1 min
Mensen met een glutenintolerantie moeten altijd opletten in restaurants, je bent al haast een criticus vóórdat je de menukaart bestudeerd hebt. Wordt er vers gekookt? Weet de kok waar zij of hij het over heeft? Is de keuken bloembestoven of niet? Wil je allemaal weten vóór je gaat eten. Hier volgt een column die ik eerder publiceerde in het clubblad van de glutenvrije Liga. Meestal waren dat columns over wat er uit de hand liep, maar deze keer over wat er goed ging. Althans, voor mij....
Grote ogen
Soms, als je langs een bakker loopt en de verse broodlucht wordt de straat opgeblazen, ja, dan is het wel eens even moeilijk. Of wanneer tegenover je aan tafel een grote berg eten staat, waar je maar beter van kan afblijven. Zielig zijn we dan, zwaar getroffen door ons lot. We zouden haast medelijden met ons zelf krijgen. Maar houd de zakdoek nog maar even opgeborgen, want het pakt wel eens anders uit.
Op een natte dag spoelen we aan in Maastricht. Ze hebben er een aardig museum en één van onze vriendinnen werkt daar, dus we krijgen altijd extra uitleg. En na afloop gaan we natuurlijk ergens eten met z'n allen. Gelukkig is er nog een tafeltje vrij bij Rillette, waar vers gekookt wordt. Overleg met de kok levert voor mij Baskische mosselen op met gekookte aardappeltjes in plaats van frietjes. Het ontgaat me wat de anderen precies nemen, maar het is iets vlezigs. Er verschijnen na verloop van tijd twee fraai uitgedoste borden naast en tegenover mij, maar de porties zijn - als ik zo naar mijn man kijk - aan de zuinige kant. Het hoeft niet weinig te zijn als het maar lekker is, luidt bij ons in de familie de kreet. En dan ben ik aan de beurt: een fraaie koperen pan, waarin een berg mosselen in een saus met veel peper, knoflook, zwarte olijfringetjes, en tomaat een laatste rustplaats heeft gevonden. Prachtige grote, sappige mosselen. Met daarnaast het beloofde schaaltje piepertjes. Ik prak - dat mag ik niet van mijn moeder - een piepertje in de saus. Mmm, smullen. Aan de overkant en naast mij zie ik grote ogen: zij hebben het verkeerde op de menukaart gekozen, lekker, maar lang niet zo spannend als mijn gerecht. Ze zijn jaloers. Ze vragen na een tijdje of ik niet al genoeg gegeten heb. En voor ik het weet dopen er nog twee vorken stukjes aardappel in mijn pannetje. Worden de laatste mosselen uit mijn pannetje gesnaaid. Ach, wat een zielige mensen, denk ik meewarig, zoveel keus uit de kaart en dan nóg ….
Dit artikel afdrukken
Grote ogen
Soms, als je langs een bakker loopt en de verse broodlucht wordt de straat opgeblazen, ja, dan is het wel eens even moeilijk. Of wanneer tegenover je aan tafel een grote berg eten staat, waar je maar beter van kan afblijven. Zielig zijn we dan, zwaar getroffen door ons lot. We zouden haast medelijden met ons zelf krijgen. Maar houd de zakdoek nog maar even opgeborgen, want het pakt wel eens anders uit.
Op een natte dag spoelen we aan in Maastricht. Ze hebben er een aardig museum en één van onze vriendinnen werkt daar, dus we krijgen altijd extra uitleg. En na afloop gaan we natuurlijk ergens eten met z'n allen. Gelukkig is er nog een tafeltje vrij bij Rillette, waar vers gekookt wordt. Overleg met de kok levert voor mij Baskische mosselen op met gekookte aardappeltjes in plaats van frietjes. Het ontgaat me wat de anderen precies nemen, maar het is iets vlezigs. Er verschijnen na verloop van tijd twee fraai uitgedoste borden naast en tegenover mij, maar de porties zijn - als ik zo naar mijn man kijk - aan de zuinige kant. Het hoeft niet weinig te zijn als het maar lekker is, luidt bij ons in de familie de kreet. En dan ben ik aan de beurt: een fraaie koperen pan, waarin een berg mosselen in een saus met veel peper, knoflook, zwarte olijfringetjes, en tomaat een laatste rustplaats heeft gevonden. Prachtige grote, sappige mosselen. Met daarnaast het beloofde schaaltje piepertjes. Ik prak - dat mag ik niet van mijn moeder - een piepertje in de saus. Mmm, smullen. Aan de overkant en naast mij zie ik grote ogen: zij hebben het verkeerde op de menukaart gekozen, lekker, maar lang niet zo spannend als mijn gerecht. Ze zijn jaloers. Ze vragen na een tijdje of ik niet al genoeg gegeten heb. En voor ik het weet dopen er nog twee vorken stukjes aardappel in mijn pannetje. Worden de laatste mosselen uit mijn pannetje gesnaaid. Ach, wat een zielige mensen, denk ik meewarig, zoveel keus uit de kaart en dan nóg ….
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Nee,geen prijsinformatie Wouter, heb ik niet op gelet indertijd. En een grote groep krijg je niet aan een tafeltje. Maar ik kan Rillette ernstig aanbevelen, was er laatst in ander verband weer en opnieuw gunstige ervaring. Evenals bij Café Sjiek aan de overkant, ook weer heerlijke mosselen met frieten uit de zuiver-friten-frituurbak. Twee personen incl. wijn 50 Euro.
Wat ik hier wel mis, zijn beschrijvingen van wat de rest at, dat is wel handig om te weten als je er heen gaat. Verder zegt dit heel mooi indirect dat Rillette een restaurant is om na een dag reizen en museumbezoek met een grote groep gezellig te eten en waar de glutenvrije mens heerlijk kan eten. Dat is toch een heel treffende kwalificatie. De lezer van de Glutenvrije Liga kan daar wat mee en het is ook nog leuk om te lezen. Dat is uiteindelijk het criterium. (prijsinformatie stond er nog bij?)