Prei van nabij

Zo'n mijmering daags na bevrijdingsdag. Het stond gisteren in de NRC: een Zwitser wil de prei van om de hoek. Als' ie Amsterdammer was, zou een Brabantse al te vreemd volk zijn.

De trend komt overgewaaid uit Noord-Amerika. Werd eerst in Canada en daarna in San Francisco gesignaleerd. Zegt het artikel. Barbara Kingsolver's Animal, Vegetable, Miracle wordt weer eens genoemd: eten uit buurt en streek is hip.
Nederlandse specialisten in food en agribanking vertellen dat het in Nederland niet werkt. Nederland is maar een klein buurtje en dus hebben we geen streken. Wel zouden we in zijn, zegt een deskundige van Rabobank, voor 2e hands biologisch. 'Duurzaam', noemt hij het.

Zou het?

Ik kreeg opeens zomaar een rare gedachte. Hitler ging aan het eind van zijn leven op in vegetarisme en zijn Duitse herder Blondi. Niet zo raar. Reinheit en Körperkultur zijn alletwee germaanse uitvindingen. Bio doet het goed in Duitstalige landen. Altijd al. Zuiver does it.

In Noord-Amerika deed industrie-eten het altijd beter. Maar het slaat om. Kingsolver's locavorisme - eten van nog voor je de hoek om gaat - is een voorbeeld. Michael Pollan's real food een ander. Hoe komt dat?

Weltschmerz?