1 min
Afgelopen weekend gingen we wandelen. Het was schitterend weer. We hadden zakken mee. Om wild geraapt eten mee te kunnen nemen.
Het was ergens in de bergen tussen Berlou en Saint-Pons-de-Thomières in de Franse provincie Hérault. We vonden bergen tamme kastanjes. We poffen ze nu. Tjonge wat vult dat.
We zochten naar eekhoorntjesbrood (cèpes) maar kregen ze niet gevonden. Gelukkig boodt een wél handige zoeker uitkomst. Hij verkocht zijn buit voor € 25/kilo. Een heel bedrag, maar ze waren kraakvers en mooi groot. De grote geven nl. die stevige, vlezige structuur die cèpes – funghi porcini - extra lekker maakt.
We wilden eigenlijk ook nog wel walnoten. Verse, wel te verstaan. Van die lekkere zacht knapperende, het vocht nog in de vrucht. Niet die gedroogde en gezwavelde krengen. Ook zomaar te koop hier langs de weg. Voor € 3/kilo. Voor luxe wandelende luilakken. We namen een flinke zak mee.
Vind je het niet wild, dan kun je het toch kopen. Vandaar de verboden die je soms zomaar midden in de natuur aantreft.
Bestaat dit nog in Nederland en Vlaanderen? Wie heeft adressen of plekken waar mensen langs de weg staan met die typische herfstproducten?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Zei ik dat ík plukte? Nee, al eeuwen niet meer, vroeger aan de hand van mijn moeder, die wist nog cantharellen te staan bij Breda in de bossen. Maar ik kén wel plukkers.
Nee, tot nog toe niet. Er zijn mensen die een speciale fungi-look aantrekken (grote brede jas met ruimte voor tasjes er onder) bij het plukken.
Lizet, wel eens opgepakt door de boswachter of bekeurd door een lokale agent?
Dick, ik bedoel het inderdaad ter ondersteuning.
De bossen stikken van de paddestoelen, op dit moment: heerlijk. Maar er is een verschil tussen daar met respect van te genieten door ze in eigen keuken klaar te maken en de bossen leeg te plunderen met het doel er geld aan te verdienen. Dat laatste is geen voorbeeld van liefde die oproept tot voorzorg en zuinigheid.
Niet alleen Polen verzamelen paddestoelen, wat ook wel met de Derde Jacht wordt aangeduid, zie Slow Food. De werkgroep Oogsten zonder Zaaien ging vroeger ook op paddestoelenjacht en ik ken veel inwoners van ons land die regelmatig de bossen afstruinen met dit doel. Morieljes, eekhoorntjesbrood, kastanjeboleten, ze zijn nog volop te vinden.