1 min
Gisteren vroeg ik om wat input over de manier waarop je het publiek vergeten restaurants zou kunnen laten recenseren.
Daar ging'ie dan. Prompt kwamen er recensies van andere dan vergeten resto's. Persoonlijke gevoelens en voorkeuren. Dingen die - zoals Nick Trachet meteen opmerkte - vooral iets zeggen over de (al dan niet verwrongen, bekrompen, provinciale of juist al te groot-wereldse) geest van de recensent, maar weinig tot niets over het eten.
Hoe moeilijk is feitelijk zijn? Volgens mij helemaal niet, ook al houdt nauwelijks enig restocriticus zich aan de vragen die zijn vak toch met zich mee zouden moeten brengen. Feitelijk zijn betekent een antwoord geven op een aantal evidente vragen uit de bekende 'journalistieke reeks': wie, wat, waar, hoeveel, waarom, wanneer etc.?'
Er is niks (ver-)oordelends aan. Die vragen spits je toe op, al dan niet vergeten, culinaria. Een kind kan de was doen, maar je zult degenen de kost moeten geven die er meteen al bij de eerste bocht uitvliegen.
Zullen we eens kijken of de foodloggers in een paar dagen een aardig lijstje van vragen bij elkaar kunnen reageren?
Dit artikel afdrukken
Daar ging'ie dan. Prompt kwamen er recensies van andere dan vergeten resto's. Persoonlijke gevoelens en voorkeuren. Dingen die - zoals Nick Trachet meteen opmerkte - vooral iets zeggen over de (al dan niet verwrongen, bekrompen, provinciale of juist al te groot-wereldse) geest van de recensent, maar weinig tot niets over het eten.
Hoe moeilijk is feitelijk zijn? Volgens mij helemaal niet, ook al houdt nauwelijks enig restocriticus zich aan de vragen die zijn vak toch met zich mee zouden moeten brengen. Feitelijk zijn betekent een antwoord geven op een aantal evidente vragen uit de bekende 'journalistieke reeks': wie, wat, waar, hoeveel, waarom, wanneer etc.?'
Er is niks (ver-)oordelends aan. Die vragen spits je toe op, al dan niet vergeten, culinaria. Een kind kan de was doen, maar je zult degenen de kost moeten geven die er meteen al bij de eerste bocht uitvliegen.
Zullen we eens kijken of de foodloggers in een paar dagen een aardig lijstje van vragen bij elkaar kunnen reageren?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wil je het hier voor de wolven gooien? Stuur je tekst naar .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)
Geen idee waarik het nu kwijt kan, zijn in geen van beide restaurants terecht gekomen. Wel prima gegeten, niet heerlijk, maar prima.
Heb 1 restaurant, wel in de Zirkstraat, maar niet Le Zoute Zoen. Een eetcafe. Een noemenswaardig ontbijt, al is het om te zeggen 'gewoon niet doen'. En een lunch achtig gebeuren.
Maar even mailen naar Dick Veerman?
Het Pomphuis hebben wij gezien de laatste keer toen we naar Antwerpen gingen, op de fiets, laatste stuk door de havens en binnenkomen met uitzicht links op de stad en rechts het Pomphuis. Inderdaad prachtig opgeknapt. Is ons bij gebleven.
Besloten dat we daar ooit eens zouden gaan eten, maar dan niet in fietskleding en zeker ook pas als ons budget dat toe zou laten of als we iets te vieren zouden hebben. Verwacht niet dat we het deze keer aan gaan doen, maar blijft zeker onthouden.
De laatste keren hebben wij gegeten in Le Zoute Zoen in de Zirkstraat 15-17. Een fantastisch sfeervol goed restaurant met kleine prijzen in een oude maar mooie buurt niet ver van de Schelde en de binnenstad. Zelfs de Belgische koninklijke familie komt daar informeel eten.
Het Pomphuis in de Siberiastraat dat ligt aan de oude haven wel een stuk van het centrum af. Het is een schitterend verbouwd pomphuis. Het is ook groot zonder dat je je er verloren voelt. Het eten is van grote klasse evenals de wijnkaart. Ook de lunch is daar van grote klasse.
Dank voor de tip, zullen de Kleine Zavel vanavond of morgen avond opzoeken. En schrijf wel hoe wij het ervaren.
Zal met Aiko's model beginnen probeer ook de andere voorstellen in mijn hoofd te houden.