherper te zeggen: als varkens (en katten, de leukste en liefste beesten die ik ken) gewoon wat grotere fysieke hersenen hadden, zouden het net mensen kunnen zijn, mischien wel Uebermensen die elkaar bij ruzies niet zo graag doodmaken als wij.
Dat betekent dus dat er geen essentieel verschil is tussen een mens met wat schroefjes los in de bovenkamer en dieren. Mensen willen dat liever niet horen. Ze verliezen er hun status door en ook grondwettelijk staan er nogal wat praktische bezwaren in de weg. Daarom moeten we het onderwerp maar vermijden en het niet zomaar in De Telegraaf zetten.
Laten we het maar binnenskamers houden dus ;-)

Ai Marieke, eenvoudig vraagje: wat is dat elementaire verschil dan?

Mensen hebben een groter brein dan de meeste dieren. Daarop 'emaneert' (de technisch-filosofische term) ons 'bewustzijn'. Varkens komen verrekens dicht in de buurt. Bij toeval sprak ik vorig weekend met twee farmacologen die hun leven lang - inmiddels met pensioen - heel wat hersenen bleken te hebben opengemaakt. Toen het onderwerp over varkens ging werden ze lyrisch. Zo'n slim beest. Het zijn volstrekt ongelovige mensen. Door hun ervaring met het zien van de fysieke hersenen van mensen en varkens weten ze hoe dun de grenzen zijn.

Van 1 van beiden is de moeder (heel oud) zwaar aan het dementeren. Wat jammer, zeiden ze, dat ze niet zoals Hugo Claus, op tijd het besef had dat we maar dieren zijn en zelf het besluit nam. Een kleine degradatie en we verliezen onze 'waardigheid' en poepen en pissen in onze broek en kraaien rare en babytaal uit.

Wie zegt dat een dier niet vrij is om te kiezen? Wij hebben vier katten. Ik kan ze manipuleren. Maar dat kunnen ze met mij ook. Ik zie - interpreteer - ze soms overwegingen maken: zal ik X of Y? Oh nee, Z kan ook. Doe ik het over links of van achteren? etc.

Soms zijn ze lang buiten (in ons andere huis), dan leven ze weer in ons stadse appartement. Goh, ik wil rennen, maar dat kan niet zoals daarginds Wat zal ik nou eens gaan doen? Ik 'zie' het ze denken.

Jazeker denk ik dat deze overpeinzingen relevant zijn, maar laten we openhouden onszelf heel arrogant boven de natuur te zetten en eens gaan snappen dat we moeten denken vanuit een wederzijds respect voor onszelf in relatie tot dieren en planten. Want idd we zijn behept met een enorm reflexief brein, we ontkomen niet aan het uitwerken van 'respect'.