Onze menselijkheid is het probleem

Groepsvorming en natuurlijk gedrag zijn complexe en dynamische begrippen.
Groepen helpen bij het universele streven naar veiligheid - in leven blijven - binding/liefde.
In hoeverre dit te maken heeft met verantwoorde voedselconsumptie en kippen ?

De éérste deelgroep is de familie. Een goede opvoeding door betrokken ouders betekent niet alleen voorkomen dat een kind op de straat belandt. Leren wat goede voeding is, goed gevoed worden, hoort erbij. Zonder goede start is er niets mogelijk.
De groepen op de middelbare school en latere fases bepalen daarna, welke richting ingeslagen wordt – met individuele keuzes binnen/tussen die groepen op basis van het eerder geleerde.
Kippen hebben meestal geen keuze vanuit voorbeelden. Ze worden niet meer in een nest grootgebracht, waar ze van hun familie leren actief te overleven en kiezen. Het enige dat ze leren is pikken naar en van elkaar, en de rangorde op basis van dat pikken.
Kippen hebben geen keuze tussen groepen en consumptie. Ze ontwikkelen zich wel tot ‘plofkip’ in hun beperkte bewegingsruimte met junkfood – dat is misschien een overeenkomst.

Beleid zou zich kunnen baseren op ontwikkelings(lichamelijke bewegings)ruimte, betrokken/verantwoorde opvoeding en goede voorbeelden (en inzicht in deze processen).
Of juist niet – door beperking van de mogelijkheden. Want het is deels een luxeprobleem en gemakzucht. Dat lijkt onhaalbaar (in ons land).

Wie moet dan beleid hiervoor maken, en hoe – wat wil wie bereiken, welke keuzes zijn er ? Een Ministerie van Voeding zou mogelijk een eerste stap in de goede richting zijn.

Om het in één opmerking te zeggen: hun menselijkheid is hun probleem.
Als dat wat al te flauw is wil ik er ook wel een column van maken.

Huib, pikkende kippen scharrelen. Binnen. Die hebben het goed. Dat vond Wakker Dier tot voor kort. Nu niet meer. Nu nog een goeie columnistische opmerking over hoe dát komt.

Is de oorzaak van mode dat iedereen elkaar kopieert? Niet alleen, want dan zou op den duur iedereen hetzelfde gedrag vertonen, dezelfde kleding dragen en zou de top 40 niet meer interessant zijn, omdat steeds hetzelfde nummer op 1 zou staan.

Mensen willen af en toe iets nieuws. Deels om zich te onderscheiden. Is onderscheidend gedrag de oorzaak van mode? Niet alleen, want dan zou iedereen wat anders doen.

Mode ontstaat alleen doordat er voorlopers en volgers zijn. Allemaal open deuren uiteraard. Maar waarom is er dan geen mode in lichaamsomvang? Die is er wel, maar dan op langere termijn. In mijn jeugd waren er nog oude mannetjes die van een forse vrouw zeiden: "Zo, die ziet er goed uit". Mannetjes die de oorlog en de crisisjaren nog volop meegemaakt hadden.

Mensen hebben de neiging te veel en te ongezond te eten, omdat "het zo lekker is" en als je dan in een omgeving bent waarin iedereen dat doet doen ga je er al snel van uit dat het wel normaal zal zijn, omdat iedereen het doet en het dus geaccepteerd is. Dus de combinatie van mode en menselijke neigingen die maar deels te beheersen zijn.

"Onze menselijkheid is het probleem. En weet u, dat wil ik nog geloven ook. De vraag is alleen wat voor beleid er uit die waarheid valt te peuren. Vermoedelijk moet het 'onmenselijk' heten."
Interessant om dat te vergelijken met dierlijk gedrag. Als je kippen te dicht bij elkaar zet gaan ze elkaar pikken. Welk beleid valt er uit die wetenschap te peueren? Zou dat 'ondierlijk' heten?

Dat is natuurlijk een tweefasenplan: eerst er maar bijhoren, dan er weer uit willen springen.