Deze worst kocht ik afgelopen dinsdag. Zomaar langs de snelweg, bij een pompstation, een eindje boven Clermond-Ferrand, in het departement Puy-de-Dome (met de nummerplaat 63, die meteen ook de postcode is). Gewoon gekookte worst, saucisson cuit. Ongerookt dus.
Gisteren wilde ik weten wie in Nederland nog gekookte worst koopt en wat die kost. Negentig cent per ons kost een hele puike, zei Jurgen. Rinie keek nog even wat het kost bij Abert Heijn in de webwinkel: maar 2 eurocent goedkoper dan bij Jurgen's goeie slager in de Bijlmer.
Bij dieetdeskundige Karine Hoenderdos en zwervende ontdekker Wouter Klootwijk doet warme
Toen kwam ik dus dat stukje worst tegen. Zomaar in zo'n toeristenwinkel die ze in Nederland ook bij de pompen langs de snelweg willen gaan maken. Eentje met 'streekproducten'. Er stond een koelmeubel met aantrekkelijk uitziende worst en kaas (geen groenten en fruit, die maken ze kennelijk nooit in 'streken' - ik zoek er altijd naar maar heb ze nog nooit gevonden; heel merkwaardig). Behalve de postcode, verraadt niets de streek. Dat vond ik nog eens betrouwbaar. En inderdaad, het bleek een ouderwets lekkere gekookte worst. Weliswaar koud, maar met die lekkere zoetige smaak die proeft zoals een ouderwetse slagerij ruikt (wie niet meer weet hoe dat is, moet gewoon 'ns in een Frans dorp een 'charcuterie' inlopen waar nog oudere mensen achter de toonbank staan en die nog zelf het vlees van de haak halen om het voor je te snijden).
Heb geen illusies over deze worst. Hij is gewoon industrieel, maar met wat meer aandacht voor kwaliteit gemaakt en geconserveerd. Die van Diny Schouten fietst hem er grandioos uit, alleen kan niemand die kopen want die lieve worstenprinses maakt er nog niet eens genoeg van om een piepklein Amsterdams buurtje tevreden te stellen.
En nou m'n punt. Deze worst is met z'n 1,70 flink wat duurder dan de Nederlandse. We blijken van een goede gekookte worst erg enthousiast te worden omdat het zo lekker is. Stel je nou eens voor dat we zo'n worst flink promoten bij pompstations ('warme worst met een wit puntje') en daarmee zorgen voor vraag in de Nederlandse supers.
Als die 90 centen voor Albert (die ze waarschijnlijk voor minder dan 25 cent inkocht) en de slager al genoeg zijn, waar is dan de worstenmaker die er per ons 40 cent meer moeite en kwaliteit in steekt en de andere 40 cent weer bij die varkensboer laat?
Die krijgt nl. op dit moment zo'n € 1,70 voor een geslachte kilo varkensvlees. Dat is meer dan de € 1,30 van dit voorjaar, maar de boer kan er nog steeds niet van leven en zijn varkens al helemaal niet.
Stel dat je een derde van het varken (90 kg) tot gekookte worst snippers verwerkt. Dat levert hem het astronomische bedrag van € 120 per dier meer op (1/3 x 90 kilo x 10 ons x 40 cent). Hij springt een gat in de lucht en gaat gauw investeren in voor de beesten leukere stallen.
En wij springen ook een gat in de lucht, eindelijk weer lekkere vleeswaar voor weinig! Voor die 1,70 heb je dan ook nog eens een lekker gevoel, wat je voor 3 of 4 euro niet hebt. Zelfs Stegeman zou het kunnen maken, maar die durft niet. Ze maken liever meuk in een leuk jasje, omdat Albert het op 88 cent wil houden, daar grof aan verdient en zegt dat mensen niet van goeie gekookte worst houden.
Tjezusmina, als we voor 'betere vleeswaar' makkelijk meer dan 1,70 uitgeven, hoe zit het dan met de wil om iets goeds te maken en er prima aan te verdienen? 1,70 per ons is 10x het basisproduct over de kop. Het enige wat je doet is het vlees tot snippers vermalen, ze licht kruiden, in een vel stoppen en afkoken. Vervolgens betuigen mensen je spontaan hun liefde.
Varkenswelzijn is dus heel makkelijk: vraag om goeie gekookte worst en eis dat de winst bij de worstenmaker en varkensboer blijft. Moet je eens kijken wat er gebeurt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Worstwedsatrijd in Engeland
Dinsdag, 12 augustus 2008 - Groot-Brittannië gaat op zoek naar zijn lekkerste worst. Tijdens de Britse Worstjes Week in november wordt bekend welke slager of supermarkt de beste worst verkoopt, zo meldt Meat & Meal op zijn website.
De worstweek is een initiatief van de Britse organisatie voor varkensvleesproducenten BPEX. “Retailers en slagers krijgen door de week de kans hun producten aan het publiek te laten zien en klanten andere soorten worst te laten proeven”, aldus een woordvoerder. (Bron: Meat & Meal)
Dick,de volgende keer zal ik met ,,De Groene,,zwaaien.Je had het vast van me willen hebben.Het juli-nummer naar ik meen me te herinneren.Thema:Genieten.Kijk nog maar of je het kan krijgen.O.a. een stuk van Pollan erin.Als je het precies wilt weten,kijk ik het morgen eventjes voor je na.Morgen pak ik ons Eribaatje uit.
Normaal gesproken wil ik in de vakantie absoluut geen krant lezen,ook geen radio horen en al helemaal geen weersberichten en van al dat soort van voor mij inbreuk doende zaken op mijn vakantie.Manlief had de Gr.meegenomen.Doordat het themanummer aan Genieten was gewijd,trok het mijn aandacht en ging ik voor de bijl.Nee,dat wist ik niet,van het derde wijngebied.Roep het net even door naar manlief,hij ook niet.Weer iets geleerd.Het houdt maar niet op.
Ha Anne, jammer idd dat we geen speld hebben. Wat doen we in plaats van die slak? Ik reed er overigens snel doorheen, op weg naar een andere postcode, 34. Daar doen ze vnl. in wijn. Wist je trouwens dat de Puy de Dome vroeger het derde wijngebied van Frankrijk was, ook al moet je nu goed zoeken om nog een wijnberg te vinden? Uitgeroeid door de phylloxera en daarna nooit meer aangeplant, op een paar perceeltjes na.
Vanavond terug van de overheerlijke vakantie.Nog amper in staat te reageren.Maar wel Dick,dat het [ha,ha,]de volgende keer handig is een Foodlogspeld te dragen.
Jij en ik waren op hetzelfde moment in het departement,Puy-de-Dome.
Deze worst niet gekocht,wel vele anderen en tja,hoe kan het ook anders,kip.Met levertje,niertjes,strottenhoofd etc.Kant en klaar van de plaatselijke slager.
Zo kregen we ze ook van de boer waar we stonden.Kon je voor de avond bestellen.Of parelhoen.Daar overigens heerlijk gegeten,met de hele familie op de klassieke Franse manier.Oma deelde rond.Nu dan weet je het wel.PlOF,PLOF,maar echt lekker.
Ik vermoed dat een deel verdwijnt als 'rundvlees' en 'varkensvlees' in ingredientendeclaraties op worst, ingeblikt en verpakt eten waar vlees in zit. Het is nl. een prachtige spier. Zuidelijker dan Belgie is hij te koop bij de slager. Die kijkt je heel gek aan als je zegt dat je het aan je hond of kat gaat geven. Zonde, vindt hij dat.
Het feit dat hij dat vindt, betekent waarschijnlijk ook dat een deel van de in Nederland geoogste runderharten naar buitenlandse slagers wordt verkocht die klanten hebben die het wel blieven.